Αυτή είναι η Ελληνίδα γενετίστρια που ανακάλυψε το γονίδιο που προκαλεί την παιδική λευχαιμία

 Η Έλλη Παπαεμμανουήλ είναι επίκουρη καθηγήτρια στο κέντρο καρκίνου Memorial Sloan Kettering Cancer Center. Η γενετίστρια – βιολόγος, όντας επικεφαλής ερευνητικής ομάδας ανακάλυψε το γονίδιο που προκαλεί την παιδική λευχαιμία.

Το συμπέρασμα της έρευνας για τη μυελοδυσπλασία δείχνει ότι νέες γενετικές ενδοσκοπήσεις θα διευκόλυναν τον προσυμπτωματικό έλεγχο μετάλλαξης. Η Ελληνίδα γενετίστρια έκανε δοκιμές σε 1.450 ασθενείς με οξεία μυελογενής λευχαιμία και διαπίστωσε πως ενώ φαινομενικά πάσχουν από την ίδια αρρώστια, χωρίζονται στη πραγματικότητα σε τουλάχιστον 11 ξεχωριστές ομάδες. Αυτές οι ομάδες είχαν κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους  όπως την ηλικία ή την ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία. Με μια πιο αναλυτική έρευνα, διαπίστωσαν πως το 70% των διαφορών στην εξέλιξη της λευχαιμίας οφειλόταν στις γονιδιακές μεταλλάξεις. Η έρευνά της δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “New England Journal of Medicine” και την παρουσίασε η ίδια στο 21ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Αιματολογίας στην Κοπεγχάγη τον Ιούνιο του 2016.

Η Έλλη Παπαεμμανουήλ γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 2004 έλαβε το πτυχίο της από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Επιζητώντας μία καριέρα πάνω στην έρευνα για τον καρκίνο πήρε υποτροφία για διδακτορικό στο Ίδρυμα Έρευνας κατά του Καρκίνου στο Λονδίνο. Εκεί διεξήγαγε έρευνες σχετικές με τη γενετική προδιάθεση για καρκίνο του παχέος εντέρου και για παιδική λευχαιμία και έκανε δημοσιεύσεις σχετικά με την ταυτοποίηση του πρώτου γονιδιακού locus, που σχετίζεται με τον αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης λευχαιμίας.

Από το 2010 έως και το 2014, η Έλλη Παπαεμμανουήλ εργάστηκε ως ανώτερη μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο ινστιτούτο Wellcome Trust Sanger Institute. Από το 2014 μέχρι και σήμερα, η Ελληνίδα επιστήμονας εργάζεται ως junior team leader στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Από τον Μάρτιο του 2015, είναι επίκουρος καθηγήτρια στο κέντρο καρκίνου Memorial Sloan Kettering Cancer Center (MSKCC).

Έχει εργαστεί στο Cambridge, στο «Wellcome Trust Sanger Genome Campus», το οποίο χαρακτηρίζεται ως ένα από τα κορυφαία κέντρα γονιδιακής έρευνας στον κόσμο, καθώς και στο Wellcome Trust Sanger Genome Campus of Cambridge University.

Η Έλλη Παπαεμμανουήλ, συντονίζει κέντρα σε περισσότερες από 30 χώρες  με στόχο να συλλέξει και να εξετάσει 17.000 δείγματα που θα καλύπτουν όλες τις μορφές μυελογενούς και λεμφοκυτταρικής λευχαιμίας

Πηγή: medlabnews.gr 

Ακτιβιστές για το κλίμα κατέστρεψαν πίνακα του Klimt

 Οι ακτιβιστές για το κλίμα έβαλαν  αυτή τη φορά στο στόχαστρο το αριστούργημα του Klimt «Θάνατος και ζωή» 

«Οι συντηρητές εργάζονται, προκειμένου να διαπιστώσουν αν ο πίνακας, που προστατεύεται από γυαλί, έχει υποστεί ζημιά», δήλωσε ο εκπρόσωπος του μουσείου

Οι γνωστοί ακτιβιστές για το περιβάλλον στην Αυστρία έριξαν σήμερα ένα μαύρο υγρό πάνω στο αριστούργημα «Θάνατος και ζωή» του αυστριακού ζωγράφου, Γκούσταβ Κλιμτ, στο Μουσείο Leopold της Βιέννης.

Δύο μέλη της ομάδας «Τελευταία Γενιά» έριξαν τη μαύρη μπογιά πάνω στον πίνακα του 1915. Ένας φρουρός ασφαλείας του μουσείου κατάφερε να συγκρατήσει έναν από τους ακτιβιστές πριν φτάσει στο σημείο η αστυνομία.

Το προσωπικό του μουσείου ανησυχεί τώρα ότι ο πίνακας του Κλιμτ θα μπορούσε να έχει υποστεί ζημιά κατά τη διάρκεια της διαμαρτυρίας. 

«Οι συντηρητές εργάζονται, προκειμένου να διαπιστώσουν αν ο πίνακας που προστατεύεται από γυαλί έχει υποστεί ζημιά», δήλωσε ο εκπρόσωπος του μουσείου, Κλάους Πόκορνι. 

Η ομάδα «Τελευταία Γενιά» υπερασπίστηκε τη διαμαρτυρία, λέγοντας σε ένα tweet, ότι διαμαρτύρεται για τις γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου, τις οποίες αποκάλεσαν «θανατική καταδίκη της κοινωνίας». 

Φτωχότερη η ροκ σκηνή- Έφυγε ο Λήτης

 Θλίψη στην ελληνική ροκ σκηνή έχει σκορπίσει η είδηση για τον θάνατο του Λήτη.

Ο Λήτης, γεννημένος Νικόλαος Σάννος, υπήρξε ένας από τους εκπρόσωπους της ελληνικής ροκ μουσικής σκηνής.

Ο Λήτης ξεκίνησε κάπου στo 1968 με το συγκρότημα The Cannibals στο Χαλάνδρι. Το το 1970 παρουσίασε τις δικές του μπαλάντες, ενώ το 1972 εμφανίστηκε στην Πλάκα (Μαϊμού και 5η Εποχή) και στον Πειραιά (στη Vavel).

Το 1975 έπαιξε στο περιβόητο ντουέτο Λήτης και Ιζόλδη, τις Μεσαιωνικές Μπαλάντες στο Σπόρτινγκ, στο Κύτταρο και σε κινηματογράφους σε όλη την Αθήνα. Το 1981 έκαναν περιοδεία στην Πελοπόννησο μαζί με τους Schmetterling και τους Sharp-ties. Κυκλοφόρησαν ένα single και συμμετείχαν με δυο τραγούδια στην συλλογή Happening ’82, μαζί με άλλα συγκροτήματα (Αίολος, Vavoura band, Magic de Spell, Heaven and Hell, Tonal Orchestra).

Στη συνέχεια έπαιξε ως Λήτης + Τρύκ, κυκλοφορώντας το άλμπουμ με τίτλο Ποδανό. Τους Τρύκ αποτελούσαν οι Λήτης (φωνή, κιθάρα), Αντώνης Τσέτσος (κιθάρα), Δημήτρης Κροκίδης (κιθάρα), Παναγιώτης Ζυγούρης (μπάσο).

Το 1988 κυκλοφόρησε τον προσωπικό δίσκο Χαρακίρι. Στη συνέχεια δημιούργησε την ΜΟΥ.ΣΥΝ.Κ.Α. (Μουσική Συνεργατική Κίνηση Αθηνών) μαζί με τους Νίκο Γκίνη από τους Σύνδρομο και Θεόδωρο Τρύφωνα από τους Αγάπανθος, μια μη κερδοσκοπική επιχείρηση με σκοπό την «προώθηση καλλιτεχνικών τάσεων από τον ευρύτερο χώρο της τέχνης». Μάλιστα στο club Ροντέο της πλατείας Βικτωρίας, η ΜΟΥ.ΣΥΝ.Κ.Α διοργάνωσε συναυλίες ελληνικών συγκροτημάτων.

Στη συνέχεια και μέχρι το 1995, ο Λήτης έπαιξε με το νέο συγκρότημα Συνεργείο.

Το 2005 κυκλοφόρησε το CD Νυχτώνει από την Atlantis Records μαζί με το συγκρότημά του τα Σκιάχτρα.

Δισκογραφία

Ο Δράκος του πάρκου (Happening Records) 1981

Ποδανά (ΕΜΙ) 1983

Χαρακίρι (Saccaris Records) 1988

Νυχτώνει (Atlantis Records) 2005

Χτίζοντας την Αυτοεκτίμηση των παιδιών | Δρ Ευστράτιος Παπάνης

 

ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ των ΠΑΙΔΙΩΝ- 21 ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ!!!

1. Δημιουργήστε περιβάλλοντα, καταστάσεις και συνθήκες για τα παιδιά σας, στις οποίες ξέρετε ότι θα κερδίσουν μικρές, αλλά αδιαμφισβήτητες επιτυχίες

2. Αναγνωρίστε τους το δικαίωμα να κάνουν λάθη, χωρίς να δεχτούν αναγκαστικά κριτική. Αλλά παράλληλα μάθετε τα να επιζητούν δίχως αρνητισμό την κριτική, που ξεκινά από την επισήμανση των καλών, πριν προχωρήσει στην ανάδειξη των σημείων, που επιδέχονται βελτίωση.

3. Μάθετε τα παιδιά σας να ισορροπούν ανάμεσα στην εξάρτηση, στην ένταξη σε ομάδες, στην αυτονομία και στην απομόνωση/αποξένωση/ μοναξιά. Το σημείο ισορροπίας των αντίρροπων αυτών δυνάμεων, αποτελεί την αρμονία για τη θεμελίωση της αυτοεκτίμησης

4. Εξασφαλίστε τους τη βεβαιότητα πως μπορούν να ελέγχουν, να οργανώνουν και να προβλέπουν τα γεγονότα τις ζωής τους

5. Δώστε τους πολλαπλές ευκαιρίες να δημιουργούν βαθιές φιλίες και κοινωνικούς δεσμούς στο σχολείο και έξω από αυτό, επειδή η αποδοχή από συνομηλίκους και η κοινωνική εμπιστοσύνη είναι από τους πιο σημαντικούς προγνωστικούς δείκτες της αυτοεκτίμησης. Το αίσθημα του ανήκειν, ανέκαθεν αποτελούσε το προπύργιο της υψηλής αυτοεκτίμησης.

