Άτιτλο | Escape • darKness

Κάθε μέρα ξυπνάω και νιώθω πως βουλιάζω ολοένα και περισσότερο.
Χάνομαι στην άβυσσο της ψυχής μου.
Το μαύρο είναι το μόνο χρώμα που βλέπω, που κυριαρχεί γύρω μου και μέσα μου.
Σκέφτομαι πως θα δω κάποιο φως αλλά το σκοτάδι είναι η μόνη μου συντροφιά.
Πως να το σταματήσω;
Πως να σταματήσω κάτι που δεν ξέρω κι εγώ τι είναι;
Πως να το καταπολεμήσω;

Θέλω να νιώσω πλήρης, γεμάτη από συναισθήματα.
Δεν το αντέχω πάντα κάτι να λείπει.
Δεν αντέχω να ξυπνάω και να μην έχω λόγο ύπαρξης.
Δε θέλω να βουλιάζω.
Δε θέλω να πνίγομαι.
Θέλω να νιώσω ζωντανή.

Αυτό που σου τρώει την ψυχή, αυτό που σε κάνει να νιώθεις αδύναμος,
να νιώθεις πως υπάρχεις αλλά δε ζεις,
ψάξε μέσα σου, ψάξε καλά και θα δεις.
Ίσως είναι ο ίδιος σου ο εαυτός.
Αυτοκαταστρέφεσαι αλλά γουστάρεις.
Χάνεσαι αλλά σ’αρέσει.
Μέχρι να γίνεις ένα με το σκοτάδι και να σε καταπιεί.

Άδειος | Escape • darKness

Κλείνω τα μάτια και φέρνω στο μυαλό μου 

την εικόνα με εσένα κι εμένα αγκαλιά.

Άλλο ένα βράδυ που μου κρατάει συντροφιά η μουσική.

Κι αυτό το παράθυρο, που μένει ανοιχτό, 

να μου θυμίζει το κρύο που υπάρχει μέσα στην ψυχή μου. 

Πώς μπορείς να σπάσεις τη σιωπή της νύχτας; 

Πώς μπορείς να βάψεις πάνω στο μαύρο;

Πώς μπορείς να κάνεις κομμάτια κάτι που είναι ήδη σπασμένο;

Πώς να κρατήσεις κάτι στα χέρια σου όταν αυτό σκορπάει; 

Βλέπω το αστραφτερό σου χαμόγελο.

Το ξέρω, ξέρω πως είναι ψεύτικο.

Ξέρω πως μέσα σου είσαι άδειος.

Ξέρω πως κλαις.

Ξέρω πως προσπαθείς με δυσκολία να σταθείς στα πόδια σου.

Ξέρω πως η αγάπη, σου έπεσε βαριά.

Ξερω πως όλα σου είναι αδιάφορα.

Πως θέλεις να φωνάξεις, να γυρέψεις την αγκαλιά της, το χάδι της.

Τι να σου κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; 

Ποιος να βρεθεί να βάλει τα κομμάτια σου στη θέση τους;