Εορταστικές παραστάσεις από το Θέτρο Τέχνης - Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα

Τον Δεκέμβριο, το Θέατρο Τέχνης διοργανώνει στις δύο σκηνές του ένα χριστουγεννιάτικο και ένα πρωτοχρονιάτικο αναλόγιο με δωρεάν είσοδο.

 

·       Καλά Χριστούγεννα εύχονται διαβάζοντας χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και τραγουδώντας παραδοσιακά κάλαντα οι τελειόφοιτοι σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης σε σκηνοθετική επιμέλεια Κωσταντίνας Τάκαλου την προπαραμονή Χριστούγεννων,

         Δευτέρα 23/12 στις 8μμ., στην Φρυνίχου. 

·       Προπαραμονή Πρωτοχρονιάς, ο Ρένος Χαραλαμπίδης αποχαιρετά τον παλιό χρόνο τιμώντας έναν από τους μεγάλους πρωταγωνιστές του Υπογείου, τον παλιό του δάσκαλο και μοναδικό ηθοποιό Βασίλη Διαμαντόπουλο.                            

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης θα διαβάσει το άγνωστο, «πρωτοχρονιάτικο» έργο που είχε γράψει ο Βασίλης Διαμαντόπουλος με τίτλο «Οι καλλικάντζαροι». 

Στο πιάνο τον συνοδεύει ο Θάνος Μαριέτης. Χορεύει η Μαρία Μανουκιάν.

Δευτέρα 30/12 στις 8μμ., στο Υπόγειο.

Η είσοδος και στις δύο εκδηλώσεις είναι δωρεάν.

Με έκτακτες εορταστικές παραστάσεις και σε έκτακτες ώρες θα παιχτεί μέσα στις γιορτές στην Φρυνίχου ο επιτυχημένος «Γυάλινος κόσμος» του Τενεσί Γουίλλιαμς σε σκηνοθεσία Αντόνιο Λατέλλα  (Τετάρτη 25-Πέμπτη 26/12 στις 9μμ, Πέμπτη 2/1 στις 9μμ, Δευτέρα 6/1 στις 6μμ ) καθώς και η μουσική παράσταση για παιδιά «Ποιος βάτραχος;» σε κείμενο-μουσική-σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ευστρατίου (έκτακτες παραστάσεις 26/12 και 6/1 στις 12.00)

ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ και ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΣΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ

·       Την Δευτέρα 13 Ιανουαρίου στις 7μμ, στο Υπόγειο θα πραγματοποιηθεί η απονομή του πρώτου βραβείου «Μάγια Λυμπεροπούλου» μέσα από μια εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη της μοναδικής πρωταγωνίστριας που «γεννήθηκε» ακριβώς μέσα στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης από όπου ξεκίνησε τη συναρπαστική, πολύπλευρη διαδρομή της στο θέατρο.

Το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, όπως είχε ήδη αναγγείλει, ως ελάχιστη προσφορά στην πολυσχιδή δημιουργό που συνέδεσε το όνομά της με το Θέατρο Τέχνης,  αποφάσισε, να απονέμει ανά διετία το Βραβείο «Μάγια Λυμπεροπούλου» σε μια γυναίκα δημιουργό που παράγει σημαντικό έργο στο θέατρο μέσα από δύο τουλάχιστον από τις θέσεις που υπηρέτησε η Μάγια Λυμπεροπούλου: ηθοποιός, μεταφράστρια, δραματουργός, σκηνοθέτις, δασκάλα υποκριτικής, καλλιτεχνική διευθύντρια πολιτιστικού οργανισμού. 

Η Επιτροπή του Βραβείου απαρτίζεται από τους: Καλή Κυπαρίσση (Πρόεδρο του Δ.Σ του Θέατρου Τέχνης Καρόλου Κουν - Διευθύντρια του Ιδρύματος Λασκαρίδη),  Νίκο Χατζόπουλο (Μέλος του Δ.Σ του Θέατρου Τέχνης Καρόλου Κουν-ηθοποιό, σκηνοθέτη, μεταφραστή,) Δηώ Καγγελάρη (Διευθύντρια της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, θεατρολόγο, καθηγήτρια του Α.Π.Θ) ,Βίκυ Βολιώτη (ηθοποιό, σκηνοθέτιδα).

Στις 13 Ιανουαρίου στις 7μμ. θα ανακοινωθεί το όνομα της δημιουργού που επέλεξε η Επιτροπή και θα γίνει η απονομή του βραβείου στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης- αφιέρωμα στη μνήμη της Μάγιας Λυμπεροπούλου.

·       Από την Δευτέρα 26 Ιανουαρίου, κάθε Δευτέρα-Τρίτη και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, έρχεται στο Υπόγειο μια πρωτότυπη σύλληψη εμπνευσμένη από τη ζωή και το έργο του ποιητή και σκηνοθέτη Πιέρ Πάολο Παζολίνι, με αφορμή τα 50 χρόνια από τη δολοφονία του, το 1975. Ο Αντρέας Μαντάς είχε την ιδέα και έγραψε το κείμενο, η Λουκία Μιχαλοπούλου πρωταγωνιστεί και οι δύο συνυπογράφουν τη σκηνοθεσία της παράστασης ‘Όστια-Αυτό είναι το σώμα μου’, που δίνει φωνή σε πέντε εμβληματικά γυναικεία πρόσωπα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο δημιουργικό έργο αλλά και στη ζωή του Παζολίνι.

