Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024

Σαν σήμερα δολοφονείται ο Τζον Λένον - Είκοσι αποφθέγματα του σπουδαίου "σκαθαριού" που θα σου αλλάξουν τη ζωή

 


 Ήταν 8 Δεκεμβρίου του 1980, όταν ο Mαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν από θαυμαστής του Λένον έγινε ο δολοφόνος του, βυθίζοντας στο πένθος τον καλλιτεχνικό κόσμο και τα εκατομμύρια θαυμαστών των Beatles.

Αν και έχουν περάσει πάνω από 4 δεκαετίες από την παγωμένη νύχτα που σίγησε για πάντα το αγαπημένο σκαθάρι, για τους αστυνομικούς που είδαν πρώτοι χτυπημένο τον Λένον είναι σαν χθες.


Οι μνήμες στοιχειώνουν ακόμα και σήμερα τους γιατρούς που προσπάθησαν να κρατήσουν στη ζωή το ίνδαλμα της μουσικής.


Παρακάτω μαζέψαμε 20 ατάκες του που θα σου αλλάξουν το mindset και σίγουρα θα σου αλλάξουν τη ζωή.


1. Η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν είσαι απασχολημένος με το να κάνεις άλλα σχέδια.


2. Τον χρόνο που ευχαριστήθηκες σπαταλώντας τον, δεν τον σπατάλησες.


3. Όλα είναι πιο καθαρά όταν είσαι ερωτευμένος.


4. Όσο περισσότερα βλέπω, τόσο λιγότερα γνωρίζω με σιγουριά.


5. Ο σουρεαλισμός είχε μεγάλη επίδραση πάνω μου επειδή τότε συνειδητοποίησα ότι οι εικόνες στο μυαλό μου δεν ήταν τρέλα. Ο σουρεαλισμός για μένα είναι η πραγματικότητα.


6. Όταν ήμουν πέντε χρονών, η μητέρα μου μου έλεγε συνέχεια πως η ευτυχία είναι το κλειδί στη ζωή. Όταν πήγα σχολείο με ρώτησαν τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω. Έγραψα «ευτυχισμένος». Μου είπαν πως δεν καταλάβαινα την εργασία και τους απάντησα πως εκείνοι δεν καταλάβαιναν τη ζωή.


7. Αν όλοι ζητούσαν ειρήνη αντί για μια καινούρια τηλεόραση, τότε θα υπήρχε ειρήνη.


8. Ο Θεός είναι μια έννοια μέσα από την οποία μετράμε τον πόνο μας.


9. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου πρέπει να κρυβόμαστε για να κάνουμε έρωτα, ενώ η βία ασκείται μπροστά στα μάτια όλων.


10. Δεν έχει σημασία ποιον αγαπάς, πού αγαπάς, γιατί αγαπάς, πότε αγαπάς ή πώς αγαπάς. Σημασία έχει μόνο ότι αγαπάς.


11. Το να είσαι ειλικρινής μπορεί να μη σου φέρει πολλούς φίλους, αλλά θα σου φέρει τους σωστούς φίλους.


12. Όλα θα είναι εντάξει στο τέλος. Αν δεν είναι εντάξει, τότε δεν είναι το τέλος


13. Πιστεύω στα πάντα μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Πιστεύω στις νεράιδες, τους μύθους, τους δράκους. Όλα υπάρχουν, ακόμα κι αν βρίσκονται στο μυαλό σου. Ποιος είπε ότι τα όνειρα και οι εφιάλτες δεν είναι τόσο αληθινοί όσο το εδώ και το τώρα;


14.Ένα όνειρο που ονειρεύεσαι μόνος είναι απλώς ένα όνειρο. Ένα όνειρο που ονειρεύεσαι με άλλους είναι πραγματικότητα.


15. Να μετράς την ηλικία σου με τους φίλους, όχι με τα χρόνια.Να μετράς τη ζωή σου με τα χαμόγελα, όχι με τα δάκρυα.


16. Αυτό που με κρατάει στη ζωή, είναι η εικόνα που έχω για τον εαυτό μου. Δεν ξεγελάστηκα ποτέ από την εικόνα που είχαν οι άλλοι για μένα.


