Oι άστεγοι - του Γιώργου Ανδρίτσου

Οι άστεγοι

σέρνουν τα βήματά τους

κάτω απ΄ έναν αδιάφορο ουρανό

που από καιρό σε καιρό

ξεσπά σε καταιγίδες

και την ίδια στιγμή

οι φρουροί της τάξης

χτίζουν τις πόρτες και τα παράθυρα

των παρατημένων σπιτιών

περιφρουρώντας το ιερό δικαίωμα

της ιδιοκτησίας.

Nox ή Νοctourno – της Μπαντιέρα Ροσσα

Μακάριοι όσοι φωτιστηκαν

Από τον Ήλιο και την Σελήνη ταυτόχρονα

Μακάβρια τα σώματα που πέσανε

Σε απραξία

Ανθρώπινες παρωδίες όλοι

Ρομπότ με σχισμή για ένα κέρμα

Στην πλάτη, και εσύ τρέχεις αλώβητος 

Στην ασημαντότητα του κάθε μέρα

Λησμονιά...

Ούτε σκιρτήματα ούτε χάδια

Τα σεντόνια ξηρασία

Και ο έρωτας μοιάζει με την μεγαλύτερη 

Ουτοπία

Η Επανάσταση χωρίς τον έρωτα

Δεν θε’ να ‘ρθει.

Έλπιζε μόνο για όσους κοίταξαν

Τον Δαίμονα της Μοναξιάς στα μάτια

Και τον σκότωσαν με τα χέρια τους.