Επιμέλεια: Μαρίνα Καρτελιά.
Οι Εβραίοι στην ελληνική κοινωνία
(Στερεότυπα - Πολιτεία - Μ.Μ.Ε.)
Σάββατο 22 Φεβρουρίου
19.00
Με αφορμή το βιβλίο που εκπόνησε ο
ΛΕΩΝ Α. ΝΑΡ
Ακολουθεί απόσπασμα :
"Το Νεκροταφείο πρέπει να καταστραφεί
και θα καταστραφεί"
Μετά την καταστροφή άρχισε και το εμπόριο των επιτύμβιων μαρμάρων των τούβλων και άλλων υλικών. Διάφοροι μαρμαρογλύπτες της Θεσσαλονίκης, εκκλησιαστικές επιτροπές διάφορων χωριών και της πόλης, επιτροπές σχολείων, ακόμα και το Κρατικό Θέατρο παρουσιάζονταν στα συνεργεία του νεκροταφείου και παραλάμβαναν πλάκες και τούβλα, ανάλογα με τις ανάγκες τους. Την καταστροφή αυτή ακολούθησε η τυμβωρυχία, με την εκταφή των νεκρών και τη φιλοδοξία να βρεθούν χρυσά δόντια. Στις 8 Ιουλίου 1945, στη συνεδρίαση του Κοινοτικού Συμβουλίου συζητήθηκε η ανάγκη καταγραφής των επιτύμβιων πλακών που αφαιρέθηκαν από το παλιό νεκροταφείο και βρίσκονταν διασκορπισμένες σε διάφορους κατόχους.
 |
| φωτ. Μ.Κ.: Σε μια γωνιά της Σαλονίκης, 2019. |
[...] Η μεγάλη νεκρόπολη της Θεσσαλονίκης, με τα 450.000 τ.μ., με μνήματα χρονολογημένα από το 1500 μ.Χ., ήταν ένα πραγματικό μουσείο [...] Εκεί αναπαύονταν φημισμένοι ραβίνοι, γιατροί με παγκόσμια φήμη, προύχοντες και ηγέτες της Κοινότητας όλων των εποχών, ποιητές και καθηγητές. Ανάμεσά τους, ο Ραμπί Σαμουέλ Μεδίνα (1590), ο καθηγητής της φυσικής ιστορίας Μορδεχάι Ματαλόν (1580), ο αστρονόμος Διανιήλ Κοέν, 91675), οι προύχοντες των οικογενειών Αλλατίνη, Μορπούργο, Φερνάντεζ, Μισραχή, Μοδιάνο, Αμπραβανέλ, Σαϊας, Μπεμβενίστε, άνθρωποι που είχαν δοξάσει τη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια τετρακοσίων πενήντα χρόνων. Το ιστορικό αυτό νεκροταφείο περιείχε 400.000 περίπου μνήματα, από τα οποία 5.000 με καλλιτεχνική, αρχαιολογική και ιστορική αξία. Στους εναπομείναντες Εβραίους της Θεσσαλονίκης μεταβιβαζόταν το ιερό καθήκον, το χρέος μνήμης και εθνικής αξιοπρέπειας, όχι μόνο να σώσουν αλλά και να διατηρήσουν ό,τι είχε απομείνει. {άρθρο Σεσίλ Ροθ, "Το παλιό νεκροταφείο που έγινε λατομείο", Jewish Cronicle του Λονδίνου.[...]
Ο Λέων Α. Ναρ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1974. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Α.Π.Θ. και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές Νεοελληνικής Φιλολογίας, Βιβλιολογίας και Διδακτικής της Λογοτεχνίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο (2000), ενώ το 2007 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας. Τον Νοέμβριο του 2015 έγινε δεκτός ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και τον Δεκέμβριο του 2017 ολοκλήρωσε την μεταδιδακτορική του έρευνα.Το 2007 εξέδωσε (σε συνεργασία με τον Γιώργο Αναστασιάδη και τον Χρήστο Ράπτη) το βιβλίο Εγώ ο εγγονός ενός Έλληνα, η Θεσσαλονίκη του Νικολά Σαρκοζί[1], (Καστανιώτης) το οποίο μεταφράστηκε και στα γαλλικά. Το 2009 εκδόθηκε το δίτομο έργο του Ναρ με τίτλο Γιωσέφ Ελιγιά, Άπαντα[2](Γαβριηλίδης), ενώ την ίδια χρονιά επιμελήθηκε το επετειακό λεύκωμα 25 χρόνια Ιανός[3]. Το 2011 κυκλοφόρησε το δίγλωσσο (σε ελληνική και αγγλική γλώσσα) βιβλίο του με τίτλο Το μέλλον του παρελθόντος, Θεσσαλονίκη 1912-2012[4] (Καπόν), (με φωτογραφίες του Γιώργη Γερόλυμπου), και η μελέτη Ισραηλίτες Βουλευτές στο Ελληνικό Κοινοβούλιο[5] που επιμελήθηκε το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων. Το 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο Το παιχνίδι της εξέδρας σχολιασμένα συνθήματα από τα ελληνικά γήπεδα[6](Μεταίχμιο).Το 2017 κυκλοφόρησε (Ευρασία) το θεατρικό έργο του "Δεν σε ξέχασα ποτέ"[7] (μαζί με cd των σεφαραδίτικων τραγουδιών της ομώνυμης παράστασης) που ανέβηκε από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος το 2017[8]. Το 2018 κυκλοφόρησε το βιβλίο Ξανά στη Σαλονίκη. Η μετέωρη επιστροφή των Ελλήνων Εβραίων στον γενέθλιο τόπο (1945-46)[9][10] από τις εκδόσεις Πόλις. Κείμενά του, επίσης, έχουν δημοσιευτεί σε 8 συλλογικούς τόμους.