Σύντομα έρχονται περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση και την έναρξη της ηλεκτρονικής προπώλησης.

Τέλος, όσον αφορά στον προγραμματισμό του Φεβρουαρίου, να σημειωθεί ότι η πρεμιέρα της παράστασης Philoxeniā της Αλεξάνδρας Κ., σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη και σε σύμπραξη με το ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, που ήταν προγραμματισμένη για τον Φεβρουάριο 2025 στη Φρυνίχου, μεταφέρεται τον Οκτώβριο 2025, λόγω αλλαγών στον προγραμματισμό εξαιτίας των εργασιών που πραγματοποιήθηκαν στον χώρο του Υπογείου.

Ο Μάρτιος θα φέρει στη σκηνή της Φρυνίχου μια νέα παραγωγή που σκηνοθετεί η Αργυρώ Χιώτη. Πρόκεται για την κωμωδία ΚΝΟΚ του Jules Romains που ερμηνεύουν οι: Ευθύμης Θέου, Γιώργος Κριθάρας, Έκτορας Λυγίζος, Ματίνα Περγιουδάκη και Καλλιόπη Σίμου.

Πρόκειται για μια παραγωγή της ομάδας VASISTAS που επιχορηγείται από το ΥΠΠΟ και παρουσιάζεται σε συμπαραγωγή με το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας όπου θα κάνει πρεμιέρα η παράσταση πριν έρθει στην Αθήνα.  

Σύντομα έρχονται περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση και την έναρξη της ηλεκτρονικής προπώλησης.

ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ || Αφιερώστε την καρδιά σας στην εναντίωση της || 7/12

 

ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ

Φρυνίχου 14 , Πλάκα

 

«Αφιερώστε την καρδιά σας στην εναντίωση της»

Μια performance του Φίλιππου Τσιτσόπουλου

με αφορμή τον «Γυάλινο κόσμο»

και το κείμενο του Τενεσί Γουίλιαμς «Η καταστροφή της επιτυχίας»

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου, στις 7.30μμ

 

Ο Φίλιππος Τσιτσόπουλος εμπνέεται από το έργο The Glass menagerie (Γυάλινος κόσμος) και από ένα κείμενο του ’50 του ίδιου του Τενεσί Ουίλιαμς που μιλά για την καταστροφική σχέση της τέχνης με την επιτυχία, για να παρουσιάσει μια μικρής διάρκειας (20 λεπτών) περφόρμανς στο φουαγιέ της σκηνής της Φρυνίχου του Θεάτρου Καρόλου Κουν Κουν λίγο πριν την παράσταση του Γυάλινου Κόσμου σε σκηνοθεσία Antonio Latella.

Είμαστε οι κάτοικοι μιας παράξενης γωνιάς του σύμπαντος που περιστρέφεται στη μέση μιας τεράστιας αταξίας, ανήκουμε σε ένα είδος που βρίσκεται στα μισά του δρόμου ανάμεσα στα θηρία και τους αγγέλους... μας έφεραν εδώ χωρίς να μας ζητήσουν τη γνώμη μας και χωρίς να μας εξηγήσουν τους κανόνες του παιχνιδιού. Ως εκ τούτου, δεν οφείλουμε τίποτα σε κανέναν. Κανείς δεν μας χρωστάει τίποτα. Μαθαίνουμε. Δεν ξέρουμε. Ξέρουμε μόνο την Επιθυμία και τον Θάνατο.

Η τέχνη δεν ήταν ποτέ η επικράτεια του αληθινού... αλλά του ομοιώματος, της παγίδας για το βλέμμα, του ιερού ψέματος που ονομάζουμε Ομορφιά.



Το πέρασμά μας από τους δρόμους της ύπαρξης αφήνει ένα κατάλοιπο που συχνά παρασύρεται από τον άνεμο της λήθης ή θάβεται κάτω από τη βροχή της απόρριψης και τη λάσπη της επιθυμίας να γυρίσουμε τη σελίδα χωρίς να κοιτάξουμε πίσω.



Η καλλιτεχνική παραγωγή που αφήνει κανείς πίσω του είναι μέρος αυτού του υπολείμματος. Και αυτό που φαίνεται να έχει βλαστήσει πάνω του είναι ίσως το μόνο πράγμα που μας ανήκει εξ ολοκλήρου και που μπορούμε να δώσουμε στους άλλους. Το ονομάζω "η κληρονομιά που μας αξίζει να προσφέρουμε". Τα υπόλοιπα... vanitas vanitatis!