6. Διευρύνετε τα κοινωνικά δίκτυα γεφύρωσης των παιδιών σας, αυτά που τα συνδέουν με πρόσωπα και εμπειρίες πέρα από την καθημερινότητα, την κοινωνική τάξη και το μορφωτικό τους επίπεδο.

7. Η κοινωνική σύγκριση, αν και αυθόρμητη, πρέπει να αποσκοπεί στην κατανόηση των ανθρωπίνων χαρακτήρων σε σχέση με τον εαυτό και των θετικών στοιχείων των άλλων και όχι στον ανταγωνισμό και στην υποτίμηση.

8. Τονίστε τα αυθεντικά στοιχεία της προσωπικότητας των παιδιών, δώστε έμφαση στα μη προσποιητά γνωρίσματα και επισημάνετε τα χαρακτηριστικά εκείνα, που δεν υιοθετούνται άκριτα από τις ομάδες, στις οποίες ανήκουν ή ενστερνίζονται, επειδή είναι του συρμού.

9. Μάθετε στα παιδιά σας τρόπους να διαχειρίζονται τα αρνητικά τους συναισθήματα, τα οποία θα πρέπει να μπορούν να σας εκφράσουν, δίχως φόβο και αναστολές.

10. Διατηρείτε ρεαλιστικές προσδοκίες από αυτά και ενισχύετε τα για τις απλές, καθημερινές νίκες τους.

11. Συνδέστε τον έπαινο με την επίτευξη. Μην ρίχνετε εύκολα τα ποιοτικά κριτήρια, στα οποία πρέπει να ανταποκριθούν, αλλά να είστε ευέλικτοι στις αξιολογήσεις σας. Η υπέρμετρη θετική ενίσχυση χωρίς προφανή αιτιολογία, οδηγεί στην αγνόηση της.

12. Μην παίζετε με τις ενοχές και τους φόβους, για να διασφαλίσετε επιθυμητές συμπεριφορές

13. Σε αντίθεση με τις ανταμοιβές, που τις λαμβάνουν, όταν είναι αποτελεσματικά, η αγάπη σας προς τα παιδιά πρέπει να δίνεται και να εκφράζεται χωρίς όρους

14. Μην σταματάτε να τα εμπνέετε και να τα εκθέτετε σε καταιγισμούς νέων πληροφοριών και ερεθισμάτων

15. Μην αγνοείτε την ψηφιακή ταυτότητα των παιδιών και να κατανοείτε επακριβώς το βαθμό έκθεσης τους στο διαδίκτυο. Παρακολουθήστε μαζί τους τα social media και τονίστε τους πως οι κίβδηλοι εαυτοί και η τυραννία της εικόνας επηρεάζουν την αυτοεκτίμηση.

16. Μην τα εγκλωβίσετε στον φαύλο κύκλο της τελειοθηρίας και της αποφυγής δράσης, επειδή το αποτέλεσμα δεν θα είναι εξασφαλισμένο και απόλυτα ικανοποιητικό.

17. Αποθαρρύνετε χειριστικές συμπεριφορές και επικλήσεις στις ανασφάλειες, που αποβλέπουν στην ευμένεια και στη διασφάλιση ευνοϊκών συνθηκών.

18. Να δημιουργείτε προκλήσεις στα πλαίσια του εφικτού και να τα εξασκείτε στην υπευθυνότητα με σεβασμό και ευκαμψία.

19. Μάθετε τα να πειθαρχούν στα συναισθήματα, να αυτοκαθορίζουν τα θέλω τους, να αναστέλουν, εφόσον χρειάζεται, την άμεση ικανοποίηση των επιθυμιών τους και να μπαίνουν στη θέση των άλλων.

20. Δώστε τους επιλογές, αλλά μην τα αφήνετε να χαθούν σε χαοτικές εναλλακτικές. Τα όρια είναι οι θεματοφύλακες της αυτοεκτίμησης των παιδιών σας.

21. Εγγυηθείτε τους ένα σταθερό και προβλέψιμο περιβάλλον, μέσα στο οποίο θα μπορούν να ξεδιπλώσουν τις ικανότητες και τις κλίσεις του

Τελική παρατήρηση

Ο χρόνος και η αυτοεκτίμηση Φαίνεται πως στο σύμπαν τίποτα δεν είναι ανεξάρτητο από την παρατήρηση του και πως οτιδήποτε παρατηρείται, σχεδιάζεται, ερευνάται ή ανακαλείται αυτόματα αλλάζει, υπό την επίδραση των προθέσεων του παρατηρητή. Ίσως αυτό να ισχύει και για τα υλικά σώματα, αλλά σίγουρα είναι μια αναμφισβήτη αλήθεια για τα ψυχολογικά και κοινωνικά φαινόμενα. Κοιτάξετε κατάματα το μέλλον και αυτό θα αλλάξει, ως δια μαγείας, τις εναλλακτικές του, επειδή ακριβώς φωτίσατε με το νου σας κάποιες από αυτές.

Αναλογιστείτε το παρελθόν και αμέσως η τωρινή επισκόπηση του θα μεταλλάξει τις αναμνήσεις σας. Μάθετε στο παρόν μια νέα πληροφορία, όπως ότι ο πατέρας σας δεν είναι ο βιολογικός γονιός σας ή ότι έχετε άγνωστα αδέρφια, που σας αναζητούν, και ενδεχομένως ή αντίληψη της ιστορίας σας και του οικογενειακού σας συστήματος θα τροποποιηθεί. Βιώστε μια εσχατολογική κατάσταση, όπως ένα πένθος, ασθένεια, γέννηση παιδιών και η αντίληψη για τα χθεσινά φοιτητικά ή στρατιωτικά σας προβλήματα μεταβάλλεται. Καταστρώστε ένα λεπτομερές σχέδιο και έξαφνα θα εμφανιστούν οι λεπτομέρειες, που θα το διακωμωδήσουν. Συγγραφείς του αφηγήματος μας καθώς είστε, στέκεστε δυναμικά και κριτικά μπροστά στις γραμμένες και στις λευκές σελίδες του μυθιστορήματος σας , και τις αλλάζετε διαρκώς, παραλείποντας λεπτομέρειες, εμπλουτίζοντας με γεγονότα που ποτέ δεν συνέβησαν, χρωματίζοντας το πραγματικό με την κοσμοθεωρία σας, φαντασιώνοντας περιστατικά και αντιδράσεις, ενσωματώνοντας τις ερμηνείες σας ακόμα και στην αναγνώριση των δρώντων προσώπων. Τίποτα δεν είναι τετελεσμένο. Ένα αέναο γράψε-σβήσε, ένα διαρκές αλισβερίσι με το χρόνο, ένα παιχνίδι του υποκειμενικού με το αντικειμενικό. Πώς αυτό διαμορφώνει την αυτοεκτίμηση μας; Πώς μπορούμε να διηγηθούμε τα έπη του εαυτού, ώστε να ενισχύσουμε την εικόνα μας; Πώς διαχειριζόμαστε τους παιδικούς λογισμούς, ώστε να ζωγραφίσουν με θετική ενέργεια τις εσωτερικεύσεις τους;

63ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Ευαισθητοποίηση ενάντια στη γηπεδική βία

από Newsroom 

pause.art.mag@gmail.com

Περισσότερες από 70 συμμετοχές στο κάλεσμα του Φεστιβάλ.

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με αφορμή τη δολοφονία του φιλάθλου Άλκη Καμπανού, προβάλλει ταινίες για το ζήτημα της οπαδικής βίας με στόχο να ευαισθητοποιήσει τους νέους. Συγκεκριμένα προκήρυξε διαγωνισμό για τη δημιουργία μονόλεπτων ταινιών από νέους και νέες 18 – 30 ετών.

Η πρόσκληση του Φεστιβάλ συνάντησε μεγάλη αποδοχή, συγκεντρώνοντας περισσότερες από 70 συμμετοχές. Στη συνέχεια, τριμελής κριτική επιτροπή επέλεξε τις 13 καλύτερες ταινίες, οι οποίες θα προβληθούν σε ειδική εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της 63ης διοργάνωσης, την Κυριακή 6 Νοεμβρίου, στις 17:00, στην αίθουσα Τάκης Κανελλόπουλος, στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Στην ίδια εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί και η ειδική προβολή πεντάλεπτης ταινίας, η οποία βασίζεται σε πραγματικό περιστατικό οπαδικής βίας. Πρόκειται για την ταινία «Soccer as an excuse for violence» του Μάικλ Ντουκάκις, που μας μεταφέρει την προσωπική μαρτυρία του ηθοποιού και σεναριογράφου από την επίθεση χούλιγκαν στο Θέατρο Τέχνης, τον Φεβρουάριο του 2011.