17. Υπάρχουν δύο βασικές κινητήριες δυνάμεις: Ο φόβος και η αγάπη. Όταν φοβόμαστε, απομακρυνόμαστε από τη ζωή. Όταν είμαστε ερωτευμένοι, είμαστε ανοιχτοί σε όλα αυτά που έχει να μας προσφέρει η ζωή με πάθος, ενθουσιασμό και αποδοχή. Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε πρώτα τον εαυτό μας, σε όλο του το μεγαλείο και με όλες του τις ατέλειες. Αν δε μπορούμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, δε μπορούμε να είμαστε εντελώς ανοιχτοί στο να αγαπήσουμε τους άλλους. Η εξέλιξη και όλες μας οι ελπίδες για έναν καλύτερο κόσμο βασίζονται στο να είμαστε ατρόμητοι και ανοιχτόμυαλοι απέναντι σε αυτούς που αγκαλιάζουν τη ζωή.


18. Δε φοβάμαι το θάνατο, επειδή δεν πιστεύω σ’ αυτόν. Είναι σαν να βγαίνεις από ένα αμάξι και να μπαίνεις σ’ ένα άλλο.


19. Όταν πνίγεσαι, δεν λες «Θα ήμουν εξαιρετικά ευχαριστημένος εάν κάποιος είχε την πρόνοια να προσέξει ότι πνίγομαι και να έρθει να με βοηθήσει», απλώς ουρλιάζεις.


20. Η αγάπη είναι η απάντηση. Ποια ήταν η ερώτηση;

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024

Νίκος Θεοχαρίδης | Είχα μάθει να μιλάω με εικόνες πριν αρχίσω να συγγράφω, “έντονα” | Συνέντευξη στην Κάλλια Βαβουλιώτη


Ένας νέος συγγραφέας,  ο Νίκος Θεοχαρίδης μας συστήνεται με αφορμή την έκδοση του νέου του βιβλίου "Vampire Road Story" (εκδ. Πηγή), το δεύτερο σε σειρά μετά το "Edelweiss" (εκδ. Κάκτος) και μας μυεί στον κόσμο της λογοτεχνίας του φανταστικού μέσα από το δικό του πρίσμα.Νεράϊδες, Ιερείς και άλλα ξεχωριστά πλάσματα με ισχυρούς συμβολισμούς βρίσκουν τη θέση τους, στον κόσμο του νέου συγγραφέα. Οι "αναποδιές" στο γύρισμα της πρώτης του ταινίας τον οδήγησαν στα ξεχωριστά μονοπάτια της συγγραφής, άλλωστε στον κόσμο του, "όλα είναι εικόνες". Ας τον γνωρίσουμε!


 Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη συγγραφή ;


Κλισέ, απάντηση θα δώσω. Από πάντα. Από ένα σημείο και μετά έγινε όμως έντονο και άρχισαν να αντιδρούν τα δάχτυλα μου στη σκέψη.




Από το «εντελβαϊς» στο «Vampire Road Story” τι έχει μεσολαβήσει συγγραφικά για εσάς σε αυτό το διάστημα;

Δυο συνεργασίες με δυο εκδοτικούς οίκους. Ένας νέος κύκλος γόνιμων γνωριμιών, με ανθρώπους που υπάρχουν με ωραίους διαφορετικούς τρόπους. Συνειδητοποίηση. Φρόντίδα. Υπάρχουν ακόμα εκεί έξω.

 Με μία πρώτη ματιά στα βιβλία σας διαπιστώνει κανείς κάποιες επιρροές από beat generation . Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γράψει κανείς τη δεδομένη χρονική στιγμή beat διηγήματα στα ελληνικά; Είναι κάτι που γίνεται σκόπιμα ή συμβαίνει φυσικά; 

 Εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να αποδεχτώ πως γράφω Beat. Από ταπεινότητα. Πως θα μπορούσα να ταυτίσω εγώ ο ίδιος τον τρόπο γραφής μου με κάτι τόσο υπέροχο ;

Ο τρόπος γραφής μου είναι σκόπιμος και φυσικός. Επειδή ο σκοπός μου, δημιουργείται από φυσικές εσωτερικές ανάγκες. Είναι αρκετά εύκολο. Έρχεται εκείνη η ανάγκη να σώσεις τον κόσμο. Μετά η γνώση πως δεν θα το καταφέρεις μόνος. Ύστερα έρχονται οι ψιθυροι για ελευθερία ανεξαρτησία. Αλληλεγγύη και φυσικά ταξίδι. Ο δρόμος. Μέχρι να φτάσουμε σε εκείνες τις πραγματικότητες. Α . Να μερικά beat στοιχεία. Ναι τώρα το βλέπω.