                                                            The Catastrophe of Success

 

Tennessee Williams

«Η καταστροφή της επιτυχίας» (“The catastrophe of success”)

Μετάφραση Φίλιππος Τσιτσόπουλος

"Φέτος το χειμώνα συμπληρώθηκε η τρίτη επέτειος από την πρεμιέρα της παράστασης "The Glass Menagerie" στο Σικάγο, ένα γεγονός που τερμάτισε ένα μέρος της ζωής μου και ξεκίνησε ένα άλλο, τόσο διαφορετικό σε όλες τις εξωτερικές συνθήκες όσο θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Με άρπαξαν από την ουσιαστική λήθη και με έσπρωξαν στην ξαφνική προβολή, και από την επισφαλή ενοικίαση επιπλωμένων δωματίων στην επαρχία μεταφέρθηκα σε μια σουίτα, σε ένα πρώτης κατηγορίας ξενοδοχείο του Μανχάταν. Η εμπειρία μου δεν ήταν μοναδική. Η επιτυχία έρχεται συχνά τόσο απότομα στη ζωή των Αμερικανών, γιατί η ιστορία της Σταχτοπούτας είναι ο αγαπημένος μας εθνικός μύθος, ο ακρογωνιαίος λίθος της κινηματογραφικής βιομηχανίας, αν όχι και της ίδιας της Δημοκρατίας. Την έχω δει να διαδραματίζεται στην οθόνη τόσο συχνά που είχα πλέον την τάση να χασμουριέμαι, όχι με δυσπιστία αλλά με μια στάση του Who cares!

Κάθισα και κοίταξα γύρω μου και ξαφνικά έπαθα μεγάλη κατάθλιψη. Είπα στον εαυτό μου, ότι αυτή είναι απλώς μια περίοδος προσαρμογής. Αύριο το πρωί, θα ξυπνήσω σε αυτή τη πολυτελή σουίτα ξενοδοχείου πρώτης κατηγορίας ενώ κάτω θα ακούγεται το διακριτικό βουητό μιας λεωφόρου της East Side και έτσι θα εκτιμήσω την κομψότητά της και θα απολαύσω τις ανέσεις της και θα ξέρω ότι έχω φτάσει στο αμερικανικό "Όλυμπο". Αύριο το πρωί, θα κοιτάξω τον πράσινο σατέν καναπέ, και θα τον ερωτευτώ σφόδρα. Αλλά μόνο προσωρινά γιατί το πράσινο σατέν μοιάζει επίσης με γλίτσα στα στάσιμα νερά.

 

Το πρωί όμως όταν ξύπνησα, ο ανεκδιήγητος μικρός καναπές φαινόταν πιο αποκρουστικός από το προηγούμενο βράδυ και είχα ήδη αρχίσει να παχαίνω πολύ επίσης για να φοράω το κοστούμι των 125 δολαρίων που μου είχε επιλέξει ένας μοντέρνος γνωστός μου. Στη σουίτα ξαφνικά τα πράγματα άρχισαν να σπάνε κατά λάθος. Ένα μπράτσο ξεκόλλησε από τον καναπέ. Καψίματα από τσιγάρα εμφανίστηκαν στην γυαλισμένη επιφάνεια των επίπλων. Τα παράθυρα έμεναν ανοιχτά συχνά και μια νεροποντή πλημμύρισε τη σουίτα. Αλλά η καμαριέρα πάντα τακτοποιούσε τα πράγματα και η υπομονή της διεύθυνσης ήταν πραγματικά ανεξάντλητη. Τα βραδινά μου πάρτι δεν μπορούσαν ούτε αυτά να τους προσβάλουν σοβαρά. Τίποτα δεν τους ενοχλούσε, έχω την αίσθηση ότι ακόμη και μια βόμβα κατεδάφισης δεν φαινόταν να τους ενοχλεί.



Ζούσα αγκαλιά με το τηλέφωνο της υπηρεσίας δωματίου. Αλλά ακόμη και σε αυτό υπήρχε μια απογοήτευση. Όταν μια φορά μεταξύ της στιγμής που παρήγγειλα το δείπνο από το τηλέφωνο και της στιγμής που αυτό κυλούσε "αιμόφυρτο" στο σαλόνι μου σαν πτώμα πάνω σε τραπέζι με λαστιχένια ρόδα, ένιωσα τέτοια βαρεμάρα που έχασα κάθε ενδιαφέρον ακόμα και γι' αυτό. Μια φορά, φαντάσου, παρήγγειλα ένα φιλέτο και ένα παγωτό σοκολάτας, αλλά όλα ήταν τόσο "πονηρά" μεταμφιεσμένα στο τραπέζι που μπέρδεψα τη σάλτσα σοκολάτας με τη σάλτσα και την έριξα πάνω στο φιλέτο.



Φυσικά όλα αυτά ήταν η πιο ασήμαντη πτυχή μιας πνευματικής εξάρθρωσης που άρχισε να εκδηλώνεται με πολύ ανησυχητικούς για μένα τρόπους. Σύντομα ανακάλυψα τον εαυτό μου να αδιαφορεί για τους ανθρώπους. Ο κυνισμός θέριεψε μέσα μου. Όλες οι συζητήσεις μου ακούγονταν σαν να είχαν ηχογραφηθεί πριν από χρόνια και να αναπαράγονταν σαν σε δίσκο 72 στροφών σε πικάπ. Η ειλικρίνεια και η ευγένεια έμοιαζαν να έχουν εξαφανιστεί από τις φωνές των φίλων μου. Τους υποπτευόμουν όλους για υποκριτές. Σταμάτησα να τους τηλεφωνώ, σταμάτησα να τους βλέπω. Δεν είχα πια υπομονή για αυτό που θεωρώ ανούσια κολακεία.