Οι ταινίες που θα προβληθούν

«12» σε σκηνοθεσία Μαρία Ελένη Σκαρόνη

«Ο 12τος Άνδρας» σε σκηνοθεσία Δημήτριος Μάλλινης

«43 Σελίδες» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρος Πανίτσας

«The Bet» σε σκηνοθεσία Ντίνος Παπαγεωργίου, Σάββας Παπαγεωργίου

«Casuals» σε σκηνοθεσία Ζωή Σιγαλού, Παναγιώτης Σιγαλός

«Game over Radio» σε σκηνοθεσία Ανδρέας Παύλου

«Matador» σε σκηνοθεσία Δημοσθένης Μπούλιος, Αλέξανδρος Καρυπίδης

«Αγόρια Λύκοι» σε σκηνοθεσία Νοέμη Βασιλειάδου

«Άθλος» σε σκηνοθεσία Ευτυχία Ιωσηφίδου

«Αιτιοκρατία» σε σκηνοθεσία Σταύρος Πέτσας

«Αχρωμία» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνος Βελισαρίου

«Και εγώ έπαιζα μπάλα» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρος Λαγκαδινός

«Χάσαμε τη Μπάλα» σε σκηνοθεσία Μαρία Τσιόλη

«Soccer as an excuse for violence» του Michael Doukakis

Το Φεστιβάλ ευχαριστεί για την υποστήριξη τη Δομή 1ης Φεβρουαρίου 2022 – Εις το Όνομα του Άλκη, η οποία τιμά την μνήμη του Άλκη, υποστηρίζει τα θύματα οπαδικής βίας και αγωνίζεται για την αλλαγή της οπαδικής κουλτούρας.

Μηλίτσα : Το νέο single του James Μπασδάνη με τη Μαριάννα Λούμα και τον Βασίλη Νάτσιο

Δημήτρης Μπασδάνης, Βασίλης Νάτσιος, Μαριάννα Λούμα - «Μηλίτσα»

Μια νέα διασκευή του παραδοσιακού τραγουδιού του βουνού των Κενταύρων «Μηλίτσα» κυκλοφορεί διά χειρός του Δημήτρη “James” Μπασδάνη με τις φωνές των Βασίλη Νάτσιου και Μαριάννας Λούμα.

Το τραγούδι «Μηλίτσα» αποτελεί ακόμα ένα single από τον επερχόμενο πολυσυμμετοχικό δίσκο του συνθέτη με τίτλο «Πηλίου και Αιγαίου γωνία».

Η ιδιαίτερα ατμοσφαιρική αισθητική της ενορχήστρωσης και οι γλυκές ερμηνείες του Β. Νάτσιου και της Μ. Λούμα δημιουργούν ένα ηχητικό παραμύθι που εξιστορεί το παραμύθι ενός ταξιδιώτη και τη συζήτησή του με μια μηλιά.

Οι κιθαριστικές πινελιές μαζί με τις «πειραγμένες» μουσικές δένουν αρμονικά με τις χροιές των ερμηνευτών και τη λιτότητα του Πηλιορείτικου κομματιού.

Το κόνσεπτ άλμπουμ θα περιέχει διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών από τη γενέτειρα του δημιουργού το Πήλιο και από τραγούδια αγαπημένα του Αιγαίου, με τη συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών.

Ο δίσκος αναμένεται να κυκλοφορήσει από την Music Art Lab σε ψηφιακή και φυσική μορφή στις αρχές του 2023!

Ακούστε το τραγούδι εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=uqMyPljBYRY

Spotify:

https://open.spotify.com/track/1UsKMdwYVZpdenPMEYi8UP

Μπορείτε να ακούσετε όλα τα singles που έχουν κυκλοφορήσει εδώ:

https://youtube.com/playlist?list=PLsG0RvvxlSf8pz4HoALdlYILm-aM-w3DS

Ελένη Λουκά: H πρώτη πτυχιούχος πανεπιστημίου με σύνδρομο Down

 Η Ελένη Λουκά είναι άξια συγχαρητηρίων! Κατάφερε να γίνει η πρώτη απόφοιτος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με σύνδρομο Down καθώς κατάφερε να αποφοιτήσει από το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Κύπρου.

Ελένη Λουκά: Το «αστέρι» που κατέκτησε το όνειρό της

Φοίτησε στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο και σήμερα είναι και επίσημα πτυχιούχος νηπιαγωγός. Τώρα, ετοιμάζεται ν’ ανοίξει νέα κεφάλαια στη ζωή της και να κάνει σχέδια για νέα «ταξίδια». Πρόκειται για ένα πλάσμα που με την πρώτη ματιά σε κερδίζει. Από παιδί έμαθε πολλά. Έμαθε να παίζει πιάνο, να τραγουδά, έκανε και μαθήματα χορού (αδυναμία της είναι το ζεϊμπέκικο), έμαθε να αγαπά τη ζωή, μα πάνω απ’ όλα να αγαπά τα πάντα γύρω της και πιο πολύ τους ανθρώπους.

Στο Πανεπιστήμιο, έμαθε πολλά. Λάτρεψε τη θεωρία. Ιδιαίτερα όμως την ψυχολογία γιατί της έδωσε εκείνα τα εργαλεία να καταλάβει όσα νιώθει για τα παιδιά. Άλλωστε ήταν πολύ συνειδητή επιλογή να σπουδάσει νηπιαγωγός για να προσφέρει στα παιδιά. Γιατί τα παιδιά είναι το αύριο του τόπου μας.

Παράλληλα, αναπόσπαστο κομμάτι των σπουδών της ήταν και η σχολική εμπειρία η οποία έδωσε στην Ελένη την ευκαιρία να ζήσει τη διδασκαλία στην πράξη. Μια διαδικασία που θεωρείται εύκολη, αλλά στην πράξη είναι δύσκολη. Μπορεί τα παιδιά να είναι οι πιο δύσκολοι κριτές, ωστόσο έχουν μέσα τους την ενσυναίσθηση. Καταφέρνουν να μπαίνουν στη θέση του άλλου και να καταλαβαίνουν ποιος τους αγαπά αληθινά.

Ελένη Λουκά: Τα μελλοντικά σχέδιά της

Δεν δίστασε ποτέ να «τσαλακώσει» την εικόνα της, να κάτσει στο πάτωμα μαζί με τα παιδιά, να παίξει, να χορέψει και να τραγουδήσει, να ζωγραφίσει, γι’ αυτό και πολλές φορές τα ίδια τα παιδιά νόμιζαν πως πρόκειται για συμμαθήτριά τους. Πλέον, έχει ολοκληρώσει και το τελευταίο μάθημα για την απόκτηση του πτυχίου της και σκοπεύει να εγγραφεί στους καταλόγους των διορισίμων εκπαιδευτικών. Φύσει ανήσυχο πνεύμα, προς το παρόν, κάνει μια μικρή ανάπαυλα και σχεδιάζει το μέλλον της βλέποντας τις επιλογές που έχει μπροστά της!

Ελένη Λουκά: H πρώτη πτυχιούχος πανεπιστημίου με σύνδρομο Down

Μας αποκαλύπτει ότι γράφει τις δικές της ιστορίες και παραμύθια για παιδιά… τις οποίες ενδεχομένως τα επόμενα χρόνια, γιατί όχι, να τις συναντήσετε και στα βιβλιοπωλεία. Το παράδειγμα της Ελένης θα μπορούσε να τεθεί σε εφαρμογή διαχρονικά για όλα τα άτομα με αναπηρίες, ως προς το θέμα της αποδοχής αλλά και της ένταξης των ατόμων με σύνδρομο Down στην κοινωνία. Τέλος, σε μια κανονική χώρα, δεν θα έπρεπε να αποτελεί είδηση τα όσα πέτυχε ή θα πετύχει στο μέλλον.

Μπράβο της! Είναι ένα σπουδαίο κορίτσι με πίστη και θέληση και τίποτα δεν τη σταματά από τους στόχους της!

Πηγή: The mamagers

Αύγουστος Κορτώ : Η ζωή είναι απείρως σπουδαιότερη απ' τη φθορά της

 Στο σόι μου είχαμε άγνοια καρκίνου - η σπεσιαλιτέ μας ήταν τα ψυχικά νοσήματα. Έτσι, έπρεπε να μεγαλώσω, για να δω φίλους των γονιών μου να πεθαίνουν από καρκίνο. Έπρεπε να περάσω απ' την ιατρική για να συλλάβω το μέγεθος και την αγριότητα της αρρώστιας.

Υπάρχουν αμέτρητα νοσήματα φθοράς που σκοτώνουν τους ασθενείς με μαρτυρικό τρόπο, αλλά ο καρκίνος ξεχωρίζει γιατί είναι ο Πρωτέας των νόσων: έχει ένα σωρό μορφές που αλλάζουν συνεχώς, είναι ύπουλος, επίμονος, αδηφάγος. Η ετυμολογία του τα λέει όλα: όπως ο κάβουρας αρπάζει κάτι με τη δαγκάνα και δεν το αφήνει, έτσι κι ο καρκίνος αδράχνει τον οργανισμό και τον κρατά δέσμιο ενός αγώνα απάνθρωπου και υπεράνθρωπου.

Όταν λατρεμένες φίλες μου επλήγησαν από καρκίνο του μαστού, όταν χάσαμε τον Χρήστο μας από λέμφωμα - τριάντα τέσσερα χρονώ παλικάρι - άρχισα να συνειδητοποιώ πως η κληρονομικότητα δεν με προστατεύει: ως μανιώδης καπνιστής, αν μη τι άλλο, παίζω με την τύχη μου.

Όμως αυτές οι αράδες έχουν άλλο σκοπό. Θέλω να μιλήσω, με ταπεινότητα κι ευγνωμοσύνη, για όλους τους ανθρώπους, επιφανείς και αφανείς, που κοινοποιούν τη μάχη τους ενάντια στον καρκίνο, που φωτογραφίζουν τα πανέμορφα πρόσωπά τους, χωρίς μαλλιά και φρύδια, και με μεγάλους μαύρους κύκλους στα μάτια, που δείχνουν τις ουλές της μαστεκτομής με θάρρος, σαν παράσημα επιβίωσης.

Κι αυτή η έκθεση, η γενναία ομολογία, είναι τρομερά πολύτιμη, διότι επί αιώνες ο καρκίνος ήταν ταμπού, η αναφορά της λέξης απαγορευμένη: "επάρατη νόσος", "η κακιά αρρώστια" (λες κι οι υπόλοιπες είναι καλές). Με τις αναρτήσεις και τις φωτογραφίες τους, με το χρονικό του καρκίνου που μοιράζονται μαζί μας, οι θαυμαστοί μας συνάνθρωποι δείχνουν αυτό που είναι αλήθεια για κάθε αρρώστια, είτε θεραπεύεται, είτε όχι.

