Σαν Σήμερα | Παγκόσμια Ημέρα πτήσης στο διάστημα | Σοφία Σοφιανίδου

 Όλα τα μεγάλα του επιτεύγματά του τα γιορτάζει ο άνθρωπος. Αλλά αν κάποιο πρέπει να θυμόμαστε με δέος είναι όταν πρωτοταξίδεψε στο διάστημα. Όταν μπήκε, φοβισμένος για το άγνωστο, μέσα σε ένα διαστημόπλοιο, που ακόμη και σήμερα μοιάζουν σαν χρονοκάψουλες, και η πορεία του ήταν καρφί προς τον ουρανό.

Στις 4 Οκτωβρίου 1957 ο πρώτος γήινος δορυφορικός δορυφόρος Sputnik I εκτοξεύτηκε στο διάστημα, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την εξερεύνησή του. Λίγο αργότερα στις 12 Απριλίου 1961 ο Γιούρι Γκαγκάριν έγινε ο πρώτος άνθρωπος σε τροχιά γύρω από τη Γη ανοίγοντας τον δρόμο περί της ανθρώπινης παρουσίας στο διάστημα. Στις 16 Ιουνίου 1963 η Βαλεντίνα Τερέσκοβα ήταν η πρώτη γυναίκα που έκανε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας. Συνεχίζοντας με τον Neil Armstrong να γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στην επιφάνεια της Σελήνης στις 20 Ιουλίου 1969 και κατόπιν η συμβολική χαλάρωση ενός ψυχρού πολέμου με την ένωση των διαστημικών σκαφών Apollo και Soyuz στις 17 Ιουλίου 1975 ως η πρώτη διεθνής ανθρώπινη αποστολή στο διάστημα όπου μάς ήθελε να υπενθυμίσει ότι για την τελευταία -τότε- δεκαετία η ανθρωπότητα διατηρεί μια πολυεθνική μόνιμη ανθρώπινη παρουσία στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Από την αρχή της Διαστημικής Εποχής, τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώρισαν ότι το διάστημα πρόσθεσε μια νέα διάσταση στην ύπαρξη της ανθρωπότητας. Αναγνωρίζοντας το κοινό συμφέρον της ανθρωπότητας εκεί πάνω και προσπαθώντας να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με το πώς το διάστημα μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος των ανθρώπων της Γης, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ενέκρινε το πρώτο ψήφισμά του σχετικά με το διάστημα, το ψήφισμα 1348 (XIII) με τίτλο «Ερώτηση για την ειρηνική χρήση» του Διαστήματος.

Κατόπιν, στις 10 Οκτωβρίου 1967, τέθηκε σε ισχύ η "Magna Carta of Space", επίσης γνωστή ως «Συνθήκη για τις αρχές που διέπουν τις δραστηριότητες των κρατών στην εξερεύνηση και τη χρήση του διαστήματος, συμπεριλαμβανομένης της Σελήνης και άλλων ουράνιων σωμάτων».

Σήμερα, το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών (UNOOSA) είναι υπεύθυνο για την προώθηση της διεθνούς συνεργασίας στις ειρηνικές χρήσεις του διαστήματος. Η UNOOSA χρησιμεύει ως γραμματεία της μοναδικής επιτροπής της Γενικής Συνέλευσης που ασχολείται αποκλειστικά με τη διεθνή συνεργασία για τις ειρηνικές χρήσεις του διαστήματος: την Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τις ειρηνικές χρήσεις του διαστήματος (COPUOS).

Ήταν 7 Απριλίου 2011 όταν η Γενική Συνέλευση, στο ψήφισμά της A / RES / 65/271, κήρυξε την 12η Απριλίου ως την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρώπινης Διαστημικής Πτήσης «για να γιορτάζει κάθε χρόνο σε διεθνές επίπεδο την αρχή της διαστημικής εποχής για την ανθρωπότητα, επιβεβαιώνοντας σημαντική συμβολή της διαστημικής επιστήμης και τεχνολογίας στην επίτευξη στόχων αειφόρου ανάπτυξης και στην αύξηση της ευημερίας των κρατών και των λαών, καθώς και στην εξασφάλιση της υλοποίησης της φιλοδοξίας τους να διατηρήσουν το διάστημα για ειρηνικούς σκοπούς.»