Βαρέθηκα τόσο πολύ να ακούω τους ανθρώπους να λένε: "Μου άρεσε πολύ το έργο σας!" που δεν μπορούσα να πω άλλο ευχαριστώ. Πνίγηκα από τις λέξεις τους και έγινα αγενής.

Δεν ένιωθα πλέον υπερηφάνεια για το ίδιο το έργο, αλλά άρχισα να το αντιπαθώ, πιθανώς επειδή ένιωθα πολύ άψυχος μέσα μου για να δημιουργήσω κάτι άλλο από τότε . Περπατούσα νεκρός μες στα παπούτσια μου και το ήξερα, αλλά δεν υπήρχαν φίλοι να τους το πω. Μόνο κόλακες.



Αυτή η περίεργη κατάσταση διατηρήθηκε περίπου τρεις μήνες, μέχρι τα τέλη της άνοιξης, όταν αποφάσισα να κάνω άλλη μια εγχείρηση στο μάτι, κυρίως λόγω των δικαιολογιών που μου έδινε για να αποσυρθώ μια για πάντα από τον κόσμο πίσω από μια μάσκα μιας γάζας. Ήταν και η τέταρτη επέμβαση στο μάτι μου.



Δεν ξεφεύγει ξέρετε κανείς τόσο εύκολα από την αποπλάνηση ενός εκχυδαϊσμένου τρόπου ζωής. Δεν μπορείς αυθαίρετα να πεις στον εαυτό σου, δεν θα συνεχίσω τη ζωή μου όπως ήταν πριν μου συμβεί αυτό το πράγμα, αυτό το γελοίο πράγμα, η Επιτυχία. Προσέξτε, μόλις το αντιληφθείτε πλήρως αυτό το κενό σε μια ζωή χωρίς να μάχεσαι, είστε ακριβώς εκείνη τη στιγμή και εφοδιασμένοι με το αντίδοτό του, δηλαδή με τα βασικά μέσα σωτηρίας. Από τη στιγμή που γνωρίζετε ότι αυτό είναι αλήθεια, ότι η καρδιά του ανθρώπου, το σώμα του και ο εγκέφαλός του, είναι σφυρηλατημένα σε ένα καυτό καμίνι με σκοπό τη σύγκρουση (τον αγώνα της δημιουργίας) και ότι με την απομάκρυνση της σύγκρουσης, ο άνθρωπος γίνεται ένα σπαθί που κόβει μαργαρίτες, και ότι όχι η στέρηση αλλά η πολυτέλεια είναι ο λύκος που καραδοκεί στην πόρτα και ότι οι κυνόδοντες του λύκου δεν είναι παρά όλες μας οι μικρές ματαιοδοξίες και η έπαρσή μας και η χαλαρότητα στις οποίες η Επιτυχία είναι ο βασικός μας κληρονόμος - Έχοντας αυτή τη γνώση θα είστε τουλάχιστον σε θέση να ξέρετε πού καραδοκεί ο κίνδυνος.



Γνωρίζεις, λοιπόν, ότι είσαι δημόσιο πρόσωπο όταν "έχεις όνομα". Δηλαδή είσαι μια μυθοπλασία που δημιουργήθηκε με καθρέφτες και ότι ο μόνος κάποιος που αξίζει να είσαι είναι ο μοναχικός και αόρατος εαυτός σου, ο οποίος ανασαίνει πίσω από την πρώτη σου ανάσα και που δεν είναι τίποτα άλλο παρά το σύνολο των πράξεών σου. Και έτσι γνωρίζοντας αυτά τα πράγματα, μπορείς να επιβιώσεις ακόμα και από την καταστροφή που σου επιφέρει η σου επιφυλάσσει η Επιτυχία!



Ποτέ δεν είναι εντελώς αργά, εκτός αν αγκαλιάσεις τη "Θεά Σκύλα", όπως την αποκαλούσε ο Ουίλιαμ Τζέιμς, και με τα δύο χέρια μάλιστα, και βρεις εκει ανάμεσα στα ασφυκτικά της χάδια, ακριβώς αυτό που πάντα ήθελε αυτό το νοσταλγικό αγοράκι μέσα σου, την απόλυτη αβίαστη προστασία. Η ασφάλεια είναι ένα είδος θανάτου, και μπορεί να σου έρθει μέσα σε μια καταιγίδα από επιταγές δικαιωμάτων, δίπλα σε μια πισίνα σε σχήμα νεφρού στο Μπέβερλι Χιλς, ή οπουδήποτε αλλού. Η ασφάλεια απέχει πολύ από τις συνθήκες που σε έκαναν καλλιτέχνη, αν αυτό είσαι ή αν προορίζεσαι να γίνεις. Ρωτήστε όποιον έχει βιώσει αυτό το είδος της επιτυχίας για το οποίο μιλάω- Τι καλό υπάρχει σε αυτό; Ρωτήστε τον!

