Έρχεται σύντομα το νέο βιβλίο της Πέλας Σουλτάτου " Ανάποδες Στροφές"

Γράφει ο Βαγγέλης Παπαμιχαήλ

"Ανάποδες στροφές" ονομάζεται το νέο βιβλίο της Πέλας Σουλτάτου,που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες από τις εκδόσεις Καστανιώτη...

Αυτή την φορά η Πέλα η οποία έχει ήδη εκδώσει δύο βιβλία :

Τα φώτα στο βάθος

 (Αφηγήσεις -εκδόσεις Απόπειρα)

 και

 

Ανκορ 

(Μυθιστόρημα-εκδόσεις Καστανιώτη) 

έχει να μας προσφέρει προς ανάγνωση μια νουβέλα,όπου ως γνωστόν το κύριο βάρος του συγγραφέα καλείται να πέσει περισσότερο στην ηθογραφία, και την ψυχογραφία των χαρακτήρων...

Από την περίληψη και μόνο,μπορούμε να κατανοήσουμε πως πρόκειται για ακόμα ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο,το οποίο θα προκαλέσει σίγουρα το ενδιαφέρον του κοινού με την ιστορία ζωής που θα ξεδιπλωθεί στις σελίδες του,αλλά και την ιστορία των κρυμμένων μυστικών που όπως μας προϊδεάζει η περίληψη έρχονται στο φως... 

Κατά την ταπεινή μου άποψη, πιστεύω πως σίγουρα το βιβλίο αυτό,θα αποκτήσει μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στα υπόλοιπα βιβλία μας...

Αλλά και πως θα ξεχωρίσει συγγραφικά,κάτι το οποίο έχει ξαναγίνει και με τα άλλα δύο βιβλία της Niemands Rose.

Καλή ανάγνωση...

Περίληψη:

"… φτάνει ψηλά, στα ενετικά τείχη, ψυχή τριγύρω, σβήνει τη μίζα, κατεβάζει τη στέκα, ξεπεζεύει, ανάβει τσιγάρο, κάθεται σε μια τάφρο ύψους δεκαπέντε, μπορεί και είκοσι μέτρων, κάτω το χάος, «άμα φουντάρω, θα γίνω αλοιφή», σκέφτεται, άγριο φλερτ με τον γκρεμό, η καρδιά του πολυβόλο, ακούγονται οι κρότοι της σ’ ολόκληρη την πόλη, φουμάρει δίχως αύριο, «ρούφα μέχρι να φτάσει στις πατούσες», τον είχαν συμβουλέψει τις πρώτες φορές που γυρνούσε ο μπάφος, έτσι το κατέβαζε τώρα, μπορεί και να ’ναι το τελευταίο του τσιγάρο…"

Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Ο Μανόλης έχει ξεμείνει με πέντε ευρώ στην τσέπη, ενώ η παρέα του ετοιμάζεται για το σκυλάδικο. Προφασίζεται το άσθµα του και επιστρέφει στο πατρικό με σκοπό να βρει το κομπόδεμα της μάνας του. Σε λίγες μέρες παρουσιάζεται φαντάρος, όλο και κάτι θα του ’χει βάλει στην άκρη. Το σπίτι άδειο και σκοτεινό. Η Μαρία κάπου θα ξεφαντώνει. Ο Σήφης, ο πατέρας του, έτσι κι αλλιώς, απών. Ξεψαχνίζοντας το σπίτι στη Νέα Ελαία, καταλήγει στο πατάρι όπου ανακαλύπτει καταχωνιασμένο το αμαρτολόγιό της. Το άλλο πρόσωπο της μητέρας φανερώνεται. Το μυαλό του κρασάρει. Ο χρόνος σκαλώνει. Η έλευση του νέου έτους αναβάλλεται. Αλλά ποιου έτους;

Βιβλιοπαρουσίαση| Ο εγγονός της Άννας του Γιώργου Μπουγελέκα |Bαγγέλης Παπαμιχαήλ

Ο Εγγονός της Άννας

εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

Συγγραφέας

Γιώργος Μπουγελέκας

Περίληψη:

Αθήνα 2012. Ο Ιάκωβος, ο μικρός εγγονός της Άννας, Εβραίας που γλίτωσε από τις θηριωδίες των Ναζί, γοητεύεται από τα συνθήματα και τις πρακτικές των σημερινών οπαδών τους. Αποφασισμένη να τον προστατεύσει, η Άννα θα του μιλήσει για την Ιστορία.Με οδηγό τις αναμνήσεις της, μέσα από την πορεία της στις γειτονιές και στους δρόμους της Αθήνας, ξετυλίγονται πτυχές της ιστορίας των Εβραίων στη διάρκεια της Κατοχής. Οι διώξεις τους, οι πλαστές ταυτότητές τους, η συμμετοχή τους στο ΕΑΜ, η στάση του ραβίνου Μπαρζιλάι, ο ρόλος του αρχιεπίσκοπου Δαμασκηνού, τα αρχεία της Συναγωγής, τα Δεκεμβριανά. Το χθες συνδέεται με το σήμερα, καθώς στα χρόνια της κρίσης επιστρέφει ο εφιάλτης του νεοναζισμού. H Άννα με τις αφηγήσεις της προσφέρει στον εγγονό της μαθήματα ζωής και ανθρωπιάς.
---
Ο Εγγονός της Άννας είναι ένα μυθιστόρημα που κυκλοφορεί τους τελευταίους μήνες και που μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές αλλά και σε νεότερες τόσο μέσα από την ιστορία ,όσο και με το άκρως ιδιαίτερο θέμα που θίγει.

Μέσα από αυτό το βιβλίο όλοι μας θα διδαχτούμε ένα μάθημα ζωής και ανθρωπιάς,ένα μάθημα από μια "φανταστική" γιαγιά που μπορεί να γίνει μάθημα για όλους εμάς, από μια γιαγιά που πιστεύω πως όλοι μας θα θέλαμε να είχαμε, για να μπορούσαμε να ακούσουμε τις δικές της ιστορίες για εκείνα τα χρόνια...τα χρόνια του πολέμου, της αντίστασης, του ΕΑΜ αλλά και της ελληνικής εβραϊκής ιστορίας...

Όλοι θα θέλαμε να ακούσουμε για τα χρόνια που κάποιοι πότισαν με μίσος και αίμα προκαλώντας τεράστιες καταστροφές,διωγμούς αλλά και γενοκτονίες όπως το Ολοκαύτωμα,πράγματα που οι ιδεολογικοί τους,αλλά και σε πολλές περιπτώσεις και οι φυσικοί τους απόγονοι επιθυμούν και σήμερα,κάτι το οποίο βλέπουμε σχεδόν όλοι μας...αλλά την γιαγιά Άννα θα θέλαμε να την ακούσουμε και για να διδαχτούμε το σημαντικότερο απ'όλα,δηλαδή πως οι άνθρωποι που βρίσκονται από την "Φωτεινή" πλευρά της ζωής,και που δεν δεν σκύβουν το κεφάλι τούς μπροστά στο "Τέρας" μπορούν να ζήσουν ελεύθεροι, αλλά και να βοηθήσουν και άλλους ανθρώπους να ζήσουν και αυτοί ελεύθεροι...

Σε αυτό το σημείο θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να με ρωτήσει γιατί γράφω έτσι και γιατί το γενικεύω λίγο.

Η απάντηση θα ήταν απλή...

Γράφω έτσι λοιπόν για έναν και μόνο λόγο,γιατί πραγματικά πιστεύω πως η σωστή εκμάθηση της ιστορίας μπορεί να γλυτώσει πολλούς ανθρώπους από πολύ άσχημες καταστάσεις,και πως ακόμα και μέσα από ένα μυθιστόρημα που συνδέει το σήμερα με το χθες,πολλοί άνθρωποι μπορεί να βρουν την αφορμή να ψάξουν ξανά μερικές πτυχές του παρελθόντος,και να κατανοήσουν καλύτερα το ποιοί ήταν οι πραγματικοί θύτες και ποιά τα πραγματικά θύματα...

Καλή ανάγνωση σε όλες και όλους,και καλή έρευνα της ιστορίας μας σε όσες και όσους προβληματιστούν και ψάξουν ξανά...