Η Γενική Συνέλευση εξέφρασε τη βαθιά πεποίθησή της για το κοινό συμφέρον της ανθρωπότητας να προωθήσει και να επεκτείνει την εξερεύνηση και τη χρήση του διαστήματος, ως επαρχία όλης της ανθρωπότητας, για ειρηνικούς σκοπούς και σε συνεχείς προσπάθειες επέκτασης σε όλα τα κράτη τα οφέλη που προέρχονται από αυτήν.

Με το ίδιο σκεπτικό και για να δώσουμε την ευκαιρία σε ενδεχόμενους κατοίκους του διαστήματος φτιάξαμε έναν δίσκο που περιέχει πληροφορίες για τους κατοίκους της Γης και τους πολιτισμούς τους, τον λεγόμενο Voyager Golden Record όπου εκτοξεύθηκε στο διάστημα το 1977 με ένα μήνυμα από την ανθρωπότητα στον υπόλοιπο γαλαξιακό κόσμο - και δεκαετίες αργότερα, θυμίζει ότι είμαστε όλοι συνδεδεμένοι. Αντίγραφό του διατηρούν τα Ηνωμένα Έθνη στην έδρα τους και δηλώνουν ότι «Η ανάληψη του έργου Voyager μας θυμίζει ποιοι είμαστε, από πού ήρθαμε και ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον με προσοχή».

Βέβαια δε χρειάζεται να ταξιδεύουμε στο διάστημα για να προσέχουμε ο ένας τον άλλον αλλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τα πάντα αφού όταν επισκέπτεσαι το σπίτι κάποιου θα έρθει η στιγμή, ίσως, να θέλει να δει και να ζήσει και στο δικό σου. The truth is out there...

5+1 ταινίες που επαναπροσδιόρισαν την άποψή μας για τη ζωή | Σοφία Σοφιανίδου

 Όσο παράξενο και να μας φανεί δεν είναι μόνο οι συναναστροφές μας με έμψυχα όντα που μάς κάνουν να βλέπουμε καταστάσεις και πράγματα διαφορετικά έτσι ώστε να αλλάζουν οι σταθερές μας ή ο τρόπος που βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε ό,τι ζούμε εμείς ή οι άλλοι,  κάποιες φορές. Είναι τόσα πολλά τα ερεθίσματα και οι παρεμβολές που δεχόμαστε καθημερινά όπου ακόμα και οι στίχοι ενός τραγουδιού ή η ανάγνωση ενός βιβλίου θα μας βάλουν σε σκέψεις, αν όχι να μάς προβληματίσουν, με αποτέλεσμα να μεταβληθούν -έστω κι ελάχιστα- κάποια πιστεύω μας, ίσως αλλάξουν κάποια θέλω μας αλλά μπορεί και να επηρεαστούμε σε κάποια «πράττω» μας.

Ιδιαίτερα η τέχνη, σε οποιαδήποτε μορφή της, μπορεί να διαμορφώσει γενικότερα τον τρόπο που βλέπουμε τη ζωή γενικότερα. Θα ήταν λίγο ψέμα αν υποστηρίζαμε πως δεν ανοίγουν ορίζοντες όταν παρατηρούμε έναν πίνακα ζωγραφικής ή ένα γλυπτό. Ποιος δεν χόρεψε έστω και με τη σκέψη του με μια παράσταση χορού και ποιος δεν ταξίδεψε με κάποιο τραγούδι ή βιβλίο σε άλλες εποχές και πότε μια ταινία μας άφησε εντελώς ανεπηρέαστους ακόμη κι αν δεν μας άρεσε καθόλου;

Ειδικά οι ταινίες έχουν άμεση επιρροή στην ψυχολογία μας και αν είναι από εκείνες που εισβάλλουν στις σκέψεις μας θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν κάποιες που μπορεί να μας κάνουν να επαναπροσδιορίσουμε την άποψή μας για τη ζωή γενικότερα. Κάποιες τέτοιες ταινίες θα δούμε παρακάτω τις οποίες βλέπουμε με ευχαρίστηση ξανά και ξανά αφού κάθε φορά ανακαλύπτουμε κάτι καινούργιο το οποίο δεν είχαμε διακρίνει τις προηγούμενες φορές που τις παρακολουθήσαμε.