Ίσως για να πάρετε μια ειλικρινή απάντηση θα πρέπει να του κάνετε μια ένεση από τον ορό της αλήθειας, αλλά το σίγουρο είναι ότι η λέξη που τελικά θα βογκήξει και θα βγει απ’ το στόμα του δεν θα είναι ακατάλληλη για εκτύπωση σε "ευγενικά" έντυπα.



Τότε, τι είναι καλό;

Είναι το εμμονικό ενδιαφέρον για τις ανθρώπινες υποθέσεις, και επίσης μια ορισμένη ποσότητα συμπόνιας και ηθικής πεποίθησης, που με την εμπειρία της ζωής μεταφράζεται σε χρώμα ή μουσική ή κίνηση ή ποίηση ή πεζογραφία ή οτιδήποτε άλλο είναι δυναμικό και εκφραστικό - αυτό είναι το καλό, για όλους. Και για σας επίσης, αν είστε σοβαροί στους στόχους σας. Ο William Saroyan έγραψε ένα σπουδαίο έργο πάνω σε αυτό το θέμα, που έλεγε ότι η καθαρότητα της καρδιάς είναι η μόνη επιτυχία που αξίζει να έχεις. "Στον καιρό της ζωής σου ζήσε!" Αυτός ο χρόνος είναι σύντομος και δεν επιστρέφει ξανά. Ξεγλιστράει, ενώ εγώ γράφω αυτό το κείμενο και ενώ εσείς το διαβάζετε, και το μονόστηλο του ρολογιού στο τοίχο σημαίνει μια λέξη:

Απώλεια, απώλεια, απώλεια, αν δεν αφιερώσετε την καρδιά σας στην εναντίωση της.»

 

Πρεμιέρα απόψε | «Το Θέατρο Τέχνης -και- στο σπίτι»

 Αυλαία σηκώνει σήμερα Πέμπτη 19 Μαρτίου η νέα υπηρεσία του Θεάτρου Τέχνης  Καρόλου Κουν. «Το Θέατρο Τέχνης -και- στο σπίτι», που με χαμηλό αντίτιμο δίνει τη δυνατότητα της on demand παρακολούθησης των παραστάσεων που διακόπηκαν λόγω της αναστολής λειτουργίας των θεατρικών σκηνών της χώρας. Παράλληλα το Θέατρο Τέχνης ετοιμάζει “βιβλιοθήκη” με αρχειακό υλικό από παραστάσεις περασμένων ετών που θα διατίθενται δωρεάν.

Η παράσταση που εγκαινιάζει τη νέα υπηρεσία, είναι ο “Εντμοντ” του Ντέηβιντ Μάμετ. Πρόκειται για την κινηματογράφηση της τελευταίας παράστασης που δόθηκε με κοινό στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης. Από αύριο θα είναι διαθέσιμη και η παράσταση για παιδιά 5 έως 12 ετών “Χωρίς οικογένεια” του Έκτορος Μαλό που παιζόταν στη σκηνή της Φρυνίχου μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα. Την κινηματογράφηση και την επεξεργασία των παραστάσεων ανέλαβε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Διαμαντής Καραναστάσης.

Μπείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του Θεάτρου Τέχνης www.theatro-technis.gr  ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του Θεάτρου Τέχνης και ακολουθήστε τις οδηγίες για να επιλέξετε την παράσταση που επιθυμείτε να παρακολουθήσετε μέσω streaming. Το κόστος παρακολούθησης είναι 3.50 ευρώ, με δυνατότητα  streaming για 24 ώρες. Τα έσοδα από την νέα υπηρεσία θα διατίθενται στους καλλιτέχνες, στους συντελεστές και σε όλους τους άλλους εργαζόμενους του Θεάτρου Τέχνης.

Στις επόμενες ημέρες θα ανακοινώνονται οι ημερομηνίες διαθεσιμότητας των παραστάσεων, καθώς επίσης και οι νέες διαδικτυακές δράσεις του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.

Σημείωμα της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν

«Το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, όπως ακριβώς ανακοίνωσε πριν ακόμα επιβληθεί η αναστολή λειτουργίας των θεάτρων εξαιτίας της πανδημίας, ξεκινάει από σήμερα Πέμπτη 19 Μαρτίου, τη νέα on-demand υπηρεσία

“Το Θέατρο Τέχνης -και- στο σπίτι”. Πρόκειται ουσιαστικά για την έναρξη μιας εναλλακτικής λειτουργίας του Θεάτρου Τέχνης μέσω διαδικτύου. Μιας λειτουργίας που δεν έχει φυσικά νόημα να συγκρίνει κανείς με την ζωντανή θεατρική εμπειρία. Μιας λειτουργίας που όμως αποκτά ιδιαίτερο νόημα κάτω από τις πρωτόγνωρες συνθήκες, τη νέα ζωή “στο σπίτι” που καλούμαστε να ακολουθήσουμε για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

Ευχόμαστε το διάστημα αυτό να είναι σύντομο και να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται για όλους. Παρ΄ όλα αυτά, είναι γεγονός ότι βιώνουμε μια «άλλη» πραγματικότητα στην οποία καλούμαστε να προσαρμοστούμε.