Η Νύχτα των Κρυστάλλων | Βαγγέλης Παπαμιχαήλ

Στις  9 προς 10/11/1938 δηλαδή πριν από ακριβώς 80 χρόνια  ήταν η "Νύχτα των Κρυστάλλων" που πήρε το όνομα της από τις σπασμένες τζαμαριες στα πάνω από 7.000 καταστήματα Εβραίων που καταστράφηκαν αυτό το βράδυ...
Επίσης καταστράφηκαν 1574 συναγωγές και Εβραϊκά κοιμητήρια...

Εβραίοι πολίτες δολοφονήθηκαν... Και πάνω από 30.000 συνελήφθησαν και στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (νταχάου - μπουχενβαλτ-ζαξενχαουζεν)...

Αυτή ήταν η "αρχή" του σχεδίου των ναζι που αφορούσε τον "αφανισμό" των Εβραίων...

Ο ακριβής αριθμός των Γερμανών Εβραίων που δολοφονήθηκαν δεν έχει προσδιοριστεί ακριβώς, αλλά υπολογίζεται περίπου στους 200 ανθρώπους  για τις δύο ημέρες που διήρκεσαν οι αναταραχές.

Ο περισσότερο αποδεκτός αριθμός  νεκρών κατά τη διάρκεια των ταραχών είναι 91 άτομα,αλλά υπολογίζοντας και τους θανάτους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ο αριθμός ανεβαίνει περίπου στις  2.500 νεκρούς ,οπου μπορούν να αποδοθούν στο πογκρόμ της «Νύχτας των Κρυστάλλων».

Μαζί με αυτούς δολοφονήθηκαν και μερικοί γερμανοί πολίτες κατά τις ταραχές , καθώς τα μέλη και οι φίλοι των ναζί τους θεώρησαν Εβραίους.

Τα αντισημιτικά περιστατικά τις ίδιες ημέρες  στην Αυστρία δεν ήταν λιγότερο φρικτά, περισσότερες από τις 94 συναγωγές και τόποι προσευχής στη Βιέννης υπέστησαν ολική καταστροφή, και τα θύματα υπέστησαν κάθε είδους ταπεινώσεις και μαρτύρια από τους μέχρι τότε φίλους η γείτονες τούς...

Φυσικά όπως ήταν λογικό για κάποιους (ναζί) αυτό δεν μπορούσε να σταματήσει εκεί, έτσι μετά τον διωγμό και την καταστροφή αλλά και τις λεηλασίες το επίσημο κράτος τους υποχρέωσε να πληρώσουν πρόστιμο ενός δισεκατομμυρίου μάρκων προς τη ναζιστική κυβέρνηση για το θάνατο του Φομ Ρατ όπου με "πάτημα" την δική  του δολοφονία ξεκίνησε το διήμερο πογκρόμ,επίσης οι ναζί απαίτησαν να  καταβληθούν στο δημόσιο τα έξι εκατομμύρια μάρκα των ασφαλιστικών πληρωμών που δικαιούνταν η εβραϊκή κοινότητα εξαιτίας των καταστροφών...

Αμέσως  μετά τα τραγικά γεγονότα και συγκεκριμένα στις 12 Νοεμβρίου  ο αξιωματούχος των Ναζί Χέρμαν Γκέρινγκ συναντήθηκε με άλλα εξέχοντα  μέλη  των Ναζί, ώστε να οργανώσουν τα επόμενα βήματα τους μετά τις ταραχές, θέτοντας έτσι τη βάση για την επίσημη κρατική δράση που θα οδηγούσε στο Ολοκαύτωμα.

Ο Γκέρινγκ είχε δηλώσει σε εκείνη την συνάντηση:

«Έχω λάβει μια επιστολή κατ' εντολή του Φύρερ, η οποία απαιτεί την άμεση και οριστική διευθέτηση και επίλυση του εβραϊκού ζητήματος με οποιονδήποτε τρόπο... Δεν θα ήθελα να υπάρξουν οποιεσδήποτε αμφιβολίες, κύριοι, όσον αφορά στο σκοπό της σημερινής συνάντησης. Δεν συγκεντρωθήκαμε όλοι απλώς για να μιλήσουμε για μια ακόμη φορά, αλλά για να πάρουμε αποφάσεις και παρακαλώ όλες τις υπηρεσίες να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εξάλειψη των Εβραίων από τη γερμανική οικονομία και για να τους κάνετε να υποκύψουν σε εμένα».