1.      Ο κύκλος των χαμένων ποιητών (Dead Poets Society)

Μια διαχρονική ταινία του 1989 όπου ο Ρόμπιν Ουίλιαμς σε ρόλο ενός οραματιστή καθηγητή Αγγλικών, σε μια συντηρητική εποχή, θα μυήσει τους αριστοκράτες μαθητές της Ακαδημίας Γουέλτον στη άτυπη «Μυστική Λέσχη Λογοτεχνίας» και θα τους διδάξει ποίηση με έναν μοναδικό τρόπο όπου θα συντελέσει στη διαμόρφωση των χαρακτήρων των μαθητών του με διαφορετικό τρόπο για τον καθένα ανάλογα τον χαρακτήρα του. Θα τους δείξει τον τρόπο και θα τους προτρέψει -αν και όταν θέλουν- να πάνε κόντρα στο συντηρητικό τρόπο ζωής και στο σύστημα γενικότερα να χρησιμοποιούν σαν όπλο το μυαλό τους και τη σκέψη τους και να μην ενεργούν παρορμητικά. Θα τους παρακινήσει να μάθουν να ζουν για την αγάπη, την ποίηση και τον ρομαντισμό. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την τελευταία σκηνή της ταινίας με τους μαθητές ανεβασμένους στα θρανία να απαγγέλουν στον καθηγητή τους  “Oh Captain! My Captain”. Μια ταινία που μας δείχνει ότι μόνο με παιδεία και οράματα προοδεύουν οι άνθρωποι και κατ’ επέκταση οι κοινωνίες προς το καλύτερο.

2.      Η ζωή είναι ωραία (La Vita è Bella)

Ήταν το 1997 όταν πρωτοείδαμε αυτή την υπέροχη Ιταλική ταινία με τον Ρομπέρτο Μπενίνι όπου μας δείχνει πως η αγάπη και η δύναμη της ψυχής μπορεί να μετατρέψει ακόμη και τις πιο δύσκολες καταστάσεις σε ένα «παιχνίδι» για να μην απελπιζόμαστε τόσο εύκολα. Στην Ιταλία την εποχή της γερμανικής κατοχής ο Ιταλό-Εβραίος βιβλιοπώλης ήρωας ερωτεύεται μια πανέμορφη αριστοκράτισσα και μαζί αποκτούν έναν γιο. Σύντομα εκείνος και ο γιος τους βρίσκονται σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων και απαγορεύεται στην σύζυγο και μητέρα να τους επισκέπτεται αφού η γνήσια Ιταλική καταγωγή της το απαγορεύει κατά τους Γερμανούς. Είναι τότε που ο πατέρας σκαρφίζεται ένα παιχνίδι για τον γιο του, μέσα στο στρατόπεδο, για να μην καταλάβει το παιδί την κρισιμότητα της κατάστασης και πανικοβληθεί ή ζητήσει την μητέρα του, πείθοντάς το πως οι Γερμανοί είναι οι κακοί χαρακτήρες του παιχνιδιού και πως όσο πιο ήσυχο και «αόρατο» μείνει τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουν αν κερδίσουν ένα τανκς. Ένα έργο που σε κάνει να κλαις και να γελάς ταυτόχρονα αφού ο μοναδικός Μπενίνι καταφέρνει να μας δείξει ότι η αγάπη, η ψυχραιμία και η προσαρμοστικότητα ακόμη και στα πιο δύσκολα μπορούν να καταφέρουν τα πάντα.

3.      Οι άθικτοι (The Intouchables)

Ένα γαλλικό φιλμ του 2011 που βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Philippe Pozzo di Borgo όπου μετά από ένα σοβαρό ατύχημα που προήλθε από πτώση αλεξίπτωτου ο αλαζόνας αριστοκράτης πρωταγωνιστής -όπου απεχθανόταν τον οίκτο- καταλήγει με μια πολύ σοβαρή μορφή τετραπληγίας. Και σαν να μην έφτανε αυτό χάνει και τη γυναίκα του τρία χρόνια μετά από καρκίνο. Με σκοπό να βρει έναν έμπιστο άνθρωπο -να δουλεύει γι’ αυτόν και να τον βοηθάει- ο πρώην κατάδικος Abdel μοιάζει να είναι η καλύτερη αλλά και η πιο ιδιαίτερη επιλογή. Μια ταινία που μας δείχνει μια μοναδική φιλία να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας και την καθημερινότητα δύο αντρών να μεταμορφώνεται μέρα με τη μέρα σαν να ήταν από πάντα φίλοι. Ένα έργο που ενώ μοιάζει με κωμωδία έχει μεγάλη δόση δράματος αφού οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και οι δύο πρωταγωνιστές, από τη μεριά του ο καθένας αλλά και οι δύο μαζί, μερικές φορές μοιάζουν ανυπέρβλητες.