Η ζωή είναι απείρως σπουδαιότερη απ' τη φθορά της.

Έφυγε ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης - "Είμαι ο πρώτος καταγεγραμμένος ασθενής καρκίνου nut στην Ελλάδα"

 Το συγκινητικό μήνυμα που έγραψε στη σελίδα του...

"Θα ξεκινήσω με αυτό το κλισέ, ότι για να διαβάζετε τώρα αυτήν την δημοσίευση μου, μάλλον έχω φύγει για κάπου καλύτερα ή και για το πουθενά.

Δύο χρόνια, βασανίστηκα κι εγώ με τον καρκίνο. Με έναν τόσο σπάνιο τύπο καρκίνου, το καρκίνωμα nut, που αυτή τη στιγμή εννέα στους δέκα Έλληνες γιατρούς που το διαβάζουν, το ακούν για πρώτη φορά και θα σπεύσουν να το ψάξουν. Ευτυχώς ο δικός μου γιατρός, ο υπέροχος Γιάννης Μπουκοβίνας που με πήρε από το χέρι στο πιο δύσκολο ταξίδι της ζωής μου, τον γνώριζε αυτόν τον σπάνιο τύπο και έκανε τα πάντα για να με σώσει ή να μου χαρίσει λίγη παραπάνω ζωή. Κίνησε γη και ουρανό, να φέρει φάρμακα κυριολεκτικά από την άλλη άκρη της γης για να τα δοκιμάσω.

Δύο χρόνια δεν είπα ποτέ "Γιατί σε εμένα"; Δεν υπάρχει πιο εγωιστική σκέψη από αυτή. Σε κάποιον τυχαίνει, στον διπλανό μας, στον γείτονά μας, στον συνάνθρωπό μας. Και πλέον τυχαίνει σε πολλούς. Αν βάλω ένα πρόσημο τύχης στη ζωή μου, θα σας πω ακόμα και τώρα, ότι ήμουν τυχερός άνθρωπος. Είχα την ευλογία να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα, να ανέβω στο βάθρο πολλές φορές, να δοξάσω τον αθλητισμό και την χώρα μου, να γνωρίσω ανθρώπους από όλον τον κόσμο, να μάθω το σεβασμό, την ευγενή άμιλλα, αξίες τόσο σημαντικές και να προσπαθήσω να τις κάνω πράξη και στη ζωή μου.

Είχα την τύχη να με αγαπήσει η πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου, το δώρο μου από το Θεό, όπως είναι και το όνομα της, και να αποκτήσουμε μια πανέμορφη οικογένεια.

Έτσι και σε αυτή την ατυχία που με βρήκε, είπα ευχαριστώ, που αν αυτό ήταν γραφτό να έρθει στην οικογένειά μου, δεν βρήκε εκείνη ή τα παιδιά μου. Εγώ έπρεπε να το ανέβω αυτό το βουνό, έχω έπρεπε να σηκώσω αυτό το βάρος. Όχι εκείνοι.

Σε αυτό το δύσκολο ταξίδι, στάθηκα τυχερός γιατί συνοδοιπόρο είχα την αλληλεγγύη και την φροντίδα τόσων πολλών ανθρώπων, που πολλές φορές αναρωτήθηκα τι έκανα για να αξίζω όλα αυτά που με ανιδιοτέλεια μου προσέφεραν. Πρώτος ο γιατρός μου ο κ. Μπουκοβίνας, ο πρύτανης, ο κ. Δημόπουλος, που βοήθησε τόσο πολύ στην πρώτη φάση της ασθένειάς μου αλλά και αργότερα, στο να πάρω κάθε θεραπεία όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ο κ. Ηλιάδης ο θωρακοχειρούργος μου, ένας εξαιρετικός επιστήμονας που με αγκάλιασε σαν πατέρας στο πολύ δύσκολο χειρουργείο μου, στους πνεύμονες, ο κ. Πέιος, ο νευροχειρούργος που μου απάλυνε τους φριχτούς πόνους και πολλοί πολλοί άλλοι, από νοσηλευτές μέχρι τραυματιοφορείς, όλοι μου έδειχναν την αγάπη τους και αυτή η αγάπη μου έδινε δύναμη.

Και τέλος θέλω να σταθώ στον άνθρωπο με άλφα κεφαλαίο, τον Αλέξη Τσίπρα, ήρθε πολύ πρόσφατα στη ζωή μου και μου χάρισε την φιλία του, την σκέψη του, το αδελφικό του νοιάξιμο, σαν να με ήξερε από πάντα. Μου απέδειξε ότι η όλα όσα πρεσβεύει ο ίδιος και η αριστερά είναι πραγματική στάση ζωής. Με στήριξε ηθικά και πρακτικά και έκανε και αυτός τα αδύνατα δυνατά για να έχω την καλύτερη φροντίδα.

Θέλω να πω σε όλους τους κάτι.

Πετύχατε. Με κρατήσατε στη ζωή περισσότερο από όσο αναλογούσε στον πολύ επιθετικό καρκίνο μου, μου χαρίσατε το χρυσό μετάλλιο της παράτασης της ζωής μου σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, όταν η κόρη μου η Ελεάννα ήταν μόλις 3,5 ετών και δεν θα θυμόταν τίποτα από εμένα, ενώ τώρα στα 5,5 της χρόνια θα με θυμάται έστω σαν μακρινή ανάμνηση και θα μπορεί να διηγηθεί ιστορίες στον μικρό της αδερφό τον Γιώργο, ώστε να με κρατήσουν ζωντανό στην καρδιά τους για πάντα.

Φίλοι μου, σε αυτή τη ζωή που είμαστε όλοι περαστικοί, μεγαλύτερη σημασία έχει τι αποτύπωμα θα έχουμε αφήσει, και όχι πώς ή πότε θα φύγουμε.

Για αυτό αν είμαι εγώ ο πρώτος καταγεγραμμένος ασθενής με καρκίνωμα nut στην χώρα μας, ας γίνω η αφορμή για την ενημέρωση γιατρών, ασθενών, πάνω σε αυτόν τον τύπο καρκίνου που αν διαγνωσθεί εγκαίρως ίσως σωθούν ζωές. Ας γίνω η αφορμή για να ενισχυθεί ουσιαστικά το εθνικό μας σύστημα υγείας που τόσο υποτιμήθηκε τα τελευταία χρόνια, όχι να περιμένουν ουρές για μια αξονική, για μια χημειοθεραπεία ή ένα χειρουργείο και να χάνεται πολύτιμος χρόνος, να σταματήσει ο χρονοβόρος δαίδαλος της γραφειοκρατίας και των νομικών κωλυμάτων του ΕΟΦ όταν πρέπει να εγκριθούν άμεσα δοκιμαστικά φάρμακα που μπορεί να σώσουν ζωές.

Αν ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή για κάποιο σκοπό, εγώ έχω αποφασίσει ποιος θα είναι αυτός. Να προσφέρω ελπίδα μέσα από όσα κατάφερα στην ζωή μου, από τα όμορφα μέχρι τα άσχημα. Για αυτόν τον λόγο, τα δύο μου αργυρά Ολυμπιακά μετάλλια, της Αθήνας και του Πεκίνο, που για χρόνια κρύβω καλά, ήρθε η ώρα να βγουν και να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν, στις παναθρώπινες αξίες. Τελευταία επιθυμία μου είναι, τα δύο αυτά μετάλλια, να βγουν σε δημοπρασία και το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά μου.

Αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου.

Αυτό είναι το αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα παιδιά μου."

Το σύμβολο του Άπειρου στον καρκίνο του μαστού- Ένα project ευαισθητοποίησης από την ΑΚΟΣ και τη Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας

 Η ΑΚΟΣ σε συνεργασία με το τρίτο εικαστικό εργαστήριο της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, ενώνουν τις δυνάμεις τους για αναδείξουν τη σημασία της πρόληψης στον καρκίνο του μαστού, συνδιοργανώνοντας εικαστικό πρότζεκτ με σύμβολο το άπειρο, το οποίο μορφολογικά θυμίζει δυο μαστούς.

Έργα εμπνευσμένα από το άπειρο/μαστός δημιούργησαν οι νέοι καλλιτέχνες Σοφία Αντωνακάκη, Μάριος Αντωνιάδης, Ειρήνη Ασπρίδου, Χρύσα Διαμαντοπούλου, Σάββας Παπαδόπουλος, Λέα Καββαδία, Κωνστατίνα Καρρά, Άννα Κυριακού, Γεωργία Μανταλιά, Κωνσταντίνα Σαρακατσάνου και Ευτυχία Χαϊντίνη. Δημιούργησαν το μοτίβο εννοιολογικά ή γεωμετρικά  με όποιο μέσο επιθυμούσαν και το κατέγραψαν φωτογραφικά.

Με αφορμή τη δράση η oγκολόγος ακτινοθεραπευτής και πρόεδρος της ΑΚΟΣ δρ Δέσποινα Κατσώχη σημειώνει: « Στην ενδεκάχρονη πορεία της η ΑΚΟΣ χρησιμοποιεί συχνά την Τέχνη ως όχημα για να ευαισθητοποιήσει σε θέματα αιχμής για τη δημόσια υγεία, όπως η πρόληψη στον καρκίνο του μαστού. Μία στις οκτώ Ελληνίδες θα νοσήσει κάποια στιγμή στη ζωή της. Είναι η πιο συχνή μορφή καρκίνου στις γυναίκες η οποία ωστόσο πλήττει -αν και σπανιότερα- και τους άνδρες. Η έγκαιρη διάγνωση της νόσου υπόσχεται αποθεραπεία. Ο προσυμπτωματικός έλεγχος με τακτική αυτοεξέταση  των μαστών, μαστογραφία και συνοδό υπερηχογράφημα είναι υποχρεωτικός. Ας μην είμαστε αμελείς».