Η ημέρα αυτη αποτέλεσε την αρχή μιας νέας φάσης στις αντισημιτικές πρακτικές του ναζιστικού κόμματος και των κρατικών μηχανισμών, που οδήγησε τελικά στη μαζική δολοφονία της μεγάλης  πλειοψηφίας των Εβραίων που ζούσαν στη Γερμανία.

Εκείνη την εποχή λίγοι άνθρωποι το ήξεραν αλλά η "Νύχτα των κρυστάλλων" ήταν το πρώτο οργανωμένο βήμα των ναζί,για την μαζική εξόντωση 6 εκατομμυρίων Εβραίων όλης της Ευρώπης στο Ολοκαύτωμα...όπου ανάμεσα τους βρήκε και τραγικό θάνατο πάνω από το 90% και των Ελλήνων Εβραίων...

Tελικά σχετίζεται το Haloween με την "Diad des muertos" του Μεξικό; | Βαγγέλης Παπαμιχαήλ

Στον κόσμο αυτό υπάρχουν πολλές γιορτές και πολλά έθιμα τα οποία μπορεί να προκαλέσουν εντύπωση και θαυμασμό σε παρά πολλούς ανθρώπους ακόμα και αν αυτά τηρούνται σε άλλες χώρες...

Ένα από αυτά είναι η "Ημέρα των Νεκρών" ( Día de Muertos) ένα έθιμο που θα συναντήσουμε στο Μεξικό αλλά και σε περιοχές του κόσμου όπου ζουν Μεξικανοί πολίτες  στο τέλος του Οκτώβρη.

Η ημέρα των νεκρών είναι ένα έθιμο που αρχικά και πριν τον αποικισμό των Ισπανών τον 16ο αιώνα εορταζόταν στις αρχές του καλοκαιριού, αλλά μετά άρχισε να εορτάζεται από τις 31 Οκτώβρη έως και τις 2 Νοέμβρη για να συμπίπτει με την γιορτή του  χάλοουιν, όπου μερικές φορές πιστεύουν πως είναι το ίδιο έθιμο ενώ πρόκειται για διαφορετικό με κάποια κοινά στοιχεία αλλά και με την ημέρα των Αγίων Πάντων όπου γιορτάζουν οι δυτικές εκκλησίες...

Στο Μεξικό την ημέρα των νεκρών όπως είναι απόλυτα λογικό την τιμητική του έχει ό,τι σχετίζεται με το θάνατο...Εκείνη την ημέρα ο καθένας μπορεί να βρει πολλά κεράσματα με γνωστότερα τα Calaveras τα οποία είναι ζαχαρωτά σε σχήμα κρανίου η σκελετού επίσης υπάρχει το
 "ψωμί των νεκρών" το οποίο είναι πασπαλισμένο με κόκκινη ζάχαρη, η οποία συμβολίζει το αίμα αλλά ακόμα και στους  στολισμούς θα δούμε να κυριαρχούν  παντού τα "Λουλούδια του θανάτου" δηλαδή άνθη με πορτοκαλί χρώμα όπου κατά την παράδοση ξορκίζουν το κακό...Επίσης εκείνη την ημέρα ολόκληρες οικογένειες επισκέπτονται τα κοιμητήρια όπου και περνούν την ημέρα αλλά και τη νύχτα μαζί με τους δικούς τους ανθρώπους που έχουν φύγει από τη ζωή προσφέροντας μάλιστα ολόκληρους βωμούς με φαγητά ποτά και κεράσματα.

Φυσικά για όλους εμάς αυτό μπορεί να είναι κάτι το εντυπωσιακό, αλλά για τους κατοίκους του Μεξικού όπως προείπαμε είναι μια παράδοση, μια ημέρα όπου όλοι αυτοί οι άνθρωποι περνούν από γενιά σε γενιά αυτό το έθιμο, ένα έθιμο όπου κατά την ταπεινή μου άποψη ξεχωρίζει και εντυπωσιάζει όσο λίγα ανάμεσα σε πολλά σε ολόκληρο τον πλανήτη...