4.      Ο γιος του Σαούλ (Son of Saul)

Ταινία του 2015 που μας μεταφέρει στο Άουσβιτς. Πρωταγωνιστής και στον ρόλο του Εβραίου κρατούμενου Σαούλ ένας ποιητής -και όχι ηθοποιός- ο Γκέζα Ρέρινγκ. Όλα εκτυλίσσονται μέσα στο στρατόπεδο με τους κρατούμενους να πιστεύουν πως ξεντύνονται για να πάνε να κάνουν ντους έτσι ώστε μετά να επιλεχθούν για διάφορες εργασίες ανάλογα με τα προσόντα του ο καθένας. Και ο Σαούλ, έχοντας συνειδητοποιήσει πως ό,τι καλό υπήρχε χάθηκε για πάντα επιλέγει τον πιο νέο που άντεξε περισσότερο στους θαλάμους αερίων σαν γιο του για να τον βοηθάει να μεταφέρει πτώματα και να θάβει τους νεκρούς. Μια ταινία που ενώ αφήνει όλα να εννοηθούν σου δίνει μια γερή γροθιά στο στομάχι για το τι γινόταν μέσα στο Άουσβιτς όπου όλοι έχουμε ακούσει ιστορίες. Μια ταινία που σου δείχνει πως μερικές φορές ακόμη κι αν δεν ελπίζει σε τίποτα πια πρέπει να αντιδράς και να μην υποκύπτεις ακόμη κι αν χάσεις κάποια εξευτελιστικά προνόμια. Μια ταινία όπου ο φόβος κυριαρχεί και η επικέντρωση σε κάτι που μπορεί να δίνει κάποιο φως στο μαύρο τούνελ δίνουν κουράγιο για να συνεχίζεις. Μια ταινία που η σκηνοθεσία και οι ερμηνείες μένουν χαραγμένες στο μυαλό σου για πάντα.

5.      Οι Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri)

Κυκλοφόρησε το 2017 και μιλάει για τις απέλπιδες προσπάθειες μια μητέρας να βρει τον βιαστή και δολοφόνο της κόρης της, αφού η αστυνομία δεν κάνει κάτι γι’ αυτό. Νοικιάζει τρεις πινακίδες που βρίσκονται πάνω στον κεντρικό αυτοκινητόδρομο όπου οδηγεί στην πόλη που ζει και ανεβάζει μηνύματα προσβλητικά για την αστυνομία -και όχι μόνο- που αδρανεί στο να εξιχνιάσει την υπόθεση. Μια ταινία που μιλάει για τον ανείπωτο πόνο να πεθαίνει αβοήθητο και υποφέροντας το παιδί σου ενώ παράλληλα δείχνει την απάθεια της κοινωνίας να βοηθήσει να βρεθεί ο ένοχος. Μια πόλη που στρέφεται εναντίον της μητέρας και όχι μόνο δε βοηθάει αλλά κάνει και ό,τι μπορεί να κατέβουν οι πινακίδες, αφού θεωρούν πως κάτι τέτοιο προσβάλει τον τόπο τους, με αποτέλεσμα να τη σπρώχνει να προσπαθεί να πάρει τον νόμο στα χέρια της. Σενάριο βασισμένο στην αληθινή ιστορία του Τζέιμς Φάλτον όπου έχασε την κόρη του με παρόμοιο τρόπο και αν και έχουν περάσει τριάντα χρόνια ακόμη δεν έχει βρεθεί ο ένοχος.

+1 Παράσιτα (Parasite)

Στην Κορέα και συγκεκριμένα στη Σεούλ μας μεταφέρει αυτή η ταινία όπου η τετραμελής οικογένεια των Κιμ ζει σε ένα υπόγεια κάτω από άθλιες συνθήκες και με μικροκομπίνες και εξευτελιστικά μεροκάματα ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο. Σε μια πλούσια συνοικία οι αψεγάδιαστοι οικογένεια των Παρκ απολαμβάνει κάθε είδους πολυτέλεια στο υπερσύγχρονο και πανάκριβο σπίτι τους μέχρι που ο γιος των Κιμ αναλαμβάνει να κάνει μαθήματα αγγλικών στο παιδί τους. Έτσι σιγά-σιγά όλη η οικογένεια των Κιμ εκμεταλλεύεται την κατάσταση και βρίσκεται να ζει εκεί εν απουσία των οικοδεσποτών. Ένα σενάριο που οι καλοί και οι κακοί εναλλάσσονται αφού διαπιστώνουμε πως η ψαλίδα των κοινωνικών τάξεων δεν έχει να κάνει μόνο με την οικονομική ευμάρεια αλλά και με τους χαρακτήρες των προσωπικοτήτων. Μια ταινία που κάνει ξεκάθαρο ότι το χρήμα, όντως, επηρεάζει, χτίζει και αποδομεί προσωπικότητες αλλά ταυτόχρονα δίνει το στίγμα των ταξικών αντιθέσεων με πολύ μεγάλη έμφαση.

