Κάθε μέρα | Λυσίμαχος Τίγκας

Κάθε Μέρα

Κάθε μέρα

Λιγότερη θέλω

Από αυτή

Τη σπασμωδική

Ανάγκη

Να γνωρίζω

Πως είναι

Να κρατώ

Το χέρι σου

Πως είναι

Να εκφράζω

Τις νύχτες μου

Σε κραυγές

Σκεπτόμενος

Πως φτάνει η μέρα

-Αν δεν έχει φτάσει ακόμα-

Που θα ξεχάσεις την όψη μου

Ενώ εγώ δε μπορώ

Που θα θυμάσαι

Το είναι μου

Σαν έναν αέρα

Από κάποιο καλοκαίρι

Που πέρασε

Όσο εγώ

Κάθε μέρα

Κάθε μέρα

Κάθε μερα

Θα θυμάμαι εσένα.

Οξυγόνο | Λυσίμαχος Τίγκας

Οξυγόνο

Ακούω τα φύλλα

Της χαμένης ύπαρξης

Να χτυπούν τα τζάμια

Τις ριπές του ανέμου

Που έπνεαν

Το οξυγόνο

Των κυττάρων σου

Που έσβηναν

Τα κεριά

Στο γραφείο σου

Που ξεκλείδωναν

Τις νύχτες

Την πόρτα σου

Για να σου δώσουν

Όσα δεν πρόλαβα

Ποτέ

Να σου ζητήσω

Θαμπό | Λυσίμαχος Τίγκας

Η θλίψη που έπεφτε

Κάτω από τα πέταλα

Νεκρών παπαρουνών

Έβρεχε τα χέρια μου

Έβαφε κόκκινα

Τα δάκρυα των άστρων

Που κοιτούσα θυμωμένος

Επειδή πάλι με προσπέρασαν

Έλκονταν βαρυτικά

Μόλις σε ακούμπησα

Συγκέντρωναν το χρώμα τους

Να λάμψουν πάνω σου

Όλο το θαμπό κίτρινο

Που έβαφε τις μέρες μου

Tρικυμία | Λυσίμαχος Τίγκας

Η πιο σκοτεινή

Νύχτα του χειμώνα

Μονολόγησε

Λογισμούς ανιάτους

Ανακυκλωμένες λέξεις

Σε μορφές τραβλές

Που ψιθύριζαν

Ασκόπως

Η τρικυμία

Στο κεφάλι μου

Έλεγαν

Δε θα μ' άφηνε ποτέ

Να πλεύσω κοντά σου.

Θρήνος | Λυσίμαχος Τίγκας

Οι έμμονες

Ανεκπλήρωτες σκέψεις

Που νευρωτικά

Αποδείκνυαν πως λείπεις

Διαγράφονταν στο νου

Όσο αναλογικά

Διαγραφόμουν

Από σημεία της καθημερινότητας

Για ν' αποδείξω

Πως το φως καίει

Χωρίς εσένα μπροστά

Και ο αέρας πνίγει

Η πίστη χάνεται

Ντυμένη στα μαύρα

Διπολικά θρηνεί

Πως δε θα ξαναγυρίσεις

Αλλαξοκαιριά | Λυσίμαχος Τίγκας

Φωτ.: gregorycolbert.com

Τα άναστρα απογεύματα

Έσβηναν από έναστρα βράδια

Μέσα σε αυτά

Τα πουλιά της πόλης

Τρομαγμένα

Χάνονταν στην αλλαξοκαιριά

Το μόνο που φαίνονταν

Ήταν φανάρια

Η ουράνια αναπαράσταση

Της ψυχής σου

Όπως έσβηναν

Την έβλεπα να φεύγει

Όμως γνώριζα

Πως ήταν η φλόγα της

Που σ' έκανε ν' ανέβεις

Σκοπός | Λυσίμαχος Τίγκας

Σε χαμένες παρτίδες

Ποντάρω όνειρα

Αφού εσύ

Είσαι η αλήθεια

Αφού εσύ

Είσαι οι χαμένες ελπίδες

Όλα τα βιαστικά αστέρια

Που κάποτε κοιτούσα να χάνονται

Ο ευλογημένος σκοπός

Που σαν έκρηξη

Συνεχίζει ν’ ακούγεται

Αφότου έχεις περάσει

Αφού εσύ

Είσαι η αλήθεια.

Άγνωστο | Λυσίμαχος Τίγκας

Υπηρέτης του αγνώστου
Μέσα στη σατραπεία σου
Χωρίς σκοπό
Χωρίς θέληση, μα σε ψάχνω
Και κοιτάζω τ' άστρα
Και σε ψάχνω
Μάχομαι της μοίρας
Και προσπαθώ να σε φτάσω
Και σαν καθρέφτης, σπάω
Στα άπειρα κομμάτια μου
Σε αντανακλώ

Βροχή | Λυσίμαχος Τίγκας

Ο καιρός άλλαξε
Ο αέρας φυσάει
Εσύ γέρνεις πάνω του
Εγώ γερνώ
Κινούμαι σε ξένα πρόσωπα
Θυμάμαι
Πως είσαι αιτία της σκέψης
Θυμάμαι
Πως μυρίζεις πριν βρέξεις

Πύργος | Λυσίμαχος Tίγκας

Παρά τις προηγούμενες

αποτυχημένες προσπάθειες

έχτισα έναν πύργο

που έφτανε τον ουρανό.

Κάθε του σκαλοπάτι

ένα σημείο γνώσης,

που τίποτα δε μπορεί να αλλοιώσει

παρά μόνο ο χρόνος.

Το τελευταίο δωμάτιο

μόνιμα καλυμμένο

από ένα σύννεφο

ώστε να μην το βλέπει κανείς.

Μονάχα εγώ

γνώριζα την ύπαρξη του

και πάντα κατέφευγα εκεί

τις ευάλωτες ώρες.

Είπα να κρυφτώ

από κάθε άστρο και ξημέρωμα

που η ομορφιά του θυμίζει τη δική σου

όμως αμέλησα τις σκέψεις.