Γράφει η Κωνσταντία Φαγαδάκη
Αν μπορούσα να περιγράψω την πρώτη ποιητική συλλογή της Κάλλιας Βαβουλιώτη με τρεις φράσεις θα έλεγα «ζεστά χέρια», «ανοιχτά πανιά», «ήλιο στο βλέμμα». Ό,τι θα μπορούσε δηλαδή να γοητεύσει έναν κουρσάρο της ψυχής για να κυριεύσει τους ορίζοντες της ποίησης. Η Κάλλια Βαβουλιώτη, νησιώτισσα στο αίμα και καπετάνισσα της ζωής, μας ταξιδεύει στην θάλασσα της πρώτης ποιητικής της συλλογής από τις εκδόσεις ΑΩ, με τον τίτλο «Καρδιοθραύστες» . Τίτλος γεμάτος από θραύσματα … ξέρετε… αυτά τα ιριδίζοντα ποιήματα που ακτινοβολούν σαν διαμαντάκια πλημμυρισμένα από συναισθήματα. Η ποίηση της λυρική ακολουθεί ελεύθερο στίχο και ρυθμό. Λόγος λιτός, δωρικός χωρίς την ανάγκη εντυπωσιασμού, καθώς η ποιήτρια ζυγίζει τις λέξεις για να μεταφέρουν το νόημα απαλλαγμένες από ότι μοιάζει για εκείνη περιττό.
.png)
θα μας πει :
Κάποιους δρόμους /τους ανοίγει ο Θεός/ και άλλους /ο Διάολος/ άντε να καταλάβεις
/ποιος ανοίγει ποιον/ για να μπορέσεις /να σωθείς
Γεμάτη αντιθέσεις η ζωή καλούμαστε να σταθούμε σε μοιραία σταυροδρόμια. Ωστόσο η Κάλλια Βαβουλιώτη είναι εδώ χαμογελαστή και έτοιμη να μας δείξει τον δρόμο.
Ένας δρόμος σαν τόξο που φεύγει από την βαλλίστρα και οδηγεί στην καρδιά. Την δική μας καρδιά που αναζητά να μας κατακτήσει.
Μια έκδοση που έγινε με πολύ φροντίδα τόσο στην δομή την ποιότητα όσο και με την επιλογή των εικαστικών έργων του κου Ηλία Κασσελά. Γιατί έχει σημασία όλα να τα κάνει κανείς με Τέχνη∙ ποιήματα που το καθένα αφήνει την δική του νότα στο καρδιογράφημα σαν ψίθυροι, σαν χάδι, σαν γέλιο σαν κραυγή Τόσοι ήχοι… κι
άλλοτε βουβοί •μας αφήνουν να τους ανακαλύψουμε, πίσω από παύσεις και αναπνοές ένα συνονθύλευμα ήχων, μια καρδιά ζωντανή!
ποίημα «Καρδιοθραυστες» :
απο θραύσματα είναι φτιαγμένοι γι’ αυτό και είναι γενναίοι
από χιόνι και φωτιά καρδιά
ραγίσματα γυαλιά
μες στην αντίφασή τους δεν θ’ άλλαζαν
τη ζωή τους
και πάντοτε είναι οι πιστοί που υπήρξαν οι πιο άπιστοι και απείρως κυνικοί
οι πιο ρομαντικοί.
Μέσα από τα γυαλιά γεννιούνται τα ποιήματα. Ψηφίδες ενός παζλ που μόνο η ίδια η γράφουσα γνωρίζει. Αφήνει όμως μέσα από τους καθρεφτισμούς της να ανασύρουμε τις δικές της προσωπικές σκέψεις όπως την οδηγούσε κάθε φορά το ιστίο της καρδιάς.
Ο άνθρωπος γεννιέται, από την πάλη φωτός και σκοταδιού και όπως η πρώτη αναπνοή στην ζωή σηματοδοτείται από την αίσια έκβαση αυτής της μάχης έτσι είναι και η ανάσα της ψυχής. Ζούμε… αλλά καμιά φορά νιώθουμε ότι δεν ζούμε. Η πυξίδα έχει χαλάσει και συχνά λιμνάζουμε σε γκρίζες ζώνες . Κάπου εκεί εξερευνώντας και δοκιμάζοντας τα όρια ανακαλύπτουμε τον εσωτερικό θόλο της καρδιάς …την δική της νοημοσύνη, τον δικό της χρόνο και ουρανό.
