Νουάρ - της La Baronne

Μου λείπει το άτομο που ήμουν όταν δεν ήμουν αυτό που είμαι τώρα. Μου λείπουν οι σκέψεις μου, τα πρόσωπα μέσα τους, η απόχρωση τους. Mου λείπει το μαύρο στην άκρη των φωτογραφιών του μυαλού μου και μου λείπουν τα πλάνα σε ασπρόμαυρο που περνούσαν από μπροστά μου.

Μου λείπει η κατάσταση και μου λείπει εκείνο το αίσθημα.Από πάντα σιχαινόμουν το φως και την ικανότητα του να ξεγλιστρά, να διαχέεται, να αντανακλάται, να διαθλάται και πάνω απ' ολα να φωτίζει κάθε μικρή γωνία. Ποτέ δεν ήθελα φωτεινές όλες τις πλευρές του μυαλού μου. Ήθελα μερικές να είναι σκοτεινές και σκονισμένες και να κρύβουν μυστικά και απομεινάρια από στιγμές και συναισθήματα. Μου άρεσε η σκόνη και με βόλευε και το σκοτάδι με προστάτευε και συντηρούσε το ποια είμαι. Όσο πιο πολύ φωτίζεις, τόσο χάνεις από το μυστήριο, από την απατή.

Θέλω ξανά τα κείμενα μου σκοτεινά και το κρεβάτι μου άνω κάτω. Θέλω πάλι τα δάχτυλα μου να πονούν, από την ώρα που περνούσα αγγίζοντας τις άκρες του μυαλού μου, που πονούσαν και έκοβαν. Θέλω πάλι σκέψεις να με κρατούν ξύπνια την νύχτα. Θέλω πάλι όνειρα περίπλοκα και σκοτεινά και άδεια. Θέλω να νιώθω και να με νιώθουν. Θέλω πάλι να πιέζω τον εαυτό μου να πηδήξει μέσα σε σκοτεινές θάλασσες. Θέλω πάλι να μπορώ να πνίγομαι μέσα σε αυτές, να χάνομαι σε λαβύρινθους και μάτια. Θέλω πάλι να κυκλοφορώ με μαλλιά ανακατεμένα από την πολλή ζωή. Θέλω πάλι και θέλω πολύ.

Σήμερα είναι μια καινούρια αρχή. Είμαι έτοιμη να περπατήσω μέσα στα σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού μου και να συναντήσω όλους εκείνους που κλείδωσα στα υπόγεια και χτυπούν ώρες ατέλειωτες την πόρτα τους. Θέλω πάλι.

Για να βρούμε τον εαυτό μας πρέπει να κοιτάξουμε ανάμεσα στα ερείπια του παρελθόντος μας. Μέσα σε αυτά και την σκόνη τους κρύβεται κάθε απόφαση δίκη μας, κάθε μικρό μυστικό, κάθε κουβέντα και κάθε σκέψη. Ανάμεσα τους περπατούν τα φαντάσματα των ανθρώπων μας και στις γωνιές τους κρύβονται όλες οι μάσκες που φορέσαμε. Εγώ θέλω να επανεξετάσω τις δίκες μου. Να παίξω με τα φαντάσματα μου, να αποφασίσω, να ξαναζήσω και να δω αν, τελικά, είμαι κάτι στα μάτια μου ή όχι. 

"Τα Παραμύθια της Ψυχής" ..

Σχετικά...

         Έξι "μουσικά" παραμύθια ιδιαίτερης θεματικής είναι έτοιμα, ενώ η μουσική ολοκληρώνεται στις παρτιτούρες...

Τα "Παραμύθια της Ψυχής" ..

    Η κάθε ιστορία ξεχωριστά πραγματεύεται θέματα-ταμπού που "κλωτσά" καθημερινά η κοινωνία μας.

Η γνωριμία με τις ψυχικές ασθένειες,ο ρατσισμός ως κοινωνική μάστιγα,η σχολική βία ,η κοινωνική κριτική στην θέαση του διαφορετικού αποτελούν πηγή έμπνευσης των σεναρίων που υπογράφει ο ψυχολόγος και συγγραφέας Ανδρέας Ζαχαριάδης σε μουσική και στίχους της Φένιας Χρήστου (σύνολο για μικρή ορχήστρα).

     Σύντομα θα δημοσιευτούν διάφορα videos εκπαιδευτικού χαρακτήρα,που στόχο να αφυπνίσουν και να ενημερώσουν το κοινό.

Το project είναι έτοιμο και τώρα έχει έρθει η στιγμή, όπου η Φένια και ο Αντρέας θα εξετάσουν, τους συνεργάτες εκείνους που θα σταθούν αρωγοί αυτής της εξαιρετικής προσπάθειας, η οποία στόχο έχει την αφύπνιση σε θέματα, τα οποία η κοινωνία κλείνει τα μάτια και τα αυτιά. Σε θέματα που η κοινωνία έχει μάθει να σηκώνει το δείκτη, να παραγκωνίζει και να περιθωριοποιεί.

Γνωρίστε.. Μιλήστε ελεύθερα.. Η άγνοια  χρεώνει ψυχές..

Σύλληψη project: Φένια Χρήστου

web: www.feniachristou.com

Άτιτλο - Γωγώ Λιανού

Ταξιδεύω τον εαυτό μου στα παλιά.

Τον πλανεύω ανάμεσα στις μνήμες και τον αφήνω να αποκοιμηθεί.

Ύστερα του κλέβω λίγη απ'τη μπόλικη ευτυχία του.

Τον μπερδεύω με τις σκοτεινές πλευρές της ψυχής του και τον αναγκάζω να τις ζήσει.

Μετά,και πολύ απότομα,τον ξερνάω έξω.

Να μπορέσει όλος ο κόσμος να τον θαυμάσει!

Όλος ο κόσμος που του μοιάζει πολύ.

Μισός.Χωρίς ευτυχία.

Το ποίημα αυτό είναι από την ποιητική συλλογή "Κάτι κόκκινο", το οποίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ars Poetica!

Αναγούλα - της Marla

Θέλω να φύγω μακριά

να ανοίξω φτερά 

και να την κάνω για περίεργα μέρη

που η ψευτιά 

θα είναι μόνο μια λέξη ξεχασμένη...

Η αναγούλα που μου φέρατε δεν έχει φύγει ακόμα...