Ο Χάρης Κοντοσφύρης, εικαστικός, καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και συντονιστής του εικαστικού εργαστηρίου υπογραμμίζει: «Με την αίσθηση  της αφής διακρίνουμε απτικά  με απλές κινήσεις την ομορφιά αλλά και την δυσμορφία των μαστών. Αυτή η απλή κίνηση, κυκλική και απεριόριστη,  αποτελεί σταθμό για την συμβολική αποθέωση του στήθους ως τροφού και ως απέραντου ερωτικού καλέσματος. Αυτή η μοναδική εικόνα του γυναικείου στήθους ωσάν απείρου, θα ψηλαφιστεί για να ιχνηλατηθεί η αγάπη και η φροντίδα. Θα ψηλαφίζεται άπειρα από το βρέφος, από τον αγαπημένο αλλά και από τον γνωμοδότη μαστογράφο, με αυτήν την αμφίπλευρη απειροελάχιστη ενσαρκωμένη κυκλικότητα  της ζωής και των κινδύνων της. Το άπειρο στην τέχνη είναι ένα εικαστικό κατόρθωμα γεωμετρίας, ένα μοτίβο ζωής και εν-συναίσθησης του απειροελάχιστου της ζωής, ικανό να ενεργοποιεί την υπενθύμιση της  μαστογραφίας και της αυτοεξέτασης». 

Αλκοόλ, τσιγάρο, επιπλέον κιλά, αντισυλληπτικά, ορμονοθεραπεία μετά την εμμηνόπαυση, κακή διατροφή και καθιστική ζωή, ενοχοποιούνται για την εμφάνιση καρκίνου στον μαστό. Η πρόληψη είναι χρέος και ο Οκτώβρης είναι ο μήνας που θυμίζει αυτήν την υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας και όσους αγαπάμε. Γιατί, είναι στο χέρι μας να θωρακίσουμε την υγεία μας.

Τη δράση στηρίζουν ο Σύλλογος Καρκινοπαθών Αμυνταίου και Περιχώρων «Μαζί για τη Ζωή», ο Σύλλογος Καρκινοπαθών Φλώρινας, ο Δήμος Αμυνταίου, το περιφερειακό τμήμα Φλώρινας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, το Κέντρο Υγείας Αμυνταίου και το Συμβουλευτικό Κέντρο γυναικών Δήμου Φλώρινας.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Στην Ανί Ερνώ το Νόμπελ Λογοτεχνίας

 Στη Γαλλίδα συγγραφέα και καθηγήτρια λογοτεχνίας Ανί Ερνώ (Annie Ernaux), μία από τις σημαντικότερες σύγχρονες συγγραφείς της Γαλλίας, απένειμε η επιτροπή το φετινό Νόμπελ Λογοτεχνίας. 

Είναι η 17η γυναίκα που κερδίζει το βραβείο ανάμεσα σε 116 συνολικά νικητές.

Πρόκειται για τη συγγραφέα πίσω από βιβλία όπως «Το Γεγονός» και «Ο Τόπος». Τα έργα της διδάσκονται στο γαλλικό σχολείο ως σύγχρονη κλασική λογοτεχνία. 

Το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2022 απονέμεται στην Ερνώ «για το θάρρος και την κλινική οξύνοια με την οποία αποκαλύπτει τις ρίζες, τις αποξενώσεις και τους συλλογικούς περιορισμούς της προσωπικής μνήμης». Η Σουηδική Ακαδημία σημειώνει επίσης ότι η συγγραφέας αποκαλύπτει την αγωνία της ταξικής εμπειρίας, περιγράφοντας την ντροπή, την ταπείνωση, τη ζήλια ή τη αδυναμία να δούμε ποιοι είμαστε, έχοντας πετύχει κάτι αξιοθαύμαστο και διαρκές.

Σύμφωνα με την Ακαδημία, η Ερνώ πιστεύει στη λυτρωτική δύναμη της γραφής. «Το έργο της είναι ασυμβίβαστο και γραμμένο σε απλή, καλοακονισμένη γλώσσα». Η Ερνώ αντιμετωπίζει το γράψιμο ως πολιτική πράξη, που μας ανοίγει τα μάτια σε σχέση με την κοινωνική ανισότητα. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιεί τη γλώσσα σαν «μαχαίρι», όπως λέει, «για να διαρρήξει τα πέπλα της φαντασίας».

Η Αννί Ερνώ γεννήθηκε ως Αντί Ντουσέν στη Γαλλία το 1940. Έχει λάβει πλήθος διακρίσεων για το πλούσιο πεζογραφικό της έργο που αφορμάται από την προσωπική της εμπειρία, στο οποίο ξεχωριστή θέση έχει η αυτοβιογραφία της με τίτλο «Τα χρόνια» (2008). Μεταξύ άλλων τιμήθηκε με το βραβείο Μαργκερίτ Γιουρσενάρ για τη συνολική της συνεισφορά στα γράμματα, ενώ ήταν υποψήφια για το Man Booker International το 2019.

Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορούν τα βιβλία της «Ο τόπος», «Μια γυναίκα», «Τα χρόνια» και «Το γεγονός».

Σε τηλεοπτικό πορτραίτο που ετοίμασε για λογαριασμό του Υπουργείου Πολιτισμού o Timothy Miller, το 2000, η Αννί Ερνώ ισχυρίζεται ότι δύο είναι τα στοιχεία που κυριαρχούν στη γραφή της: αυτό της κοινωνικής ανισότητας, της τομής ανάμεσα στον οικογενειακό κοινωνικό της χώρο και στον κόσμο των γραμμάτων που διάλεξε ν' ακολουθήσει η ίδια, αφενός, και αφετέρου το στοιχείο της ανδρικής κυριαρχίας στον κόσμο. Μακριά από οτιδήποτε θα μπορούσε να είναι προϊόν της φαντασίας, αναζητά την πραγματικότητα μέσα από τις αναμνήσεις, τις αισθήσεις και τα συναισθήματά της, είτε πρόκειται για συναισθήματα -κοινωνικής- ντροπής, είτε πάθους.

«Δεν υπάρχει, κατά τη γνώμη μου», λέει, «δημιουργική εργασία ή εργασία γύρω από θέματα μορφής που να μην έχει αφετηρία της την πραγματικότητα». Το 2001 δημοσίευσε το προσωπικό της ημερολόγιο με τίτλο «Se perdre» («Χάνομαι»). Το 1984, το αυτοβιογραφικού περιεχομένου έργο της «La place» τιμήθηκε με το βραβείο Renaudot. 

Τα σύντομα, αυτοβιογραφικά της αφηγήματα -τα οποία δεν ξεπερνούν, συνήθως, τις εκατό σελίδες- ασχολούνται με θέματα της παιδικής της ηλικίας, των σχέσεων με τους γονείς της και με τους ερωτικούς της συντρόφους, χωρίς να χάνουν τη ζωντάνια, τη δύναμη και την οξυδέρκειά τους.

Η Σουηδική Ακαδημία μετά τη βράβευση τη βράβευση του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα, από τη Ζανζιβάρη το 2021, απένειμε το 115ο Νόμπελ Λογοτεχνίας από την έναρξη του θεσμού, το οποίο έχει απονείμει σε λογοτέχνες από όλη την υφήλιο, με νεότερο τον 41χρονο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ το 1907 και γηραιότερη την 88χρονη Ντόρις Λέσινγκ το 2007.

Πρώτο βραβείο για τη φωτογραφία «Γυναίκα από την Εύβοια» σε διεθνή διαγωνισμό στην Ιταλία

 Πρώτο βραβείο έλαβε η φωτογραφία «Γυναίκα από την Εύβοια» σε διεθνή διαγωνισμό στην Ιταλία

Ο Κωνσταντίνος Τσακαλίδης με την φωτογραφία «Γυναίκα από την Εύβοια» Woman from Evia είναι ο νικητής του διαγωνισμού Siena International Photo Awards 2022.

«H φωτογραφία της χρονιάς προέρχεται από την Εύβοια, το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας.

Φωτό : Κωνσταντίνος Τσακαλίδη

Το πλάνο αποτυπώνει την απόγνωση της Κριτσιώπης Παναγιώτα, μιας 81χρονης γυναίκας, καθώς οι φλόγες πλησιάζουν στο σπίτι της κατά τη διάρκεια των σφοδρών δασικών πυρκαγιών που έπληξαν τη χώρα το καλοκαίρι του 2021 και προκάλεσαν εκτεταμένες περιβαλλοντικές ζημιές», σημειώνεται στο δελτίο τύπου.

Η εικόνα επιλέχθηκε από δεκάδες χιλιάδες φωτογραφίες που στάλθηκαν από 140 χώρες και θα εκτεθεί στη Σιένα της Ιταλίας μέχρι 20 Νοεμβρίου μαζί με τις νικήτριες φωτογραφίες των 12 κατηγοριών του SIPA 2022.

Πηγή Eviaportal.gr

«Ανέστης Δελιάς, η Γάτα του Ρεμπέτικου» - Προβολή στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων, στις 23/9

 Το Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων «Φοίβος Ανωγειανάκης» - Κέντρο Εθνομουσικολογίας, συμμετέχει στον εορτασμό των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς, που για το 2022 έχει θέμα «Βιώσιμη Πολιτιστική Κληρονομιά - Διατηρώντας το παρελθόν για τις μελλοντικές γενιές», με την προβολή του ντοκιμαντέρ του Σπύρου Μανωλάτου «Ανέστης Δελιάς, η Γάτα του Ρεμπέτικου». Η είσοδος στην προβολή, που θα γίνει την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2022, στις 20.00, στην αυλή του Μουσείου (Διογένους 1-3, 105 56 Αθήνα), είναι ελεύθερη, με απαραίτητη τη δήλωση συμμετοχής στο τηλ. 210 3254129 (Δευ-Παρ, 10:00-14:00).