Όπως και η ίδια γράφει χαρακτηριστικά στην σελίδα 22 στο ποίημα «Ειλικρίνεια» :
«Δεν υπάρχει τίποτα πιο ειλικρινές από την ταχύτητα που οδηγάω όταν θέλω να έρθω να σε βρω…»
Και τότε διαπιστώνουμε ότι αυτό που αποκαλείται καρδιά δεν είναι απλά μια αντλία αίματος, αλλά είναι ο βηματοδότης των πόθων, των ονείρων , των δακρύων της ευτυχίας και του πόνου, του τραγουδιού του γέλιου με τους δικούς της νόμους ∙ μια καρδιά ζωντανή, πολύχρωμη γεμάτη παλμό που μπορεί να εκτελεί τον ρυθμό της πότε σαν ωρολογιακή βόμβα και πότε σαν ερωτικό ταγκό.
Στα ποιήματα της Kάλλια Βαβουλιώτη δεν διακρίνει κανείς μόνο το συναισθηματικό φορτίο αλλά το γεγονός ότι μας προσφέρει την καρδιά της σαν μια ανοιχτή Πύλη στο παιχνίδισμα του φωτός του Έρωτα να τον κοιτάξουμε κι εμείς μέσα από την «λευκότητα» μιας παιδικότητας που αφήσαμε κλειδωμένη στο χρονοντούλαπο. Εκείνο που μου χάρισε η ποιητική συλλογή «Καρδιοθραύστες» είναι κάτι που το συναντάς πλέον σπάνια ∙το πρίσμα του ήθους κάτω από το οποίο όλα αναλύονται και ζυγίζονται. Ποίηση ελεύθερη, γραμμένη με αγάπη με ζωή με πάθος με τόλμη μας αφήνει το χάδι της ζεστασιάς και της θαλπωρής
Η Κάλλια Βαβουλιώτη δεν μας προσφέρει απλά μια ποιητική συλλογή, αλλά μια ποιητική συλλογή γεμάτη από την διήγηση μιας καρδιάς που έσπασε-όπως γράφει και η ίδια σε ένα ποίημα της - από την υπερβολική χρήση και αυτό από μόνο του είναι το κόσμημα της που την τοποθετεί απέναντι από την μετριότητα. Είναι ένα οδοιπορικό που μέσα από διλήμματα και υπερβάσεις ανοίγεται σε λιμάνια αφοσίωσης αλλά και ελευθερίας που θα αναζητήσουμε να ξαναδιαβάσουμε αρκετές φορές . Πλέκει με τον δικό της μοναδικό τρόπο έννοιες που αν και αντιφατικές τις τοποθετεί δίπλα δίπλα σε έναν συναισθηματικό χορό. Στέκομαι στο παρακάτω ποίημα .
με τίτλο: «Εσύ»
"Έφυγα και γύρισα…. Περιπλανήθηκα.
Η απουσία μου Για εσένα
Αρρώστια.
Μα μη θαρρείς Πως κι εγώ
Μακριά δεν πέθαινα. Κι αν δεν ήσουν
Στ’ αλήθεια έρωτας Θα σε αποκαλούσα Μάνα.
Τόση αγάπη."
Ένα ποίημα … ποταμός συναισθημάτων που φέρνει το ύδωρ της Αγάπης.
Ένα ποτάμι που χαράζει την φλόγα της διαδρομής του Έρωτα τόσο βαθιά για να γνωρίσει την κορύφωση του στην ιερή ταύτιση της Μάνας -Αγάπης ∙ μια αστείρευτη πηγή δοτικότητας και προσφοράς στον οδοιπόρο της ζωής . Και πως να μην σταθείς Εδώ σε αυτό που δια- βλέπεται να ριζώνει και όμως μοιραία αποκόπτεται από το ζεύγος στο όριο των λέξεων Έρωτα – Αγάπης.
Με λίγα λόγια η ποιήτρια διερευνά τα πάντα γύρω της και όταν εστιάζει το βλέμμα της πάνω σου ξέρεις ότι ο στόχος της είναι να συναντήσει τον άλλον μέσα στο βάθος της καρδιάς του.
Ποίηση γραμμένη με αγάπη με ζωή με πάθος με τόλμη γεμάτη ραγίσματα και καθρεφτίσματα. Όλα αντανακλάσεις της ίδιας μέσα μας.
Λυτρωνόμαστε από την δοκιμαστική πορεία και από το χαμόγελο της που αφήνουν οι διαδρομές. Η ίδια μια γλυκιά παρέα ένας αχνιστός καφές …ετσι μας διηγείται Αληθινή, Απλή και Απέριττη μια ανθρώπινη καρδιά γεμάτη ζωή!.
Η Κωνσταντία Φαγαδάκη είναι σπούδασε Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
Η ανήσυχη και καλλιτεχνική της ιδιοσυγκρασία την οδηγεί να εκφράζεται
μέσα από την ποίηση και τη ζωγραφική.
Εργάζεται στο δημόσιο τομέα και ζει με την οικογένειά της στην Αθήνα.