Από που πηγάζει η έμπνευση σας; Υπάρχει το βιωματικό στοιχείο;


Πόνος. Υπέροχος πόνος. Υπαρξιακός πόνος. Φανταστικός πόνος. Ψεύτικος πόνος. Ο πόνος που σου προκαλούν οι άλλοι και ο πόνος που προκαλείς στον εαυτό σου. Ο πόνος της αγάπης και ο πόνος της ελπίδας. Ο πόνος του νου και ο πόνος του αποχωρισμού. Και χαρά. Υπέροχη χαρά. Υπαρξιακή χαρά. Φανταστική χαρά.Ψεύτικη χαρά. Η χαρά που σου προκαλούν οι άλλοι, η χαρά που προκαλείς στον εαυτό σου. Η χαρά της αγάπης και η χαρά της ελπίδας. Η χαρά του νου και η χαρά του αποχωρισμού. Και αγάπη. Όχι αγάπη. Ας είμαι ταπεινός μπροστά της. Τάση προς εκείνη.


 Πως έχουν επηρεάσει οι σπουδές σας στον κινηματογράφο την προσέγγιση της συγγραφής;

Κάποτε δεν μπόρεσα να γυρίσω μια ταινία. Για πρακτικούς λόγους. Τράβηξε πολύ αυτή ιστορία. Μέχρι να παραδεχτώ, πως η πραγματικότητα με είχε νικήσει για την ώρα. Αλλά της την έφερα. Την έκανα βιβλίο. Νομίζω αυτό είναι το πιο βασικό. Από εκδίκηση στην πραγματικότητα. Ο κινηματογράφος με έμαθε να μιλάω με εικόνες. Έρχονται στο χαρτί κάποιες φορές και γράφω σαν να τοποθετώ τη κάμερα. Κοντά η μακριά από την δράση. Με αργή κίνηση η όχι. Το κάδρο των λεπτομερειών. Κοντινό. Πολύ κοντινό. Μεσαίο. Σκιές φώτα. « Κάτι κινείται. Κάτι κινείται γρήγορα, εκεί. Δες ». Να όπως έγινε τώρα. Ίσως ο αναγνώστης κάτι είδε με το νου του διαβάζοντας, κάτι να κινείται, και μετά να κινείται γρηγορότερα. Μου λένε πως τα κείμενα μου είναι γεμάτα εικόνες. Είχα μάθει να μιλάω με εικόνες πριν αρχίσω να συγγράφω, “έντονα”. Η ταχύτητα του μοντάζ γίνεται ρυθμός πλοκής. Το σενάριο το ταξίδι των ηρώων. Είναι μεγάλες μητέρες και η συγγραφή και η σκηνοθεσία.


Οι ήρωες και οι ηρωίδες σας εντάσσονται περισσότερο στο πλαίσιο του φανταστικού ενώ συγχρόνως εμπεριέχουν αντιφατικά στοιχεία (πχ. μία νεραϊδα που συγκρούεται με έναν ιερέα). Ποια η διαδικασία για να χτίσετε έναν ήρωα συγγραφικά; 

 Έρχονται μόνοι τους. Ειλικρινά. Έρχονται ντυμένοι σαν σύμβολα, λίγο πιο έντονοι από τις ιδιότητες τους. Π.χ. Νεράιδα και Ιερέας. Έρχονται γεμάτοι υπονοούμενα και παραδοξότητες. Έρχονται από θρυλικές διηγήσεις, από λίμνες αρχετύπων. Από μύθους και παραμύθια. Εγώ είμαι απλά δεκτικός στην παρουσία τους. Τους αφήνω να πασπαλίσουν τα χέρια μου με νεραιδόσκονη και άμμο. Οπότε έχω προσπαθήσει να τους χειραγωγήσω δεν μου βγαίνουν τα κείμενα. Όμως έχουμε κάνει και κάποιες συμφωνίες. Δεν αφήνω καμία Νεράιδα μου να είναι απλά και μόνο Νεράιδα. Κανέναν Ιερέα να είναι απλά και μόνο Ιερέας. Πρέπει να μου φέρουν κάτι. Όχι από τον κόσμο τους. Από τον δικό μας.



Σε ποιον ήρωα ταινίας και σε ποιον βιβλίου θα βρίσκατε τον εαυτό σας/θα ταυτιζόσασταν και γιατί;


Δεν θα μπορούσα να απαντήσω. Αγαπώ όμως εκείνους. Εκείνους που είναι αστείοι και τραγικοί. Που τεντώνονται να φτάσουν κάτι που ξέρουν πως δεν θα φτάσουν. Εκείνους που στο τέλος γίνονται ασπρόμαυροι για λίγο, πριν λάμψουν, σε ένα φινάλε πανδαισίας χρωμάτων μέσα από την αυτοθυσία.