Ο Ανέστης Δελιάς ήταν μέλος της «Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς», που ήταν το πρώτο μουσικό σχήμα με βασικό όργανο το μπουζούκι. Παρότι πέθανε πολύ νέος, έδωσε το δικό του στίγμα στο λαϊκό τραγούδι, σε βαθμό που χαρακτήρισε την εξέλιξη της τεχνικής του μπουζουκιού. Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί την πορεία της ζωής του από τη Σμύρνη, στον Πειραιά και στις παράγκες της Δραπετσώνας μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του '22. Επιστήμονες, μέλη της οικογένειας, μουσικοί και συλλέκτες, μας μεταφέρουν στα χρόνια που έζησε προσπαθώντας να μας δώσουν μία συνολική εικόνα για τον ίδιο, αλλά και το πλαίσιο της εποχής που γεννήθηκε το ρεμπέτικο.

Η προβολή θα συνοδευτεί από παρουσίαση και συζήτηση για το θέμα της ταινίας με τους συντελεστές της και το κοινό. 

Πηγή: ΑΠΕ -ΜΠΕ

Αφιερωμένο στο Διονύσιο Σολωμό το 64ο Φεστιβάλ Φιλίππων

 64^ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΙΠΠΩΝ

03.07.2021 – 05.09.2021

Διονύσιος Σολωμός – Ύμνος εις την Eλευθερίαν

 

Κάθε φορά που σημειώνεται στη σκέψη μας κάτι φωτεινό, 

κάθε που δοκιμάζεται γενναίο βήμα προς τα εμπρός, 

το φως έρχεται και το βήμα γίνεται με το σύνθημα «Σολωμός».

Κωστής Παλαμάς

Φέτος, το Φεστιβάλ Φιλίππων έχει σύνθημα. Έχει για σύνθημά του τη λέξη «Σολωμός». Ο Ιούλιος και ο Αύγουστος θα είναι του Διονυσίου Σολωμού.


Γιορτάζουμε τη μεγάλη επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση «διαβάζοντας» ολόκληρο το έργο του Εθνικού μας Ποιητή, προσκαλώντας Έλληνες και ξένους μελετητές, σκηνοθέτες, ηθοποιούς, χορευτές, μουσικούς, συγγραφείς, κινηματογραφιστές, φωτογράφους, να φτιάξουν παραστάσεις, συναυλίες, εκθέσεις, ομιλίες και δράσεις πάνω στο έργο του, πάνω σε αυτή τη μεγάλη στιγμή της πατρίδας μας.


Θα τρέξουμε στα γνωστά στέκια, που τόσο επιτυχημένα μας έχει συστήσει το Φεστιβάλ – και με μεγάλη μας χαρά βλέπουμε να αξιοποιούνται και από άλλους θεσμούς της πόλης, και αυτό είναι μεγάλο κέρδος - αλλά θα προτείνουμε και νέους, απρόβλεπτους χώρους, που το Φεστιβάλ έχει τον τρόπο του να ανακαλύπτει και να αναδεικνύει.


Με τη σύμπραξη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Πανεπιστημίου του Παλέρμο (Universita degli Studi di Palermo) θα γίνουν αναγνώσεις του έργου του Σολωμού από τις καθηγήτριες Κατερίνα Τικτοπούλου και Maria Rosa Caracausi, σε συνεργασία με σπουδαστές, μεταπτυχιακούς φοιτητές και ηθοποιούς, όπου μεταξύ άλλων θα παρουσιαστούν τα τρία στάδια επεξεργασίας της «Γυναίκας της Ζάκυθος» από τη Λυδία Φωτοπούλου και τον Δημήτρη Ναζίρη υπό την καθοδήγηση της Γλυκερίας Καλαϊτζή. Στις αναγνώσεις αυτές θα προστεθούν οι ομιλίες των συγγραφέων και μελετητών του Σολωμού, Παντελή Μπουκάλα και Διονύση Καψάλη.


Οι θεατρικές ομάδες της Γεωργίας Μαυραγάνη, της Έλενας Μαυρίδου και της Αμερικανίδας Laura Tesman, θα παρουσιάσουν αντίστοιχα τον Διάλογο, τον Λάμπρο και τον Ύμνο στην Ελευθερία μεταφρασμένο στα αγγλικά όπου συνοδευτικά, σε μορφή ντοκιμαντέρ, Ελληνοαμερικανοί μετανάστες απαγγέλλουν και τραγουδούν τον Εθνικό μας Ύμνο.


Οι συγγραφείς Άκης Δήμου, Γλυκερία Μπασδέκη και Χάρης Μιχαλόπουλος, μετά από παραγγελία του Φεστιβάλ, γράφουν τρεις θεατρικούς μονολόγους (με θέμα τον Σολωμό) για να παρουσιαστούν από τους ηθοποιούς Δέσποινα Παπάζογλου, Μάρω Παπαδοπούλου, Άρη Νινίκα και τον μικρό Φώτιο Ευαγγελίδη, ενώ ο σκιτσογράφος Δημήτρης Χαντζόπουλος σχεδίασε ψηφιακά, ειδικά για το Φεστιβάλ Φιλίππων, το πορτραίτο του Διονυσίου Σολωμού ως την κεντρική αφίσα της φετινής διοργάνωσης. Επίσης, η θεατρική ομάδα Κουίντα (Παύλος Σταυρόπουλος και Ναταλία-Άννα Βασιλέκα) παρουσιάζουν τον Κρητικό, ο ποιητής και performer Κωνσταντίνος Παπαχαράλαμπος συνομιλεί με τον Πόρφυρα, ο συνθέτης Νίκος Ξυδάκης «ξαναδιαβάζει» - με δικές του μελωδίες - ποιήματα του Διονυσίου Σολωμού σε μια συναυλία με τίτλο Διονύσιος Σολωμός –Ένα μουσικό ποιητικό σχεδίασμα, η ερμηνεύτρια Νιόβη Κλαυδιανού με τον συνθέτη Σπύρο Σουλαδάκη, ετοιμάζουν μια μουσική παράσταση σε ποίηση του Σολωμού και η ομάδα χορού «Πρόσχημα» της Μαρίας Κολιοπούλου δημιουργεί μια παράσταση για ζητήματα ταυτότητας και ελευθερίας.

Επίσης, φέτος – λόγω του «καιρού» και της δυσκολίας – ξεκινήσαμε νωρίς, με δοκιμές και ασκήσεις. Bρεθήκαμε στο 1ο Δημοτικό Σχολείο, στην Καβάλα, στη χερσόνησο της Παναγίας, σε ένα κτίριο κλειστό, βουβό τα τελευταία χρόνια, το ανοίξαμε, καθίσαμε στα θρανία του και στο προαύλιό του, καλέσαμε και τους μαθητές του 7ου Δημοτικού Σχολείου, μαθητές κι εμείς μαζί τους, διαβάσαμε προσεκτικά και προσπαθήσαμε να απαγγείλουμε από στήθους τους πρώτους στίχους, τα νεανικά γυμνάσματα, μελετήσαμε τα ποιήματα «της ετοιμασίας» του μεγάλου του έργου για να καταλήξουμε στον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν», στις 158 στροφές του. Αυτή μας η εργασία κινηματογραφήθηκε από τον Γιάννη Καραπιπερίδη και θα προβληθεί στο μεγάλο αφιέρωμα του Φεστιβάλ στον Διονύσιο Σολωμό.


Και φυσικά στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων, τον ιστορικό πυρήνα του Φεστιβάλ, θα υποδεχθούμε τις μεγάλες παραστάσεις αρχαίου δράματος του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, παραγωγές του Εθνικού, του ΚΘΒΕ, του ελεύθερου θεάτρου αλλά και του νέου θεσμού του Υπουργείου Πολιτισμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός».

Θοδωρής Γκόνης
Καλλιτεχνικός Διευθυντής Φεστιβάλ Φιλίππων

Μάνος Ελευθερίου: Ο ποιητής της Σύρου και η ζωή του από την αρχή μέχρι το τέλος

 Ποιητής, στιχουργός αγαπημένων και διάσημων τραγουδιών, συγγραφέας επιτυχημένων ιστορικών μυθιστορημάτων με επίκεντρο το μουσικό θέατρο της Σύρου και επιμελητής πολλών έργων για τον πολιτισμό του γενέθλιου τόπου του, της Ερμούπολης και της Σύρου (από λευκώματα μέχρι λογοτεχνικές ανθολογίες και χρονικά), ο Μάνος Ελευθερίου έφυγε από τη ζωή το 2018, σε ηλικία 80 ετών, αλλά ο λόγος του επανέρχεται τώρα ολοζώντανος και ακμαίος, για να μας υπενθυμίσει τη μακρά του πορεία στη λογοτεχνία και τη μουσική, χάρη στο βιβλίο «Μαλαματένια λόγια», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Το βιβλίο αποτελεί μια αυτοβιογραφική αφήγηση εφ’ όλης της ύλης και αποτελείται από σειρά συνομιλιών τις οποίες είχε ο Ελευθερίου με τον Σπύρο Αραβανή και τον Ηρακλή Οικονόμου μεταξύ 2010 και 2013 στο σπίτι του στο Ψυχικό (συναντιούνταν κάθε Κυριακή πρωί). Η έκδοση περιλαμβάνει επίσης ανέκδοτο αρχειακό υλικό, με σελίδες γραμμένες από τον ίδιο και φωτογραφίες, καθώς κι ένα παράρτημα με επιλεγμένα κομμάτια από τα ημερολόγιά του. Με ζεστή, άμεση φωνή, η οποία όμως αποφεύγει προσεκτικά οποιαδήποτε αισθηματολογία και απομακρύνεται ευθύς εξαρχής από τον οποιονδήποτε ναρκισσισμό, ο Ελευθερίου ξεδιπλώνει για λογαριασμό των δύο φίλων και συνεργατών του όσα τα κομμάτια του βίου του προσδιόρισαν τη διαδρομή και την ταυτότητά του: από τα παιδική ηλικία στην Ερμούπολη και τα αρχικά, διερευνητικά βήματα στην ποίηση και στο τραγούδι μέχρι τις κατοπινές γνωριμίες με συνθέτες και ερμηνευτές, αλλά και ως την εποχή των μεγάλων κυκλοφοριακών επιτυχιών των μυθιστορημάτων τα οποία ξεκίνησε να δημοσιεύει όταν είχε μπει πια στην καλλιτεχνική και την ηλικιακή του ωριμότητα.