Φυσικά για τον καθένα από εμάς μπορεί να είναι κάποια διαφορετική αλλά παίρνοντας σαν δεδομένο ότι η ταινία που θα μας επηρεάσει είναι εκείνη που θα μας μιλήσει για κάτι όπου είχαμε μια συγκεκριμένη άποψη και ξαφνικά κλονίστηκε -από λίγο έως πολύ- ή δεν είχαμε καθόλου γνώμη και ξαφνικά μπήκαμε στη διαδικασία να σκεφτούμε τι θα κάναμε εμείς αν είμασταν στη θέση των πρωταγωνιστών και πώς θα ενεργούσαμε αν συνέβαινε, στην πραγματικότητα, κάτι παρόμοιο.

24 Ιανουαρίου : Παγκόσμια Ημέρα Εκπαίδευσης | Σοφία Σοφιανίδου

 Όλοι γνωρίζουμε πως η εκπαίδευση είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου, οφείλει να είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να είναι ευθύνη του κάθε κράτους να παρέχεται δωρεάν στους κατοίκους του. Βέβαια αυτό δε φτάνει να το λέμε μόνο αλλά οι πράξεις είναι που θα το κάνουν πραγματικότητα έτσι ώστε όλοι να μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτή ανεξαρτήτου φύλου, ηλικίας, χρώματος, θρησκείας και οικονομικής κατάστασης. Χωρίς αυτή δε θα πετύχουμε ποτέ την ισότητα των δύο φύλων, δε θα σπάσουμε ποτέ τον κύκλο της φτώχειας και δε θα έχουν όλοι τη δυνατότητα να εξελιχθούν σαν προσωπικότητες μαζί με τα κράτη τα οποία ανήκουν.

Παρ’ όλα αυτά ακόμα και σήμερα περίπου 260 εκατομμύρια παιδιά και νέοι παγκοσμίως εξακολουθούν να μην πηγαίνουν σχολείο, 620 εκατομμύρια παιδιά και έφηβοι δεν μπορούν να διαβάσουν και να κάνουν βασικά μαθηματικά, λιγότερο από το 40% των κοριτσιών στην υποσαχάρια Αφρική καταφέρνουν να τελειώσουν το γυμνάσιο και περίπου τέσσερα εκατομμύρια παιδιά και νέοι πρόσφυγες είναι εκτός σχολείου. Το δικαίωμά τους στην εκπαίδευση παραβιάζεται και αυτό είναι απολύτως απαράδεκτο.

Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξε την 24η Ιανουαρίου ως Διεθνή Ημέρα Εκπαίδευσης με σκοπό την παγκόσμια ειρήνη και την ανάπτυξη των εθνών και φέτος είναι η τρίτη χρονιά που θα εορταστεί παγκοσμίως. Προσπαθώντας να τονίσουν πόσο σημαντική είναι και πόσο επηρεάζει την ανάπτυξη των χωρών προσπαθεί μέσα από αυτόν τον εορτασμό να δώσει στην εκπαίδευση τη σημασία που της αναλογεί. Το θέμα του φετινού αυτού εορτασμού είναι η Ανάκαμψη και η Αναζωογόνηση της γενιάς του Covid-19. Όλους μας έχει επηρεάσει αυτή η πανδημία αλλά στην εκπαίδευση έχει λειτουργήσει σαν τροχοπέδη αφού ακόμη και σε χώρες που παρέχεται δωρεάν ο εγκλεισμός των παιδιών στο σπίτι έχει επηρεάσει -εκτός από τις γνωστικές τους δυνατότητες- και τις κοινωνικές τους επαφές.