Αν και στα western κινηματογραφικά- που αγαπάτε γεγονός που φαίνεται τόσο από το εξώφυλλο αλλά και από την πλοκή του νέου σας βιβλίου- η έμφαση δίνεται περισσότερο στους αντρικούς χαρακτήρες (πιστολέρο κλπ), το βιβλίο σας εμπεριέχει τη γυναίκα ως «νεράιδα», «ιέρεια», «Μαμά Λεβάντα», «η πόλη των κοριτσιών» αποδίδοντας της μία εξέχουσα και ενδεχομένως ανώτερη θέση. Ισχύει αυτό; Πως αντιλαμβάνεται ο αφηγητής του «Vampire Road Story» τη θυληκή μορφή;

« Ήμαστε μια πόλη δίχως μανάδες και ερωμένες. Εκείνες είχαν το νοιάξιμο και τη φροντίδα. Την δύναμη και την αντοχή. Μείναμε μόνοι τώρα πια. Άσχημοι. Κακόγουστοι ». Η δύναμη η αντοχή η φροντίδα. Η ομορφιά. Για εμένα είναι θηλυκές ποιότητες. Είναι ουσιαστική, η δύναμη της παθητικής αγκαλιάς, που ενισχύει ζεσταίνει φροντίζει δυναμώνει και τελικά, ιεροποιεί, επειδή η ίδια είναι από τη φύση της ιερή, ότι διαλέγει για παιδί της, ερωμένο η εραστή της. Στο βιβλίο ακόμα και ο έρωτας είναι μια μορφή ίασης. Σωματικής και ψυχικής. Άλλωστε όπως διαπίστωσε κάποιος κάποτε για να τελειώνουμε με τα βαρετά ταμπού……… « Οι πόρνες, μπορούν να είναι το ίδιο αγνές με τις Νεράιδες. ‘Οσο και οι Ιέρειες ».

 Πείτε μου τρία βιβλία που υπάρχουν στο κομοδίνο σας και διαβάζετε αυτό τον καιρό.


Είναι τέσσερα. Βιογραφία Καρλ Γιούνγκ. Το Πέπλο Της Σκιάς. Άρης Γκρίμπας. Λευκή Σοκολάτα. Doninique Caulker. Τα Κανάλια Του Τρόμου. Αλέξανδρος Τριανταφύλλου.

Ένα μότο που σας αντιπροσωπεύει.

Στον δρόμο. Στον δρόμο της συνάντησης. Του αποχωρισμού και της ελπίδας, να βρεθούμε παρακάτω.



Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2024

Βιβλιοπαρουσίαση: Ποιητική συλλογή "Καρδιοθραύστες" της Κάλλιας Βαβουλιώτη | Γράφει η Κωνσταντία Φαγαδάκη


Γράφει η Κωνσταντία Φαγαδάκη

 

 

Αν μπορούσα να περιγράψω την πρώτη ποιητική συλλογή της Κάλλιας Βαβουλιώτη με τρεις φράσεις θα έλεγα «ζεστά χέρια», «ανοιχτά πανιά», «ήλιο στο βλέμμα». Ό,τι θα μπορούσε δηλαδή να γοητεύσει έναν κουρσάρο της ψυχής για να κυριεύσει τους ορίζοντες της ποίησης. Η Κάλλια Βαβουλιώτη, νησιώτισσα στο αίμα και καπετάνισσα της ζωής, μας ταξιδεύει στην θάλασσα της πρώτης ποιητικής της συλλογής από τις εκδόσεις ΑΩ, με τον τίτλο «Καρδιοθραύστες» . Τίτλος γεμάτος από θραύσματα … ξέρετε… αυτά τα ιριδίζοντα ποιήματα που ακτινοβολούν σαν διαμαντάκια πλημμυρισμένα από συναισθήματα. Η ποίηση της λυρική ακολουθεί ελεύθερο στίχο και ρυθμό. Λόγος λιτός, δωρικός χωρίς την ανάγκη εντυπωσιασμού, καθώς η ποιήτρια ζυγίζει τις λέξεις για να μεταφέρουν το νόημα απαλλαγμένες από ότι μοιάζει για εκείνη περιττό.






 Μας υποδέχεται στο ποίημα της «Το σταυροδρόμι»

 

θα μας πει :

 

Κάποιους δρόμους /τους ανοίγει ο Θεός/ και άλλους /ο Διάολος/ άντε να καταλάβεις

/ποιος ανοίγει ποιον/ για να μπορέσεις /να σωθείς

 

Γεμάτη αντιθέσεις η ζωή καλούμαστε να σταθούμε σε μοιραία σταυροδρόμια. Ωστόσο η Κάλλια Βαβουλιώτη είναι εδώ χαμογελαστή και έτοιμη να μας δείξει τον δρόμο.

