Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Aποσπάσματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Aποσπάσματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2024

Αποσπάσματα | Εγώ στη θέση σου | Χουαν Βιθέντε Πικερας

 

 Εγω στην θέση σου θα με αγαπούσα, θα τηλεφωνουσα,

 δεν θα εχανα χρόνο, θα μου ελεγα ναι.

Δεν θα είχα αμφιβολίες, θα δραπετευα

 Θα έδινα αυτό που έχεις αυτό που έχω, 

με το να εχω αυτο που δινεις, αυτο που θα μου έδινες. 

Θα ελυνα τα μαλλια μου ,

θα τραγουδουσα ξυπόλυτη , 

θα χορευα,

θα εβαζα στον Φλεβάρη έναν ήλιο Αυγούστου, 

θα πεθαινα απο απολαυση , 

δεν θα έβαζα κανένα αλλο σε αυτόν τον έρωτα , 

θα εφευρισκα ονοματα κ ρηματα καινούρια , 

θα ετρεμα απο φοβο μπροστά στην αμφιβολία πως ηταν μονο ενα όνειρο, 

θα εφευγα για παντα απο σενα, από κει, μαζι μου. 

Εγω στη θεση σου θα με αγαπούσα. 

Θα μου ελεγα ναι, 

δεν θα μου εφτανε ο χρόνος για να τρεξω μεχρι την αγκαλιά μου, 

η τουλάχιστον , 

ξερω εγω θα απαντούσα στα μηνύματα μου, 

στις απόπειρες μου να μαθω τα νέα σου. Θα μου τηλεφωνουσα, τι θα γίνει με εμάς, 

θα μου εδινα ενα σημείο ζωής, 

εγω στη θεση σου. 







( Μετάφραση από τα ισπανικά : Λουκία Μητσακου )



Παρασκευή 10 Απριλίου 2020

Δε σε θέλω γιατί σε θέλω | Πάμπλο Νερούντα


Δε σε θέλω παρά γιατί σε θέλω,
μα απ’ το θέλω στο δε σε θέλω πέφτω
κι απ’ το καρτέρα, όταν δε σε προσμένω,
περνώ απ’ το παγερό στο πυρωμένο.

Σε θέλω μόνο γιατί εσένα θέλω,
σε μισώ μα γι’ αγάπη σου προσπέφτω,
κι είν’ της αθώας αγάπης μου το μέτρο
σαν τυφλός που αγαπά να μη σε βλέπω.

Το σκληρόψυχο του Γενάρη φέγγος
την καρδιά μου θα σιγολιώσει εφέτος,
ανοίγοντάς μου στα κρυφά το στέρνο.

Μόνος στην ιστορία αυτή πεθαίνω
και πεθαίνω απ’ αγάπη αφού σε θέλω,
σε θέλω, αγάπη, ως το αίμα κι ως το τέλος.


Τρίτη 17 Μαρτίου 2020

Αποσπάσματα| Ρουμπαγιάτ | Ομάρ Χαγιάμ


92
Κι είπε μιά άλλη: Μά ποτέ τ όξύθυμο τ άγoρι
δέ θά 'σπαγε τό κύπελλο που ήπιε μέ χαρά-
γιατί Αύτός πού 'φτιαξε λοιπόν άπό χαρά-όχι ζόρι



τ'Αγγείο, θέ νά τ' άφάνιζε κάτω άπ' όργή κι άρά;



93
Τ'άνανταπάντητο έμεινε μά σά σιωπή άπλώθη .
μίλησ' άγγείο πιό άχαρο: "Για τή στραβή μορφή
που 'χω, νιώθω τό σαρκασμό που γύρω μου έσηκώθη

του Πλάστη μή δέν έτρεμε τό χέρι ,ώ άδερφοί;"