Η παγκόσμια εκδήλωση για τη Διεθνή Ημέρα Εκπαίδευσης έχει προγραμματιστεί σε τρία στάδια: την εκμάθηση των ηρώων, τις καινοτομίες και τη χρηματοδότηση αυτής. Οργανώνεται σε συνεργασία με το Γραφείο της UNESCO στη Νέα Υόρκη, το UNHQ, την Παγκόσμια Σύμπραξη για την Εκπαίδευση και το Κέντρο Διεπιστημονικών Σπουδών (CRI), αφού θα περιλαμβάνει τη συμμετοχή εταίρων από τον Παγκόσμιο Εκπαιδευτικό Συνασπισμό. Αποτυπώνοντας το πνεύμα της Διεθνούς Ημέρας Εκπαίδευσης, η CRI και η UNESCO έχουν ηγηθεί ενός Φεστιβάλ Εκμάθησης του Πλανήτη για να γιορταστεί η μάθηση σε όλο της το φάσμα και να κάνει γνωστές καινοτομίες που εκπληρώνουν τις δυνατότητες κάθε μαθητή, ανεξάρτητα από τις καταστάσεις τις οποίες βιώνει. Το CRI θα ανακηρύξει επίσης τους νικητές ενός διαγωνισμού έκθεσης για τον Μικρό Πρίγκηπα.

Αυτή η τρίτη Διεθνής Ημέρα Εκπαίδευσης λαμβάνει χώρα μέσα στην πανδημία COVID-19 που οδήγησε σε μια παγκόσμια μαθησιακή διαταραχή άνευ προηγουμένου κλίμακας και σοβαρότητας. Το κλείσιμο σχολείων, πανεπιστημίων και άλλων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και τη διακοπή πολλών προγραμμάτων αλφαβητισμού και διά βίου μάθησης σε 1,6 δισεκατομμύρια φοιτητές σε πάνω από 190 χώρες.

Όλες οι κυβερνήσεις κινήθηκαν γρήγορα για να προσφέρουν εναλλακτικές λύσεις, αλλά τουλάχιστον το ένα τρίτο των μαθητών του κόσμου δεν ήταν σε θέση να έχουν πρόσβαση στη μάθηση, ενώ εκτιμάται ότι όσοι βρίσκονται σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος έχουν σχεδόν τέσσερις μήνες σχολικής εκπαίδευσης σε σύγκριση με τις έξι εβδομάδες σε χώρες υψηλού εισοδήματος. Και, δυστυχώς, η αναταραχή εξακολουθεί να είναι σε μεγάλο βαθμό «μαζί μας». Η πανδημία έχει ενισχύσει τις κοινωνικές, οικονομικές και ψηφιακές ανισότητες, θέτοντας μια γενιά σε κίνδυνο καταστροφής, όπως προειδοποίησε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ στην ανακοίνωσή του για την εκπαίδευση και τον COVID-19.

Από την άλλη αυτή η πανδημία έδωσε την ευκαιρία σε πολλές χώρες να ξεκολλήσουν από τη λάσπη της χαρτούρας, να αναπτύξουν τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες τους μαζί με την ηλεκτρονική μάθηση και να μπορέσουν να ξεκολλήσουν από τη μανία της αποκλειστικής μάθησης διά ζώσης.

Ας ελπίσουμε όλοι ότι κάτι καλό θα βγει τελικά από την πανδημία και ας αρχίσουμε όλοι να παλεύουμε παρέα για το δικαίωμα της μάθησης σε όλες τις χώρες.

Οι σειρές του Netflix που ξεχωρίσαμε | Σοφία Σοφιανίδου

 Έχει μπει στη ζωή μας εδώ και πάρα πολύ καιρό και αποτελεί συντροφιά πολλών και στην προ καραντίνας εποχή. Μια πλατφόρμα, που σου δίνει τη δυνατότητα να παρακολουθήσεις έναν μήνα δωρεάν και κατόπιν με συνδρομή, καθιέρωσε την ερώτηση «Καμιά καλή σειρά στο Netflix έχουμε να προτείνουμε;» σε οικεία και τις συζητήσεις περί προτιμήσεων, προτάσεων και ιδεών σχεδόν καθημερινές.

Είναι γεγονός πως η νέα αυτή πραγματικότητα της προβολής ταινιών και σειρών μέσα από το Netflix έχει γίνει δημοφιλής και είναι ελάχιστοι εκείνοι που δεν έχουν μπει στον πειρασμό να τσεκάρουν το περιεχόμενό της. Ειδικά στο κομμάτι των σειρών ο ντόρος είναι αρκετά μεγάλος, κατά καιρούς, και οι φανατικοί αυτών αδημονούν για κάποιο νέο επεισόδιο ή έναν νέο κύκλο.

