Παρατηρώ παντού ανθρώπους αλλά δεν βλέπω καμία ανθρωπότητα. Άραγε, τι έχουν απογίνει οι πραγματικοί θιασώτες του ανθρωπισμού, των τεχνών,της ομορφιάς, της ευγένειας, της έμπνευσης;
Τους κατάπιε μήπως κάποια μαύρη τρύπα;
Άνθρωποι σκυφτοί, καμπουριασμένοι και σκεπτικοί είναι το μόνο που'χει μείνει..
Τους βλέπεις στο δρόμο και αναρωτιέσαι που πήγε η χαμένη τους λάμψη, η δίψα για ζωή..
Ρουφήχτηκε μέχρι το μεδούλι κάθε ενθουσιασμός και κάθε όνειρο. Ρημάχτηκαν, εκδιώχθηκαν, αποτραβήχτηκαν, σώπασαν. Πληγώθηκαν και υποχώρησαν.
Ένα διηνεκές άγχος, μια απέραντη σιωπή τους περικλείει όσο ο νους τους τρέχει μακριά σε άπιαστα όνειρα, σε ζωές πραγματικές μα και μακρινές.
Τα όνειρα τα αντικατέστησε ο φόβος, η θλίψη και η απογοήτευση ενώ ο θυμός συνοδεύει κι αυτός τα σκοτεινά αυτά συναισθήματα. Πότε σταμάτησες να ονειρεύεσαι και κυρίως γιατί σταμάτησες να ονειρεύεσαι; Tα όνειρα δεν είναι ρεαλιστικά είναι ο κόσμος που δημιουργούμε για να πετάμε, να αισθανόμαστε ελεύθεροι μακριά απ'τη σάπια πραγματικότητα.
Πίσω απ'την κίτρινη κουρτίνα με τους λεκέδες και τους παλιούς σκονισμένους τοίχους βλέπεις έναν άνθρωπο που προσπαθεί να ξεφύγει απ'τη ματαιότητα. Το νεαρό της ηλικίας του σίγουρα δικαιολογεί την ονειροπαρμένη του φύση, την αμετροεπή φιλοδοξία του και την αγάπη του γι'αυτό που κάνει. Προσπαθεί απεγνωσμένα να εκφραστεί, να διακριθεί σ'αυτό που κάνει όχι για να ικανοποιήσει δικούς του σκοπούς αλλά για να δώσει ένα παράδειγμα στον κόσμο και να τους δώσει έστω και την λιγοστή ελπίδα. Τα καταφέρνει; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Συνήθως τέτοια άτομα εκτιμώνται από λίγους. Ή θα φτάσουν στην κορυφή ή θα πεθάνουν προσπαθώντας.
Παλεύει όμως. Μάχεται προκειμένου να βοηθήσει με κάθε μέσο αυτούς που αξίζουν αλλά δε τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να το αποδείξουν. Τους αδύναμους, τους ασθενείς, όσους η ψυχή τους είναι όμορφη αλλά δεν πιστεύουν στον εαυτό τους. Είναι εκεί για να τους στηρίζει, να τους ενθαρρύνει σε κάθε τους βήμα και να τους βοηθά όπου μπορεί με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
Ένας άγγελος με μεγαλεπήβολα σχέδια. Εγωιστικά, ματαιόδοξα αλλά και συγχρόνως τόσο αλτρουιστικά και ανιδιοτελή. Ένας άνθρωπος που συνιστά πρότυπο και πηγή έμπνευσης όλων. Μία συζήτηση μαζί του αρκεί για να σε πείσει πως γνωρίζει τη ζωή, τους ανθρώπους, ξέρει τι θέλει και τι να κάνει για να το πετύχει. Συνειδητοποιημένος και ευφυέστατος.
Τέτοιους ανθρώπους αξίζει να γνωρίσουμε, να συνδιαλεχθούμε, να ανταλλάξουμε απόψεις και να αλληλοβοηθηθούμε. Ανθρώπους σπάνιους, με ήθος. Ανθρώπους με Α κεφαλαίο.
Έτσι, δεν θα 'μαστε πια σκυθρωποί,σκυφτοί και λυπημένοι.
Γιατί θα ξέρουμε πως κάποιος, κάπου εκεί έξω έχει το ίδιο όραμα μ'εμάς. Έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο. Έναν κόσμο με ζωγραφισμένη την ελπίδα στα μάτια και τα πρόσωπα όλων.