Βιβλιοπαρουσίαση | Σαουλίκο | Βαγγέλης Παπαμιχαήλ

ΣΑΟΥΛΙΚΟ

ΒΑΡΣΑΝΟ ΣΑΜΜΥ, ΜΠΑΙΛΗΣ ΠΑΝΟΣ

Πρόλογος: Μηταφίδης Τριαντάφυλλος

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Σαουλίκο ήταν το όνομα μιας παραλιακής ταβέρνας λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη. Κάθε Κυριακή (η αργία του Σαββάτου είχε καταργηθεί με νόμο το 1924 ως "εβραϊκή") ο Ρόμπυ Βαρσάνο πήγαινε εκεί, ως το 1940, με συγγενείς και φίλους για να διασκεδάσουν και να ακούσουν τη Βέμπο, που του άρεσε πολύ.

Ελευθερία είναι το όνομα μιας κεντρικής πλατείας στη Θεσσαλονίκη όπου ο Ρόμπυ είδε το 1942 όλους τους συγγενείς και φίλους να καταγράφονται σε λίστες ως φορείς μιας αρχαίας αρρώστιας. Στην ίδια πλατεία το 1957 αναγνώρισε τυχαία μέσα στο πλήθος τον "διαβολικό Μαξ", τον άνθρωπο που εφάρμοσε την "τελική λύση" σε όσους είχαν το στίγμα αυτής της αρρώστιας στη Θεσσαλονίκη.

Ο Ρόμπυ φώναξε την αστυνομία για να τον συλλάβει, όπως κι έγινε. Όμως η Γερμανία δεν θα δεχόταν τους Έλληνες μετανάστες και δε θα έδινε ένα δάνειο πολλών εκατομμυρίων αν δεν τον άφηναν ελεύθερο. Αλλά και η αγαπημένη του πόλη - η Θεσσαλονίκη- είχε πολλούς παρακρατικούς, καταδότες, αγιορείτες μοναχούς, εκβιαστές, μαυραγορίτες, παλικαράδες που είχαν κερδίσει πολλά ως συνεργάτες των ναζί.

Ο Ρόμπυ είχε χιλιάδες ιστορίες να διηγηθεί στους συμπολίτες του για όσους είδε να χάνονται στο Άουσβιτς. Αλλά το Σαουλίκο είχε εξαφανιστεί μαζί με τους θαμώνες του. Είχε μείνει μόνος με τον αριθμό 115365, που δε θα σβηνόταν ποτέ από το αριστερό του μπράτσο.

---

Το συγκεκριμένο βιβλίο το ανακάλυψα λίγο μετά την τραγική είδησης του θανάτου του Ρόμπυ Βαρσάνο την 1 Απριλίου 2018,ενός ανθρώπου που όπως ήδη διαβάσατε στην περίληψη,κατάφερε να επιζήσει των στρατοπέδων συγκέντρωσης και που λίγα χρόνια αργότερα συνέβαλε καθοριστικά στη σύλληψη και στηνπαραπομπή σε δίκη του διαβόητου ναζί εγκληματία Μάξ Μέρτεν η αλλιώς του σφαγέα της Θεσσαλονίκης, σε μια δίκη που όσοι θα έχετε διαβάσει,είχε μεγάλες αποκαλύψεις που είχαν συγκλονίσει τον τότε πολιτικό κόσμο της Ελλάδας γιατί αυτές η αποκαλύψεις όπως λέγεται έφταναν μέχρι στην "πόρτα" του τότε πρωθυπουργικού γραφείου...


Στην αρχή διαβάζοντας διάφορες πληροφορίες για το συγκεκριμένο βιβλίο είχα σχηματίσει τη γνώμη πως πρόκειται για κάτι το μοναδικό στο είδος του,που διαβάζοντας το ο αναγνώστης, θα μπορέσει γυρίζοντας νοητά σε μια άλλη εποχή, να καταλάβει καλύτερα την ολοκληρωτική καταστροφή που έχουν υποστεί οι Έλληνες Εβραίοι στη Θεσσαλονίκη,αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά και να σχηματίσει και ακόμα πιο ξεκάθαρη άποψη για τους Έλληνες συνεργάτες των ναζί αλλά και για τους απογόνους τους...λίγους μήνες μετά μπορώ να πω πως αυτό το βιβλίο αξίζει πραγματικά μια ξεχωριστή θέση στη βιβλιοθήκη σας!!!