Εμείς ξεχωρίσαμε δέκα από αυτές οι οποίες έχουν κάτι να μας πουν σε προσωπικό επίπεδο ή αγγίζουν τα όρια της αισθητικής μας και σας τις παρουσιάζουμε ευθύς αμέσως.

100

Αν αγαπάς την επιστημονική φαντασία θα έχεις μια πολύ καλή ευκαιρία να δεις έναν υποτιθέμενο μελλοντικό κόσμο σε μια γη που την εγκαταλείψαμε πολλά χρόνια πριν και τώρα αφού ξεζουμίσαμε και τις πηγές ενέργειας του διαστήματος ρίχνουμε πίσω εκατό νέους -όχι και πολύ καλής διαγωγής- μήπως σωθεί το ανθρώπινο είδος. Ευρηματικότητα, ίντριγκες, μάχες και συνωμοσίες φέρνουν στο προσκήνιο σχέσεις ανθρώπων που είτε ζεις στον Κρόνο είτε στον Άρη είτε στη Γη θα τις έχεις θες δε θες.

Sense8

Καθημερινές ιστορίες 8 αρχικά άγνωστων, μεταξύ τους, ανθρώπων όπου επικοινωνούν τηλεπαθητικά έχοντας τη δυνατότητα να παρεμβαίνει ο ένας στη ζωή του άλλου μέσω της αλληλοκατανόησης και όχι μόνο. Αυτό, άλλωστε, είναι και ένα από τα βαθύτερα μηνύματα αυτής της σειράς. Η αλληλοκατανόηση σε παγκόσμιο επίπεδο.  Το αμέσως επόμενο είναι η ανακάλυψη της σεξουαλικής ταυτότητας χωρίς ενοχές, αναστολές και πρέπει.

The Blacklist

Αμερική, FBI, εγκληματίες και ένας κεντρικός ήρωας σε ρόλο plot twist να φέρνει τα πάνω κάτω στις αστυνομικές αρχές και όχι μόνο. Επιστρέφει, αν και καταζητούμενος,  στη χώρα του και παραδίνεται αυτοβούλως για να προστατευτεί από τους πιο κακούς από αυτόν και σαν αντάλλαγμα δίνει πληροφορίες για να πιαστούν οι μεγαλύτεροι εγκληματίες του πλανήτη. Ταυτόχρονα οι ιστορίες εξελίσσονται ταυτόχρονα με τις σχέσεις του με τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές της σειράς.  

Lucifer

Αν υποθέτεις πως ο Διάβολος είναι σατανικός και μόνο, η συγκεκριμένη σειρά θα σε απογοητεύσει. Γιατί εδώ ο «Έξω από ‘δω» έρχεται στη γη με μορφή ανθρώπου και μάλιστα πολύ γοητευτικού για να ζήσει μαζί μας σαν κοινός θνητός γιατί κουράστηκε στην Κόλαση και είπε να ξεδώσει. Προσπαθώντας να ικανοποιήσει τις ομολογουμένως εκκεντρικές του επιθυμίες θα πέσει στην παγίδα του θεούλη με τα βελάκια και θα αρχίσει να ανακαλύπτει την ανθρώπινη του φύση παρέα με αγγέλους και δαίμονες που έρχονται να τον επισκεφτούν για να τον πείσουν να γυρίσει στη θέση του. Έξυπνο χιούμορ με δόσεις ειρωνείας. Αν μη τι άλλο θα γελάσεις αρκετές φορές.

The Witcher

Κυνηγός τεράτων από μετάλλαξη γυρίζει από το ένα μέρος στο άλλο με σκοπό την εξολόθρευσή τους διαπιστώνοντας, όμως, πως πολλές φορές οι άνθρωποι είναι πιο τρομακτικοί από οποιοδήποτε τέρας. Η προσωπική του ιστορία εξελίσσεται παράλληλα με τη σειρά και θα διαπιστώσεις ομοιότητες ακόμη και με σένα που ζεις στον εικοστό πρώτο αιώνα. Πάθη, λάθη, μίσος και αγάπη ανάμεσα σε σκηνικά μια άλλης εποχής θα προσπαθήσουν να βοηθήσουν τον κεντρικό ήρωα να βρει τη θέση του στον κόσμο.