Προτού ακόμα κλείσουν τα θέατρα, προτού η χώρα ολόκληρη λάβει την επίσημη οδηγία να ” μείνει σπίτι”, το Θέατρο Τέχνης αναζητούσε έναν τρόπο να σταθεί δίπλα στις ευάλωτες από τον ιό ομάδες: τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, τους συμπολίτες μας με βεβαρημένο ιστορικό υγείας αλλά και τους νοσούντες από τον Covid-19. Μέσα από αυτή τη λογική ανακοινώσαμε την προηγούμενη εβδομάδα ότι προχωράμε στην κινηματογράφηση των τρεχουσών παραστάσεων μας, ειδικά για τις συγκεκριμένες ομάδες που δε θα μπορούσαν να έρχονται πλέον στο θέατρο.

Η πραγματικότητα μας πρόλαβε, επιβάλλοντας την αναστολή λειτουργίας των δύο σκηνών μας. Και έτσι από “Το Θέατρο Τέχνης -και- στο σπίτι” για συγκεκριμένες ομάδες, περνάμε ουσιαστικά στο άνευ «και»: το Θέατρο Τέχνης στο σπίτι για όλους!

Κάποιες παραστάσεις πρόλαβαν να κινηματογραφηθούν παρουσία κοινού, κάποιες κεκλεισμένων των θυρών. Το σημαντικό στη νέα μας υπηρεσία, είναι ότι οι παραστάσεις που θα παρακολουθήσετε μέσω διαδικτύου δεν αποτελούν αρχειακό υλικό. Κινηματογραφήθηκαν ειδικά για το συγκεκριμένο σκοπό και για το συγκεριμένο μέσο. Και φυσικά, πρόκειται για παραστάσεις, που υπό την προ-Covid- 19 κατάσταση, θα συνέχισαν να παίζονται στις δύο σκηνές μας.

Κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Χρέος μας είναι να κρατήσουμε ζωντανό το ρόλο του θεάτρου. Το θέατρο μπορεί να μας παρηγορήσει, να μας συγκινήσει, να μας ψυχαγωγήσει, να μας εμπνεύσει, να μας κάνει να νιώθουμε λιγότεροι μόνοι. Ακόμα και μέσα από μια οθόνη. Έγνοια μας είναι να κρατήσουμε τη σχέση του Θεάτρου Τέχνης με το κοινό του ζωντανή. Να κρατήσουμε το ίδιο το ιστορικό Θέατρο Τέχνης ζωντανό. Και μην ξεχνάμε ότι το Θέατρο Τέχνης είναι πάνω απ΄ όλα οι άνθρωποι του, όλοι οι εργαζόμενοι, καλλιτέχνες και μη.

Για το λόγο αυτό σας ζητάμε να στηρίξετε αυτή μας την προσπάθεια. Το αντίτιμο είναι έτσι κι αλλιώς χαμηλό και αφορά στην επιβίωση ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων που εργάστηκαν και συνεχίζουν να εργάζονται για το Θέατρο Τέχνης.

Όπως ήδη αναφέραμε, αυτή η υπηρεσία σηματοδοτεί την αρχή μιας εναλλακτικής λειτουργίας του Θεάτρου Τέχνης. Παράλληλα με τις σύγχρονες παραστάσεις μας, στο νέο μας κανάλι στο youtube, θα μπορείτε πολύ σύντομα να παρακολουθήσετε παλιότερες και δη ιστορικές παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης. Έρχεται, επίσης, στις αρχές Απριλίου η λειτουργία της νέας μας ιστοσελίδας, που θα παρέχει καινούριες δυνατότητες επικοινωνίας μεταξύ μας. Έρχονται όμως και πολλές νέες ιδέες, νέοι τρόποι δημιουργίας από τους καλλιτέχνες που συνεργάζονται με το Θέατρο Τέχνης.

Μέσα στη δυσκολία που βιώνουμε αυτή τη στιγμή, μέσα στην πρωτόγνωρη “ατυχία” μας, πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι. Μοιραζόμαστε για πρώτη φορά σε τέτοιο επίπεδο μια συλλογική μοίρα. Και έχουμε την τύχη, σε σχέση με προηγούμενες γενιές που βίωσαν δύσκολες καταστάσεις, να μπορούμε να επικοινωνούμε μέσα από τις οθόνες μας. Μέσα από την εικόνα μας. Τη φωνή μας. Τα λόγια μας. Τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας.

