Για τους περισσότερους θα είναι πάντα εκείνη η τρελή έφηβη στην γνωστή ελληνική ταινία “Μία τρελή, τρελή οικογένεια”, αλλά για κάποιους άλλους θα είναι ένα αναρχικό μυαλό, που ξεχείλιζε από ωμές, δυνατές, επαναστατικά ελπιδοφόρες κάπου κάπου ιδέες μέσω του έργου της.
Δεν υπηρέτησε μόνο την Τέχνη του θεάτρου, αλλά την Τέχνη της ποιήσεως. Αφιερώθηκε αποκλειστικά σ' αυτήν κατά τις αρχές της δεκαετίας του '70 με την πρώτη της ποιητική συλλογή να ξεπερνά τα 40.000 αντίτυπα. Το αξιοπερίεργο δεν ήταν ότι αυτό συνέβαινε πρώτη φορά σε γυναίκα ποιήτρια, αλλά ότι τέτοιες πωλήσεις είχαν αγγίξει μόνο ονόματα όπως ο Ελύτης και ο Ρίτσος.
Γεννά εντυπώσεις μέχρι και σήμερα η μεγάλη απήχηση της πάνω στην αμφιβολία κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι δεν θεώρησαν Τέχνη τις βρισιές της, τις εικόνες της από την αθλιότητα των περιθωριακών ανθρώπων, τους συμβολισμούς της και την ανύπαρκτη στίξη των ποιημάτων της. Στην ουσία, όμως, εκεί κρύβεται η Τέχνη.
Η Τέχνη, κάθε μορφής, κρύβεται στο χάος που γεννά η αρνητικότητα και η περιέργεια. Σε μία πόλη, σε μία πορεία, στον πόλεμο, στο πρόσωπο ενός ταλαιπωρημένου ανθρώπου, στον πόνο ενός νέου, στην κατάντια της κοινωνίας, στις μορφές της κακοποίησης, στην ανικανότητα της πολιτικής, στην εκμετάλλευση, στην κατάρρευση των πραγμάτων. Επίσης, κρύβεται πίσω από τον παθιασμένο έρωτα και στο αυθόρμητο της δημιουργικής στιγμής με αποτέλεσμα την ανυπαρξία στίξης και ομοιοκαταληξίας ή τη μίξη χρωμάτων τυχαία σε μία ακουαρέλα ή το πάντρεμα του παραδοσιακού οργάνου με ένα μοντέρνο σε μία μελωδία.
Η Κατερίνα άνηκε στην λεγόμενη “γενιά της αμφισβήτησης” σε μία γενιά καλλιτεχνών, που ήθελαν να φωνάξουν δυνατά για κάποια πράγματα με το δικό τους τρόπο μακριά από το κατεστημένο και τις παραδοσιακότητες. Δεν είχε περάσει καιρός από τις πληγές της δικτατορίας με τη συνοδεία των παιδικών αναμνήσεων από την Κατοχή και τον Εμφύλιο. Μία γενιά, που διαμορφώθηκε πάνω στις συνέπειες του καταναλωτισμού, της μετανάστευσης και του αστικού ονείρου. Βίωσαν το ψυχροπολεμικό κλίμα και τον ορισμό της “σύγχρονης” Ελλάδας. Για εκείνους κάποιες λέξεις κλειδιά είναι: χίπις, beat generation, Γαλλικός Μάης '68, Beatles. Καλλιτέχνες, που αμφισβητούσαν τους κανόνες και ειδικά γύρω από τα πολιτικά και λογοτεχνικά πράγματα. Έτσι, γεννιέται μία πληθώρα καινούργιων τάσεων στη λογοτεχνία και η ποίηση αρχίζει να γίνεται “μόδα”.