Μιλώντας για τους άπειρους στίχους που έγραψε, δίνοντας κομμάτια στους πιο διαφορετικούς συνθέτες και ερμηνευτές, ο Ελευθερίου ανοίγει μιαν εντυπωσιακή βεντάλια: τη βεντάλια του ελληνικού τραγουδιού από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 μέχρι τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης αλλά και ως τις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα. Οι πάντες παρελαύνουν από εδώ: Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις, Κώστας Καπνίσης, Χρήστος Λεοντής, Δήμος Μούτσης, Σταύρος Κουγιουμτζής, Γιάννης Μαρκόπουλος, αλλά και Νινή Ζαχά, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Στέλιος Καζαντζίδης, Βίκυ Μοσχολιού και Σωτηρία Μπέλλου.

Το τραγούδι έχει την τιμητική του στις εξομολογήσεις του Μάνου Ελευθερίου, δεν λείπουν, όμως, από την αφήγησή του και οι παραπομπές στη λογοτεχνία, όπου άλλοτε ανακαλεί τον τρόπο με τον οποίο υποδέχθηκε η κριτική τις παρθενικές του επιδόσεις στην ποίηση και στο διήγημα και άλλοτε καταθέτει τις σκέψεις του για το τι μπορεί να επιδιώκει και να επιζητεί κανείς γράφοντας θέατρο ή μυθιστόρημα. Από κοντά και οι επιδράσεις ή οι αναγνωστικές αγάπες - χωρίς σειρά και τάξη, όπως ανεβαίνουν συνειρμικά στη μνήμη τα λατρευτά ονόματα: από Άγγελο Σικελιανό, Γιώργο Σεφέρη, Κωστή Παλαμά, Γιάννη Ρίτσο, Κ.Π. Καβάφη, Διονύσιο Σολωμό, Νικηφόρο Βρεττάκο και Οδυσσέα Ελύτη μέχρι Τόμας Μαν και Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι.

Κάπου εδώ θα βρούμε και τη γοητεία που άσκησε, πριν από τη δικτατορία των συνταγματαρχών του 1967, στον νεαρό Μάνο το περιοδικό της Αριστεράς «Επιθεώρηση τέχνης», όταν μεσουρανούσε στα ζητήματα του πολιτισμού, προωθώντας κρίσιμες συζητήσεις για την τέχνη στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Και δίπλα στην «Επιθεώρηση τέχνης», η θητεία στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, η γνωριμία με τον Άγγελο Τερζάκη (έναν από τους σημαντικότερους πνευματικούς παράγοντες της Γενιάς του 1930), καθώς και η φάση της στρατιωτικής θητείας και της γραφικής εργασίας την οποία αναλαμβάνει εκεί ο άρτι στρατευμένος. Ο Ελευθερίου αναφέρεται επίσης δια μακρών στην περίοδο της χούντας, μεταδίδοντας κάτι από τον παλμό όλων εκείνων οι οποίοι βιάζονταν να απαλλαγούν από τη σκοτεινή παρουσία της, περιπλανιέται στη Μεταπολίτευση και φτάνει μέχρι και τις ημέρες μας, χωρίς να παραμερίζει ή να ξεχνά ποτέ την ποίηση, η οποία (ας μην το ξεχάσουμε ποτέ κι εμείς από τη μεριά μας) τον τρέφει από την αρχή μέχρι το τέλος - ό,τι κι αν σκεφτεί, ό,τι κι αν νιώσει, ό,τι κι αν πρόκειται να κάνει ή να κοιτάξει.

“Μια ψυχή για κάθε άστρο” ένα νέο βίντεοκλίπ από την Κατερίνα Κυρμιζή!

 Και να, έφτιαξα βιντεοκλίπ για το πιο ακανθώδες τραγούδι του άλμπουμ «Κάκτοι ΙΙ».

Ένα τραγούδι ζόρικο, το πιο δύσκολο απ’ όλα αφού περιγράφει το πως βιώνει μια δεκαεφτάχρονη κοπέλα το γεγονός της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.

Το τραγούδι «Μια Ψυχή Για Κάθε Άστρο» είναι ένα Desansos δηλαδή ένας μικρός λευκός σταυρός στην άκρη του δρόμου, στην έρημο της Αριζόνας και στο Μεξικό, κάτι σαν τα δικά μας εικονοστάσια. Είναι το μνημείο της ματαίωσης που άλλαξε τόσο νωρίς και δια παντός τη ζωή μου.

Ο πίνακας είναι δικός μου. Το φόρεμά το έφτιαξα με τις σελίδες από τα σκισμένα μου ημερολόγια. Μου πήρε μια ζωή για να ελευθερωθώ από την οργή και τη λύπη, να μαζέψω τα κουράγια μου να πω με νότες, στίχους και εικόνες αυτήν την ιστορία.

Ο τίτλος είναι μια πρόταση παρμένη από την κοσμογονία του Πλάτωνα όπως εκτίθεται στον Τίμαιο όπου ο Θεός, δεν δημιούργησε τον κόσμο εκ του μηδενός, ανακατέταξε το υπάρχον υλικό, έθεσε νόηση στην ψυχή, ψυχή στο σώμα και κατέστησε τον κόσμο πλάσμα ζωντανό σαν σύνολο.

Είναι μια σκέψη φωτεινή σαν τον ήλιο, μου δίνει δύναμη να δημιουργώ.

Κατερίνα Κυρμιζή

Στίχοι – Μουσική : Κατερίνα Κυρμιζή

Σκηνοθεσία, Εγκατάσταση στο χώρο (Installation), Φόρεμα, Μοντάζ : Κατερίνα Κυρμιζή

Κάμερα, Φωτογραφία : Νίκος Γρηγοριάδης

Music Credits:

Τύμπανα : Δημήτρης Αντωνιάδης

Μπάσο : Γιάννης Γρηγορίου

Ηχογράφηση : Ηλίας Λάκκας

Ηλεκτρική Κιθάρα : Άρης Παπαδόπουλος

Βιολί : Νεφέλη Λιούτα

Hammond : Δημήτρης Μπέλλος

Πιάνο : Νίκος Γρηγοριάδης

Πιάνο, Φωνητικά : Κατερίνα Κυρμιζή

Ηχογράφηση : Νίκος Γρηγοριάδης, Κατερίνα Κυρμιζή

Ενορχήστρωση, Προγραμματισμός, Editing : Νίκος Γρηγοριάδης – Κατερίνα Κυρμιζή

Μίξη & Mastering : Ηλίας Λάκκας

Παραγωγή : Νίκος Γρηγοριάδης, Κατερίνα Κυρμιζή, Ηλίας Λάκκας

***

Από τότε η λύπη επιμένει

σαν μια νότα φάλτσα και θιγμένη

Του έρωτα σπόρος ήταν κι έπιασε.

Μεγάλωνε μες στη σιγή.

Κι ήρθε σαν Πτώση -στερνή τους γνώση!

Δεν ήταν της χαράς παιδί.

Του έρωτα σπόρος ήταν, ρίζωσε.

κρινάκι που άνθισε νωρίς.

Χρήματα βρήκαν κι έντρομοι μπήκαν

στα άδυτα της κλινικής.

Από τότε η λύπη επιμένει

σαν μια νότα φάλτσα και θιγμένη

Η ζωή δεν είναι μαύρο – άσπρο

Υπάρχει μια ψυχή μέσα σε κάθε άστρο

Του έρωτα άστρο ήταν κι έπεσε

στον ουρανό τους μια φορά

Θα το θυμούνται κι ας προσποιούνται

πως “ούτε γάτα ούτε ζημιά”

" Οι αφηγήσεις Ιστορίας" μια σειρά αφηγήσεων σημαντικών μελετητών από το Πολιτιστικό Ίδρύμα του Ομίλου Πειραιώς

 Πώς μπορεί η Ιστορία να γίνει πιο προσιτή στο ευρύ κοινό; Ποιες άλλες μορφές λόγου, πέραν του ιστορικού, και ποιες άλλες μορφές τέχνης μπορούν, ίσως, να φωτίσουν με εύληπτο τρόπο πτυχές της Ιστορίας; Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) προσεγγίζει την Ιστορία και παρουσιάζει μια σειρά σύντομων συζητήσεων (podcast) με συγγραφείς και μελετητές των εναλλακτικών μορφών λόγου που συνομιλούν με το παρελθόν.

Η αρχή γίνεται με την Λένα Διβάνη, καθηγήτρια Ιστορίας Εξωτερικής Πολιτικής στη Νομική Σχολή Αθηνών, η οποία έχει δημοσιεύσει σειρά ιστορικών μελετών, μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων. Με αφορμή τα βιβλία της «Ζευγάρια που έγραψαν την ιστορία της Ελλάδας» και «Το πικρό ποτήρι. Ο Καποδίστριας, η Ρωξάνδρα και η Ελλάδα» (Εκδόσεις Πατάκη), συζητείται η ανάγκη να διοχετεύεται η ιστορική γνώση και μέσα από εναλλακτικούς τρόπους αφήγησης. Στη διάρκεια της συζήτησης θίγεται επίσης το ζήτημα της ισορροπίας μεταξύ της ενδελεχούς ιστορικής έρευνας και της λογοτεχνικής εκφοράς της. Τέλος, συζητείται ο τρόπος εργασίας ενός ιστορικού που αναλαμβάνει ένα τέτοιο εγχείρημα αλλά και η επιλογή της συγγραφέως να διερευνήσει τον ιστορικό βίο επώνυμων ζευγαριών της νεότερης ιστορίας της χώρας.