Αυτή η άνευ προηγουμένου κατάσταση που βιώνουμε, θα σημαδέψει σίγουρα τη ζωή μας. Το σημαντικό είναι να παραμείνουμε ζωντανοί, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μέχρι τη μέρα που τα θέατρα θα γεμίσουν και πάλι ανθρώπους πάνω και κάτω από τη σκηνή. Να παραμείνουμε δημιουργικοί, αντλώντας δύναμη ο ένας από τον άλλον και όλοι μαζί από την τέχνη. Άλλωστε, όπως έλεγε και ο Κάρολος Κουν: “Μόνος ο καθένας μας είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε…”»

Μαριάννα Κάλμπαρη

Οι καλλιτέχνες του Italian Focus συναντήθηκαν με Έλληνες Συγγραφείς

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο ιστορικό Υπόγειο της οδού Πεσμαζόγλου συνάντηση Ελλήνων δημιουργών και ανθρώπων του Τύπου με τους εκπρόσωπους των τεσσάρων θεατρικών οργανισμών από την Κάτω Ιταλία που συνεργάζονται με το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και παρουσιάζουν τις παραστάσεις τους στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (από το Sardegna Teatro, “Macbettu” του Alessandro Serra που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία για μια παράσταση στις 3 Οκτωβρίου), στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης στη Φρυνίχου ( από τη Scena Verticale, “Polvere” του Saverio La Ruina, 1-3 Οκτωβρίου και από το Teatro della Città  “Miracolo” του Giuseppe Massa 5-7 Οκτωβρίου) και στη σκηνή του Υπογείου (από τη Scena Nuda, Festival dei Miti Contemporanei “Penelope” του Matteo Tarasco 4-6 Οκτωβρίου).

            Στόχος της εκδήλωσης ήταν να παρουσιάσουν οι ιταλικοί θίασοι και οι Ιταλοί καλλιτεχνικοί διευθυντές τους στόχους της συνεργασίας, τις παραστάσεις τους αλλά και να γνωριστούν με Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς, έργα των οποίων έχουν ήδη μεταφραστεί στα ιταλικά και έχουν εκδοθεί στην ανθολογία  Viaggio Nel Teatro Greco Contemporaneo, από την ETP books (μετάφραση Maurizio de Rosa)

 

Αρχικά, η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης Μαριάννα Κάλμπαρη καλωσόρισε τους θιάσους στο Θέατρο Τέχνης και χαιρέτισε την έναρξη της συνεργασίας στο πλαίσιο του τριετούς προγράμματος με θεματική την “επανάσταση” που πραγματοποιείται με την υποστήριξη της ελληνοϊταλικής πλατφόρμας Τempo Forte που με τη σειρά της υποστηρίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού της Ιταλίας, την Ιταλική πρεσβεία και τον Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών. Οι παραστάσεις παρουσιάστηκαν 28-30 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη στη Δημήτρια και στο θέατρο Αμαλία με το οποίο το Θέατρο Τέχνης εγκαινιάζει από φέτος μια σταθερή συνεργασία. Στην Αθήνα η δράση πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

Η διευθύντρια του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών, κυρία Anna Mondavio υπογράμμισε τη σημασία της ελληνοϊταλικής αυτής συνάντησης που χρηματοδοτείται από τους ιταλικούς θεσμούς και που έχει στόχο να προωθήσει την πολιτιστική ανταλλαγή ανάμεσα στις δύο χώρες αλλά και τη δημιουργία ενός ελληνοϊταλικού θεατρικού δικτύου με έμφαση στην σύγχρονη δραματουργία των δύο χωρών.

 

Ο Corrado Russo, εκπρόσωπος του Teatro della Città, μίλησε για το πώς ξεκίνησε η όλη συνεργασία με πρωτοβουλία του Olivier Descotes ( τέως συμβούλου στο Υπουργείο Πολιτισμού και νυν διευθυντή του φεστιβάλ Rossini στην Ιταλία) στο πλαίσιο δύο συναντήσεων που διοργανώθηκαν τον Μάιο 2018 (από το Υπουργείο Πολιτισμού) και τον Δεκέμβριο 2019 (από το ΕΜΚΕΘΙ)  στην Αθήνα και που είχαν στόχο να φέρουν σε επαφή ιταλικούς θεατρικούς φορείς με τη σύγχρονη ελληνική σκηνή. Ο Corrado Russo όρισε το ITALIAN FOCUS, ως την αρχή μια ευρύτερης συνεργασίας με έμφαση στην σύγχρονη δραματουργία, στη εκπαίδευση, στην ανάδειξη νέων καλλιτεχνών στη νότια Ευρώπη. 

Ο πρόεδρος του θεάτρου της Σαρδηνίας Basilio Scalas, μίλησε με την πολυβραβευμένη παράσταση “Macbettu”, μια παράσταση που όπως τόνισε παίζεται όχι απλώς σε διάλεκτο αλλά σε άλλη γλώσσα, τα σαρδηνιακά. Η παράσταση του εξαιρετικού νέου σκηνοθέτη Alessandro Serra πρωτοπαρουσιάστηκε με επιτυχία στα Δημήτρια στις 29 Σεπτεμβρίου,  αποτελεί μια μεταφορά του ‘Μακμπέθ’ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ στη Σαρδηνία μέσα από τους ήχους, τα χρώματα, τις εικόνες του νησιού.

