Άτιτλο|Lazaros Ozricfox

Πέθανε λέει η δημοκρατία χλωμή,

όπως έζησε.

Τα σκουλίκια στα μαλλιά της

γαμιούνται και γεννάνε

κι άλλους βόθρους

πάνω στις

 "ας γελάσω E.U. made in U.S.A by Nazis",

αθώες μας μούρες.

Εκεί που ανέμιζαν παλιές

και σύγχρονες ιδέες

τώρα τα τάνκς στα μυαλά μας

είναι οι διαμορφώσεις.

Τα λεπτεπίλεπτα λίφτινγκ

στην σκέψη.

Μεχρι όλα να ταιριάξουν.

Κοινές γνώμες. Κοινές πόρνες.

Κοινές φόλες. Κοινές ντρόγκες.

Κοινές σκόνες. Κοινές νόρμες.

Οσμονώμαστε.

Για την καλυτέρευση του κόσμου

και την πρόοδο και την ανάπτυξη

βίασαν την λέξη

και απο την αιμορραγία

ο Νώε ζηλεύει και χτυπιέται οργισμένος.

Τώρα πνιγόμαστε

με τρόπο χολιγουντιανό.

Ενώ τότε λεέι αυτό που έφτιαξε ο θεός του,

ήταν σαν μουτζούρα παιδιού

σε πίνακα του Πικασσο.

Γλείψε το αίμα της.

Είναι παντού.

Δες.

Δες και τα χέρια μας.

"Η προσγείωση σε θέλει γυμνό" - Lazaros Ozricfox

Άντε λοιπόν κρεμμύδι μου,

γδύσου.

Να σε δω να ξεφλουδίζεις τα κομματάκια σου

τώρα, τώρα που σ' έχω εδώ

μπροστά μου στον καθρέφτη.

Όπως τόσο καλά κάνεις με τον κόσμο.

"Τι γελάς; Σε λίγο θα κλαις."

Με τα μάτια ανοιχτά

αλά κουρδιστό Κιούμπρικ πορτοκάλί

σε ξορκίζω,

μη με ταΐζεις άλλα φρέσκα γάλατα,

με ψυχοτρόπα μπαλώματα

και γκαβομάρα Ομηρική στα αδιέξοδα.

Μέσα στην ντουλάπα σου την παλιά,

κλειδωμένος,

πίνοντας τα πιο βρώμικα ζουμιά των φόβων σου

θα δεις,

φτιάχνεις την καλύτερη γρανίτα ιλίγγου

στα βαλσαμωμένα σου γνώθι Σ' αυτόν.

Κι όσο κατρακυλάνε τα δάκρυα,

τόσο να ανεβαίνεις γλυκόπικρα

την σκάλα σου με πατερίτσες.

Στο τέλος του πάρτι έχει δώρο πατίνια.

Έτσι για να ρολάρεις καλύτερα στην σπασμένη κλεψύδρα.

Φόρεσε και το τρύπιο αλεξίπτωτο. Έχει κρύο σήμερα.

Τα δέντρα πιό κάτω από τις προσδοκίες

διασταυρώνονται ύπουλα με τις απογοητεύσεις.

Ξεριζώνονται προσφέροντας,

-χαμογέλα ρε-

μια κάποια ασφάλεια στην προσγείωση.

Ίσως και όχι. Κρύωσες;