Για να ακούσετε το podcast πατήστε εδώ:

https://www.buzzsprout.com/1396750/7825264-1

Ένα αντίο για τον Αντώνη Καλογιάννη...

 Γράφει η Μαρία Νάστου

Μας αποχαιρέτησε ο ερμηνευτής που σφράγισε τα αγωνιστικά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη με την φωνή του. 

Ο Αντώνης Καλογιάννης γεννήθηκε στην Καισαριανή και έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό τόσο από τα τραγούδια του αγώνα, όσο και από τα ερωτικά τραγούδια. Το 1966 η ζωή του έμελλε να αλλάξει εντελώς , όταν τυχαία τον άκουσε να τραγουδά ο Μίκης Θεοδωράκης καθώς περνούσε από το τσαγκάρικο, στο οποίο δούλευε. Από την Καισαριανή βρίσκεται να τραγουδά υπό την καθοδήγηση του Μίκη Θεοδωράκη στους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους της τότε Σοβιετικής Ένωσης, της Ευρώπης και της Αμερικής. 

  Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του 1967 φεύγει στο εξωτερικό. Μαζί με την Μαρία Φαραντούρη δημιουργούν μία λαϊκή ορχήστρα και ξεκινούν συναυλίες πολιτικού χαρακτήρα ,για να βοηθήσουν στον αγώνα κατά της χούντας. Το 1970 όταν αποφυλακίζεται ο Μίκης Θεοδωράκης δίνουν μαζί πάνω από 500 συναυλίες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία, με σκοπό να διαδώσουν παντού την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας. Το 1972 επιστρέφει στην Ελλάδα και ξεκινά να τραγουδά σε μπουάτ, στην Πλάκα. Έκτοτε, συνεργάζεται με τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες και ερμηνευτές και τραγουδά στίχους των μεγαλύτερων ποιητών μας. 

  Τη δεκαετία του 1980, αλλά και του 1990 κάνει στροφή στο ερωτικό τραγούδι και καθιερώνεται πλέον ως ένας ερωτικός ερμηνευτής.  Το 1997 κυκλοφορεί ο τελευταίος του δίσκος ηχογραφημένος σε στούντιο. 

  Ο Αντώνης Καλογιάννης ήταν ένας ειλικρινής άνθρωπος και αυτό φαινόταν από τα μάτια του και τον τρόπο, με τον οποίο μιλούσε για όλους και όλα, αλλά και για τον εαυτό του.  Καθοριστικό ρόλο στη ζωή του είχε παίξει η οικογένειά του και η απώλεια του γιου του. Ο κόσμος τον αγάπησε και ένα μικρό δείγμα αυτής της αγάπης ήταν ότι το θέατρο Καισαριανής ονομάστηκε «Ανοιχτό Θέατρο Αντώνης Καλογιάννης». 

  Θα κλείσω με μία φράση την οποία ο ίδιος έλεγε πως χαρακτήριζε τη ζωή του ακριβώς,  όπως την έζησε:

΄΄ Κράτησα τη ζωή μου΄΄ Γ. Σεφέρης, Επιφάνια 1937.

Δικαστήριο της ΕΕ: Σήμερα η απόφαση για το βρέφος δίχως ταυτότητα εξαιτίας των ομόφυλων γονιών του

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκδικάζει σήμερα υπόθεση που αφορά βρέφος ομόφυλου ζευγαριού από την Βουλγαρία και το Γιβραλτάρ, που λόγω νομοθεσίας της Βουλγαρίας απ'οπου προέρχεται η μία γονέας του παιδιού δεν αναγνωρίζει νομικά το δικαίωμα στη διάκριση σεξουαλικού προσανατολισμού με αποτέλεσμα το βρέφος να μείνει δίχως πιστοποιητικό γέννησης και εθνικότητας.

Η εν λόγω υπόθεση θεωρείται ιδιαίτερης βαρύτητας για τις ομόφυλες οικογένειες καθώς θα δημιουργήσει δικαστικό προηγούμενο για αντίστοιχες υποθέσεις. 

Το "Βρέφος Σ" όπως ονομάστηκε προσωρινά αν δεν αποκτήσει υπηκοότητα, πιθανότατα δεν θα είναι σε θέση να πάει σχολείο, να έχει πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη και να έχει έννομες σχέσεις εργασίας.

Οι γονείς της που σήμερα ζουν στη Βαρκελώνη - όπου το νομικό πλαίσιο επιτρέπει την νομιμότητα του δικαιώματος του σεξουαλικού προσανατολισμού αναγνωρίζει το βρέφος το οποίο όμως δεν μπορεί να βγάλει διαβατήριο προκειμένου να ταξιδέψει νόμιμα στις χώρες όπου βρίσκονται οι οικογένειες των γονιών του  μιας και το Σύνταγμα της Βουλγαρίας αναγνωρίζει  ως γάμο μόνο το μυστήριο μεταξύ ετεροφυλόφιλων ατόμων. Παράλληλα το βρέφος δεν μπορεί να λάβει και την ισπανική υπηκοότητα καθότι καμία γονέας δεν έχει ισπανική υπηκοότητα.

Η υπόθεση θα είναι σημαντική για πολλούς ανθρώπους, κάνοντας τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας αποδεκτά και σε χώρες που δεν τα έχουν αναγνωρίσει. 

Άλλωστε όπως δήλωσε και η Κομισιόν: Αν είσαι γονέας σε μια χώρα, είσαι γονέας σε κάθε χώρα.

Με στοιχεία από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η οικία που γεννήθηκε ο Νίκος Γκάτσος στην Ασέα Αρκαδίας θα ανακηρυχθεί μνημείο

 Μετά τον Κωστή Παλαμά, τον Οδυσσέα Ελύτη, ο Νίκος Γκάτσος θα «αποκτήσει» σύντομα τη δική του στέγη. Το Υπουργείο Πολιτισμού με βάση του Νόμου 3028/02 "Περί Προστασίας των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς"  ζήτησε να δρομολογηθεί άμεσα η διαδικασία ανακήρυξης της οικίας του ποιητή της Αμοργού ως μνημείο.

 «Ο ποιητής της "Αμοργού", ο συνδημιουργός στα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, του Μίκη Θεοδωράκη και πολλών ακόμη Ελλήνων συνθετών, δημιούργησε ποίηση μουσική με τον λόγο του και τον εσωτερικό ρυθμό των λέξεών του. Η επιλογή των λέξεων και η θέση τους στον στίχο έφερναν στους συνθέτες με τους οποίους συνεργάστηκε μουσικές φωνές και ήχους. Ο Νίκος Γκάτσος δεν άφησε πλήθος ποιητικών συλλογών. Η μία, η "Αμοργός" είναι το απαύγασμα στον νεοελληνικό ποιητικό λόγο. Χειρίστηκε τη γλώσσα ως ποίηση, σε κάθε μορφή του έργου του, στο τραγούδι και στη μετάφραση. Είναι ένα πολύτιμο έργο που μας πλημμυρίζει με την ποιότητα, την τρυφερότητα, την ομορφιά του. Είναι χρέος της Πολιτείας να προστατέψει και να αναδείξει το σπίτι που γεννήθηκε ο Ποιητής» υποστήριξε το ΥΠΠΟ.

Η επιστολή της υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού προς τον γενικό γραμματέα Πολιτισμού Γιώργο Διδασκάλου, έχει ως εξής:

«Σας επισυνάπτω φάκελο φωτογραφιών, ο οποίος μου επεδόθη από την πρόεδρο του Συνδέσμου των εν Αθήναις Ασεατών και Ασεατών Αττικής κ. Μαρία Οικονομοπούλου- Φράγκου, καθώς και την επιστολή του Συνδέσμου, στην οποία διατυπώνεται η επιθυμία των μελών του να κηρυχθεί και να προστατευθεί από το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού η οικία του μεγάλου ποιητή Νίκου Γκάτσου στην Ασέα Αρκαδίας. Για τον ποιητή Νίκο Γκάτσο μίλησε ο Μάνος Χατζιδάκις. "Μνημειώδες έργο του νεοελληνικού ποιητικού λόγου", χαρακτήρισε την "Αμοργό" ο Μάνος Χατζιδάκις, "επειδή περιέχει βαθύτατα την ελληνική παράδοση, δεν την εκμεταλλεύεται, ενώ συγχρόνως περιέχει όλη την ευρωπαϊκή θητεία του Μεσοπολέμου".

Το έργο του Γκάτσου, τεράστιο σε ποσότητα και ποιότητα, μελοποιήθηκε από τους μεγάλους Έλληνες συνθέτες. Οι στίχοι του δημιούργησαν έργα-σταθμούς στο ελληνικό τραγούδι. Το μεταφραστικό του έργο είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Εξαιρετικές παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, του Θεάτρου Τέχνης, του Λαϊκού Θεάτρου "ανέβηκαν" πατώντας στις δικές του μεταφράσεις. Κατόπιν των ανωτέρω και βάσει του συνημμένου φακέλου, παρακαλώ να δρομολογήσετε την διαδικασία κήρυξης της οικίας Γκάτσου, στην Ασέα, βάσει των διατάξεων του Ν. 3028/02 "Περί προστασίας των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς". Όπως αναφέρει ο Σύνδεσμος στην επιστολή του, οι κληρονόμοι του ποιητή προτίθενται να παραχωρήσουν στο Δημόσιο το κτίριο, ενώ δήμος και περιφέρεια συμφωνούν με την αξιοποίηση της οικίας ως Μουσείο».