Ο Settimio Pisano, διευθυντής της Scena Verticale και του Φεστιβάλ Primavera dei Teatri που διοργανώνεται κάθε άνοιξη στο Castrovillari με έμφαση στους νέους δημιουργούς και το νέο ιταλικό κείμενο, μίλησε για τη σημασία της ανάδειξης της σύγχρονης δραματουργίας -που είναι και το αντικείμενο του φεστιβάλ που διοργανώνει- και έδωσε το λόγο στον συγγραφέα, σκηνοθέτη και ηθοποιό της παράστασης “Polvere”, Saverio La Ruina. Τον La Ruina απασχολεί έντονα η θέση της γυναίκας στην Κάτω Ιταλία παλιότερα και σήμερα- έχει βραβευθεί για την παράσταση “Deshonorata” που παρουσιάζει από το 2003 στην Ιταλία και σε όλη την Ευρώπη. Στο Polvere τον απασχολεί το ζήτημα της ψυχολογικής και λεκτικής βίας σε μια σχέση. Στην παράσταση του δεν υπάρχει σωματική βία του άντρα απέναντι στη γυναίκα αλλά χειραγώγηση μέσω του λόγου.  

 

Η Teresa Timpano, καλλιτεχνική διευθύντρια της Scena Nuda και του φεστιβάλ dei Miti Contemporanei της Καλαβρίας, αλλά και ηθοποιός της παράστασης “Penelope”  μίλησε

για τις θεματικές που ενώνουν τις δύο χώρες και κυρίως για το πώς διαχειριζόμαστε τους

αρχαίους μύθους αλλά και τη θέση της γυναίκας στην κλασική και σύγχρονη δραματουργία. Γι αυτό ακριβώς το λόγο το Φεστιβάλ της Καλαβρίας θα φιλοξενήσει φέτος τις “Δούλες” του Ζενέ, παραγωγή του Θεάτρου Τέχνης σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη, στις 30 Νοεμβρίου 2019.  Να σημειωθεί  ότι στο  φεστιβάλ της Καλαβρίας παρουσιάστηκε πέρσι το Νοέμβριο με μεγάλη επιτυχία ο "Ιούλιος Καίσαρ" του Σαίξπηρ  σε σκηνοθεσία Νατάσας Τριανταφύλλη. Ο "Ιούλιος Καίσαρ", θα παρουσιαστεί φέτος στις 6 Δεκεμβρίου στο  Teatro della Città της Κατάνια.

Η Teresa Timpano έδωσε επίσης το λόγο στο συγγραφέα και σκηνοθέτη της παράστασης Penelope Matteo Tarasco, που μίλησε για την σημαντική επιλογή των δύο λέξεων: “επανάσταση” και του “focus”,  στο ελληνοϊταλικό πρόγραμμα.  Δύο έννοιες που μας εμπνέουν και οδηγούν και τις δύο πλευρές σε μια ουσιαστική συνέργεια.

Τέλος, το λόγο από ιταλικής πλευράς πήρε ο συγγραφέας και σκηνοθέτης του “Miracolo” Giuseppe Massa. Μίλησε για ζήτημα της μετανάστευσης που τον απασχόλησε στο συγκεκριμένο κείμενο αλλά και για τη χρήσης της διαλέκτου που δε δίστασε να χρησιμοποιήσει στο έργο του.  Είναι πολύ ενδιαφέρον που στα δύο από τα τέσσερα έργα που παρουσιάζονται στο ITALIAN FOCUS, οι δημιουργοί χρησιμοποιούν τη γλώσσα του τόπου τους.

Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης, οι Ιταλοί δημιουργοί γνώρισαν πέντε από τους επτά διακεκριμένους Έλληνες συγγραφείς που παρουσιάζονται στην ανθολογία της ETPbooks, παρουσία του εκδότη Enzo Terzi. Παρευρέθηκαν (και μίλησαν με την ακόλουθη σειρά) οι: Ανδρέας Στάικος, Έλενα Πέγκα, Νίνα Ράπη, Σοφία Καψούρου, Τσιμάρας Τζανάτος. Παρουσίασε τους συγγραφείς και μίλησε για το έργα τους ο μεταφραστής της ανθολογίας Maurizio De Rosa ενώ αποσπάσματα των έργων στα ιταλικά διάβασε η Francesca Minutoli. Τα ελληνικά έργα που έχουν μεταφραστεί στα ιταλικά είναι: “Αλκηστις και όνειρα γλυκά” του Ανδρέα Στάικου, “Μεταφορές 3-0-1”της Έλενας Πέγκα, “Angelstate” της Νίνας Ράπη, “Ερωμένες στον καμβά” της Σοφίας Καψούρου, “Δεσποινίς Δυστυχία” του Τσιμάρα Τζανάτου,  “Wolfgang” του Γιάννη Μαυριτσάκη, “…Και Ιουλιέττα” του Άκη Δήμου.

 

Οι  Ιταλοί καλλιτέχνες καθώς και οι εκπρόσωποι των ιταλικών φορέων δήλωσαν γοητευμένοι από την πρώτη  αυτή επαφή τους με τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία.

Το ελληνικό κοινό έχει ακόμα την ευκαιρία να απολαύσει τις ιταλικές παραστάσεις έως και τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου. Αναλυτικά το πρόγραμμα κα η προπώληση εδώ https://www.viva.gr/tickets/theatre/technis-karolou-koun/italian-focus-2019