Ερωτεύομαι | Αργυρώ Αξιώτη

Ερωτεύομαι ασύστολα

στιγμές από το παρελθόν σου

υποθέσεις που εκκρεμούν

υποσχέσεις που δεν έκανες

παράλληλα σύμπαντα

που μας θέλουν αγκαλιασμένους

τα πιθανά τραγούδια μας

τα απίθανα ταξίδια μας

τραγικούς αποχαιρετισμούς

συναντήσεις σε λιμάνια

παραμύθια πριν τον ύπνο

μυθικά ξυπνήματα με πρωινό στο κρεβάτι

τα χέρια σου

τα μάτια σου

την απουσία σου

την προσμονή μου

το λαιμό μου που τον χάιδεψες

όσα δεν είπες

όσα νομίζω πως κατάλαβα

όσα δε θα καταλάβω ποτέ

Ερωτεύομαι ασύστολα

ευάλωτη

ευένδοτη

ρευστή

άμμος που απ'τα χέρια σου γλιστρά

θα είσαι άραγε εκεί για να την πιάσεις;

Με κατοικεί η θάλασσα | Αξιώτη Αργυρώ

Με κατοικεί η θάλασσα
της κερασιάς το άνθισμα
του πρώτου κλάματος η βία
του πρωινού το σκίρτημα
το άνοιγμα μιας πόρτας βαριάς
το σημείο εκκίνησης μιας γραμμής τεθλασμένης

Με κατοικεί η θάλασσα
η άβυσσος η ίδια
τέρατα με τρία κεφαλιά
αδηφάγα στόματα
υπόκωφα ουρλιαχτά
στοιβαγμένα κρανία

η πρώτη φορά που σ'αντίκρισα
του ανείπωτου το άπειρο

Με κατοικεί η θάλασσα
το τέλος κι η αρχή
οι σταθμοί
οι παύσεις
ανακατεύονται με τα κύματα
αλλού τα μέλη μου
αλλού τα λόγια μου

Να αναπνέεις απ'τη μύτη
Αν πιείς νερό να μην τρομάξεις
Αν κουραστείς να κολυμπάς σταμάτα
Να αφεθείς στην επιφάνεια
ξέρει καλά αυτή
                          και θα σε πάει