Τελευταία μέρα | Νίκος Βαρδάκας

Ίσως  είναι  η  τελευταία  μέρα  που  θα  τα  πούμε.

Οι  δύο  μαζί  δεν  αντέξαμε  την  φθορά  της  μέρας, το

πέταγμα  της   ζωής  μπροστά  απ΄τα  μάτια  μας.

Ίσως  είναι  το  τελευταίο  φιλί ,που  χορέψει  στα  σώματα

  όταν  οι  πλάτες  μας  βαδίσουνε  αντίθετα  στον δρόμο.

Λάθη, πολλά  λάθη  πράξαμε  και  οι  ώρες  δεν  είναι  φίλοι

παρά  σταγόνες  από  δάκρυα  που  στεγνώνουν  εύκολα.

Όταν  χωρίσουμε, δεν  θέλω  εκεί  πίσω  στήν  ανάμνηση  να

αφήσουμε  την  λήθη .Ας  πάρουμε  ο  καθένας  την   δική  του

ευθύνη   που  δεν  ερωτευτήκαμε, παρά  αγαπήσαμε  πολύ.

Το ποίημα υπάρχει στη συλλογή Νοσταλγία, του Νίκου Βαρδάκα που κυκλοφορεί με τη μορφή free e-book!

Ζώ - του Νίκου Βαρδάκα

                

Ζώ  για να είμαι  μονάδα, ούτε  νούμερο  ούτε

και  αριθμός .Για  να είμαι η ουσία, όχι  ο τύπος

μηδέ και  ο  συνήθης  μύθος.

Ζω  για να είμαι το  φώς, να  ξεχωρίζω  στο  σκότος

της  καθημερινής  πλάνης. Για να είμαι ο λύκος .

Ευτυχώς που υπάρχουν και πρόβατα..

Πεθαίνεις  όταν  επαναλαμβάνεσαι, όταν δεν

έχεις  κάτι  καινούργιο  να  πεις. Όταν  αγαπάς

γιατί ο  έρωτας  ζει αιώνια.

Πεθαίνεις  όταν  μιλάς, γιατί  η σιωπή  είναι  λέξεις

που με μια ματιά  σκορπάς. Όταν  λυπάσαι, γιατί  η

ζωή  έχει  λίγες  χαρές  και  αξίζει  να  τις  βιώνεις  δυνατά.

Πεθαίνεις  όταν  ακούς, γιατί  η  ψυχή  σου έχει αυτιά  που

σε  σπρώχνουν  στο  σταυροδρόμι  της  επιλογής.