Ποιός φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; | Ματίλντα Τούμπουρου

Ποιός φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;

Ειρωνικόν | Ματίλντα Τούμπουρου

Κρύψτε τα χέρια σας μην τα μυρίσει ο καιρός μας και τα φάει. Γιατί στο σαλόνι ο μυαλωμένος να υπηρετεί τον άμυαλο ;

Προφητείες | Ματίλντα Τούμπουρου

 Γονατιστή στα μαραμένα αμπέλια, 

τον άκουσα απ' το ραγισμένο ουρανό 

να τσαλακώνει το πρόσωπο του. 

Είπε. Αντίο.

Άτιτλο | Ματίλντα Τούμπουρου

Ακούγονται τα λευκά μυρμήγκια που σκαλίζουν με απορία τις κούτρες, τα άρρωστα πόδια στα ξημερωμένα πεζοδρόμια που τρέμουν σα παλιές κορνίζες.  
Ακούγονται απ' το βάθος τα άσχημα κορίτσια στα σκοτεινά λειβάδια κι απ' τα σπασμένα κυάλια ακούγεται η σιωπή ενός ψόφιου σκύλου στα κίτρινα μπαλωμένα κυκλάμινα.

Όσο παίζετε με τα κλειδιά σας, το σπίτι σας τραμπαλίζεται. 
Όσο αντηχούν τα ξυλωμένα φουστάνια απ' τις ιδρωμένες φωλιές, 
ροκανίζετε τα φρούτα σας κι έπειτα πετάτε τα κουκούτσια στο βρακί σας. 

Σας φοβάμαι. 
Όσο σας αφορά ένας ξυλοδαρμός τόσο αγνοείτε ενός παιδιού το άνθος.
Όσο φιμωμένοι γλείφετε το φίμωτρο, 
και δεν αφουγκράζεστε την αλλοπρόσαλλη χροιά της φυλακής. 
Όσο βγάζετε τα παπούτσια σας, τα πεζοδρόμια γκρεμίζονται.
Όσο τα βυζιά σας τρίβονται στο χώμα, τα σουτιέν χορεύουν στη μπουγάδα.

Ίδρωσα με το κρύο, 
ξεδιψώντας απο ξύλινα πόδια με ανοργασμικές λύσεις. 
Σας φοβάμαι. 

Κι όσο σας φοβάμαι, 
τόσο πλέον σας σέβομαι. -

Αγκαλιασμένες Ψυχές | Ματίλντα Τούμπουρου

Τα μάτια σου έχουν το χρώμα της Νύχτας. 

Το δέρμα σου το φως της Σιωπής. 

Τα πλευρά σου δανεικά ποδάρια εντόμου, 

ίσα που στέκουν θαμμένα μες στο βούρκο.

Ίσκιο στρουμπουλό φαντάσου,

 μες στην ξύλινη κάλτσα του Αγερα.

Πλησίασε στα χέρια μου να ξεκουραστείς. 

Εμείς ξέρουμε καλύτερα απ' αυτούς . 

Εμείς! Εμείς! 

. Εμείς . -