Ξενιτιά | Μαρία Μπελεγρίνη

Αχ ξενιτιά!
Τα χέρια σου λερωμένα με αίμα
Η μάνα σου θα στα σκουπίσει
Σαν ο πόνος σου αβάσταχτος γυρίσει σε εκείνη
Σαν γυρέψεις το ζεστό σπιτικό σου
Ένα πιάτο φαΐ και μια ζεστή αγκαλιά
Μη κλαίς
Μη το παράπονο σου σε λυγίσει.
Κι ας επέστρεψες
Κι ας λησμόνησες αθώα χρόνια
Στο νου σου βάστα πως λίγοι αφήνουν τη γη τους για ένα όνειρο γεματο πάθη.

Ενηληκίωση | Μαρία Μπελεγρίνη

Η ξεγνοιασιά της παιδικής μας ηλικίας
χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου.
Στους δρόμους αυτούς αντηχούν τα παιδικά μας γέλια .
Το κλάμα μας , όταν το έδαφος μάτωνε τα γόνατα μας στο κυνήγι .
Τώρα μεγαλώσαμε μωρέ .
Δεν κλαίμε .
Δεν γελάμε.
Τις πληγές μας δεν τις κλείνει ένας επίδεσμος.
Τις αφήνουμε ανοιχτές και προχωράμε .
Λέμε δεν μπορεί ,θα κλείσουν .
Μα εκείνες παραμονεύουν .
Πολεμάμε με αυτές , μια μάχη .
Δεν μιλάμε.
Συμβιβαστήκαμε.
Στρατιωτάκια-ακούνητα- αμίλητα -αγέλαστα γίναμε .
Το θυμάσαι αυτό το παιχνίδι ;
Μάλλον είχε τον σκοπό του .

Ενηλικίωση | Μαρία Μπελεγρίνη

Η ξεγνοιασιά της παιδικής μας ηλικίας
χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου.
Στους δρόμους αυτούς αντηχούν τα παιδικά μας γέλια .
Το κλάμα μας , όταν το έδαφος μάτωνε τα γόνατα μας στο κυνήγι .
Τώρα μεγαλώσαμε μωρέ .
Δεν κλαίμε .
Δεν γελάμε.
Τις πληγές μας δεν τις κλείνει ένας επίδεσμος.
Τις αφήνουμε ανοιχτές και προχωράμε .
Λέμε δεν μπορεί ,θα κλείσουν .
Μα εκείνες παραμονεύουν .
Πολεμάμε με αυτές , μια μάχη .
Δεν μιλάμε.
Συμβιβαστήκαμε.
Στρατιωτάκια-ακούνητα- αμίλητα -αγέλαστα γίναμε .
Το θυμάσαι αυτό το παιχνίδι ;
Μάλλον είχε τον σκοπό του .

Θύμηση | Μαρία Μπελεγρίνη

το κορίτσι εκείνο

αγάπησε πολύ τον άνθρωπο , την ζωή , τον ήλιο

μα επέλεξε την μοναξιά για συντροφιά

ένα βράδυ , ξαφνικά , ε ρ ω τ ε ύ τ η κ ε

πρώτη φορά της συνέβει αυτό

το πρόσωπο της έλαμπε στο φως του ήλιου

και στα χέρια της κρατούσε λουλούδια

ώσπου χειμώνας ήταν όταν πληγώθηκε

μαράθηκαν τα λουλούδια που είχε φυλαγμένα

μαζί με αυτά και εκείνη

φώς δεν ξανά είδε

γύρισε ξανά στο κουβάρι της

μα πάντα θα θυμάται τον πρώτο της έρωτα

και πάντα θα φοράει το πιο γλυκό χαμόγελο

όταν στο μυαλό της θα γυρίζει

τα μάτια της θα λάμπουν στο σκοτάδι

αλλά κανείς δεν θα την βλέπει γιατί η μοναξιά την πήρε κοντά της

μα εκείνη θα συνεχίζει να ελπίζει  ξ α ν ά στην ίδια αγάπη .