The Ballad of Buster Scruggs

Ανήκει στην κατηγορία των ταινιών είναι όμως σαν να βλέπεις έξι επεισόδια μια σειράς σερί. Αν το γουέστερν είναι ένα είδος που μπορείς να το δεις και η φωτογραφία είναι κάτι που δίνει έξτρα credits σε ό,τι παρακολουθείς τότε σου προτείνουμε ανεπιφύλακτα να του δώσεις την ευκαιρία. Τα έξι υπο-επεισόδια αυτής της ανθολογίας δείχνουν τη ζωή των ισάριθμων κεντρικών ηρώων εν μέσω παράλογης ωμής βίας. Έξι κλασσικές Αμερικάνικες Ιστορίες της Άγριας Δύσης παράνομων ή και όχι πολιτών μας φανερώνουν πως ο άνθρωπος σε όποια εποχή κι αν ζήσει μπορεί να είναι επικίνδυνα σκληρός.

End of the Fucking World

Μια σειρά κόμικ προσαρμοσμένη για την τηλεόραση μέσα από το πρίσμα του μαύρου χιούμορ. Δύο έφηβοι που αποφασίζουν να ζήσουν την περιπέτεια της ζωής τους ξεκινούν ένα ταξίδι αναζήτησης παρέα με την υπερβολή και την παρορμητικότητα να πρωταγωνιστούν εν μέσω εφηβείας. Τα μαύρο χιούμορ ξεδιπλώνει στοιχεία χαρακτήρων που σίγουρα έχουμε δει να υπάρχουν γύρω μας. Ανατρεπτικές ιστορίες εξελίσσονται σε καταστάσεις που ή θα φρικάρεις ή θα παγώσεις το αίμα σου και θα πας παρακάτω.

The Black Mirror

Μια σειρά που πραγματεύεται τις σχέσεις των ανθρώπων με τις νέες τεχνολογίες. Αυτές που έχουν εισβάλει σε κάθε πτυχή της ζωής μας είτε αυτό είναι υπολογιστής είτε smartphone είτε μια οθόνη plasma. Μια μαύρη οθόνη όλη μας η ζωή και ο Μαύρος Καθρέφτης προσπαθεί να μας δείξει -πολύ έξυπνα- την παράνοια της όλης κατάστασης. Πόσο εξαρτημένοι και απόλυτα παρανοϊκοί μπορούμε να γίνουμε εξαιτίας της;

The Crown

Αν είσαι fan της γνωστής βασιλικής οικογένειας της Γηραιάς Ηπείρου και απορείς πώς ζουν οι γαλαζοαίματοι είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να μάθεις τα πράγματα εκ των έσω. Όλα όσα ξέρουμε, υποθέτουμε ή ποτέ δεν έφτασαν στ’ αυτιά μας θα πάρουν σάρκα και οστά δίνοντας μια αίσθηση της, σχεδόν,  παράλληλης πραγματικότητας μέσα από τη σειρά αυτή. Πόσο εύθραυστοι και κοινοί θνητοί είναι, τελικά, όλοι εκείνοι που δέχονται υπόκλιση αντί χειραψίας; Μια παραγωγή που ανάγκασε το πραγματικό Βασίλειο να ζητήσει δήλωση ότι πρόκειται για μυθοπλασία και μόνο. Άραγε θα δοθεί;

Breaking Bad

Άν θες να μάθεις πώς ένας καθημερινός άνθρωπος που διαγνώστηκε με θανατηφόρα ασθένεια μπορεί να περάσει στη μεριά της παρανομίας νομίζοντας ότι έχει για σκοπό του μόνο το χρήμα τότε είσαι στο σωστό link. Μια σειρά που βγάζει τα καταπιεσμένα θέλω μας ενώ πιστεύουμε ότι κοιμούνται ή δεν υπάρχουν πια. Ξεκινάει μια ιστορία με σκοπό μόνο το εύκολο μεγάλο οικονομικό όφελος αλλά διαπιστώνει στη συνέχεια πως είχε καταντήσει να ζει τις ζωές των άλλων κι όχι τη δική του. Και τελικά τι νόημα έχει να ζεις εάν δεν είσαι ο καλύτερος σε κάτι; Μήπως αυτό σε κρατάει στη ζωή;

Όποια κι αν είναι η αισθητική σας κι όποιο είδος κι αν σάς αρέσει περισσότερο από κάποιο άλλο θα μπορέσουμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι καμιά από τις παραπάνω προτάσεις δε θα σας αφήσει αδιάφορους. Τουλάχιστον αυτό συνέβη σε εμάς.