Βιβλιοπαρουσίαση | Ανκόρ | Πέλα Σουλτάτου

Γράφει ο Βαγγέλης Παπαμιχαήλ

Ο κηπουρός και η αδέσποτη γάτα, ο Αμούρ και η Σουίτι, ο καουμπόι και η Φράου, η γυναίκα με το πι και ο άντρας με το γιώτα, το ξωτικό του δάσους κι ο ασπρομάλλης με τα άφιλτρα, ο μπαρμπέρης, το τζιτζίκι και η ζωγράφος, ο ερωτευμένος κύριος καθηγητής, το νυχτοπούλι κι ο μαχαιροβγάλτης, η αδελφή με την ηπειρώτικη προφορά, το αηδονάκι με το ρουμάνικο τραγούδι και ο ηλικιωμένος με τους καταρράκτες, το χλομό πρόσωπο, ο μετανάστης από το Μπαγκλαντές. Κι ένας αόρατος βιολιστής. Μπόνους τρακ ο νεκροθάφτης Σοπενχάουερ, που συνοδεύει τον υπέργηρο ναζί στην τελευταία του κατοικία.

Ένας ανομοιογενής θίασος από αφανείς ήρωες συμβιώνει στο δυστοπικό οικοσύστημα της ασθένειας και του τραύματος, συντροφιά με αδέσποτα ζώα, χρυσόψαρα, πεταλούδες, πουλιά, γάντια που χειρονομούν, ασανσέρ μαλωμένα με κάδους, καρέκλες που θέλουν να δραπετεύσουν. Όψεις της προσωπικής ιστορίας του καθενός αποκαλύπτονται μέσα από τη σχέση με τον άλλο, σε αλλεπάλληλα ντουέτα, συνθέτοντας ένα ασπρόμαυρο μουσικό παραμύθι με στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, όπου το κακό δεν μπορεί παρά να ηττηθεί.


Ένα βιβλίο για την πάλη του ανθρώπου ενάντια στο θάνατο, αλλά και στην «πολιτική» ενσάρκωση του θανάτου, το φασισμό.

Το Ανκόρ,  από την ώρα που διάβασα τις πρώτες του λέξεις, πίστεψα πως είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο όπως άλλωστε ιδιαίτερος άνθρωπος είναι και η συγγραφέας του, η Πέλα Σουλτάτου.

Η Πέλα λοιπόν έχει γράψει έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής και με ένα ακόμα πιο ιδιαίτερο τόπο διεξαγωγής της ιστορίας, που προσωπικά εμένα μου έκανε εντύπωση. ΄Ενας τόπος που ο κάθε άνθρωπος μπορεί να δείξει μπροστά σε μια άσχημη κατάσταση το πραγματικό του πρόσωπο. 

Η συγγραφέας λοιπόν, πιστεύω πως θέλει να δείξει πως όλοι οι άνθρωποι σε κάποια φάση της ζωής τους είναι ίσοι,άσχετα με τις "κοινωνικές" η ιδεολογικές διαφορές. Σε αυτό το βιβλίο όλοι οι ανόμοιοι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι και με τους αγγέλους, αλλά και τους δαίμονες τους, δίνοντας ένα μεγάλο μάθημα στους αναγνώστες, κάνοντας ίσως και αυτούς να αντιμετωπίσουν έστω και νοητά, τους δικούς τους αγγέλους, και τους δικούς τους δαίμονες, με σκοπό πάντα ο κάθε άνθρωπος, να γίνει πολύ καλύτερος σε αυτή τη ζωή...

Άκρως διδακτικό, φυσικά, είναι και αυτό που τονίζεται στο βιβλίο, για την πάλη του ανθρώπου ενάντια στον "πολιτικό θάνατο" που δεν είναι άλλος από τον φασισμό...


Η Πέλα Σουλτάτου έχει στο ενεργητικό της ακόμα ένα βιβλίο, το  "Τα φώτα στο βάθος", που έχει εκδοθεί με το ψευδώνυμο Niemands Rose... Επίσης, μπορείτε να βρείτε διάφορα κείμενα της στο διαδίκτυο,τα οποία κατά την ταπεινή μου άποψη είναι υπέροχα και άξια της προσοχής σας. Το  "Του κανενός το Ρόδο" πραγματικά έχει να προσφέρει πάρα πολλά στην ελληνική λογοτεχνία.

Ανκόρ, Πέλα Σουλτάτου, Εκδόσεις Καστανιώτη.