Ένας δρόμος σαν τόξο που φεύγει από την βαλλίστρα και οδηγεί στην καρδιά. Την δική μας καρδιά που αναζητά να μας κατακτήσει.



Μια έκδοση που έγινε με πολύ φροντίδα τόσο στην δομή την ποιότητα όσο και με την επιλογή των εικαστικών έργων του κου Ηλία Κασσελά. Γιατί έχει σημασία όλα να τα κάνει κανείς με Τέχνη∙ ποιήματα που το καθένα αφήνει την δική του νότα στο καρδιογράφημα σαν ψίθυροι, σαν χάδι, σαν γέλιο σαν κραυγή Τόσοι ήχοι… κι

 

άλλοτε βουβοί •μας αφήνουν να τους ανακαλύψουμε, πίσω από παύσεις και αναπνοές ένα συνονθύλευμα ήχων, μια καρδιά ζωντανή!

ποίημα «Καρδιοθραυστες» :

 

απο θραύσματα είναι φτιαγμένοι γι’ αυτό και είναι γενναίοι

από χιόνι και φωτιά καρδιά

ραγίσματα γυαλιά

 

μες στην αντίφασή τους δεν θ’ άλλαζαν

τη ζωή τους

 

και πάντοτε είναι οι πιστοί που υπήρξαν οι πιο άπιστοι και απείρως κυνικοί

οι πιο ρομαντικοί.

 

 Ένα ποίημα από το οποίο αντλήθηκε και ο τίτλος της ποιητικής συλλογής . Ποίημα έκρηξη που πλημμυρίζει από συναίσθημα αλλά και σύνεση. Αντιφάσεις αντικατοπτρισμοί σε έναν στροβιλισμό συναισθημάτων που έχει ωστόσο μέτρο και πατάει γερά στην γη.

Μέσα από τα γυαλιά γεννιούνται τα ποιήματαΨηφίδες ενός παζλ που μόνο η ίδια η γράφουσα γνωρίζει. Αφήνει όμως μέσα από τους καθρεφτισμούς της να ανασύρουμε τις δικές της προσωπικές σκέψεις όπως την οδηγούσε κάθε φορά το ιστίο της καρδιάς.

 

Ο άνθρωπος γεννιέται, από την πάλη φωτός και σκοταδιού και όπως η πρώτη αναπνοή στην ζωή σηματοδοτείται από την αίσια έκβαση αυτής της μάχης έτσι είναι και η ανάσα της ψυχής. Ζούμε… αλλά καμιά φορά νιώθουμε ότι δεν ζούμε. Η πυξίδα έχει χαλάσει και συχνά λιμνάζουμε σε γκρίζες ζώνες . Κάπου εκεί εξερευνώντας και δοκιμάζοντας τα όρια ανακαλύπτουμε τον εσωτερικό θόλο της καρδιάς …την δική της νοημοσύνη, τον δικό της χρόνο και ουρανό.

Όπως και η ίδια γράφει χαρακτηριστικά στην σελίδα 22 στο ποίημα «Ειλικρίνεια» :

 

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο ειλικρινές από την ταχύτητα που οδηγάω όταν θέλω να έρθω να σε βρω…»

Και τότε διαπιστώνουμε ότι αυτό που αποκαλείται καρδιά δεν είναι απλά μια αντλία αίματος, αλλά είναι ο βηματοδότης των πόθων, των ονείρων , των δακρύων της ευτυχίας και του πόνου, του τραγουδιού του γέλιου με τους δικούς της νόμους ∙ μια καρδιά ζωντανή, πολύχρωμη γεμάτη παλμό που μπορεί να εκτελεί τον ρυθμό της πότε σαν ωρολογιακή βόμβα και πότε σαν ερωτικό ταγκό.

Στα ποιήματα της Kάλλια Βαβουλιώτη δεν διακρίνει κανείς μόνο το συναισθηματικό φορτίο αλλά το γεγονός ότι μας προσφέρει την καρδιά της σαν μια ανοιχτή Πύλη στο παιχνίδισμα του φωτός του Έρωτα να τον κοιτάξουμε κι εμείς μέσα από την «λευκότητα» μιας παιδικότητας που αφήσαμε κλειδωμένη στο χρονοντούλαπο. Εκείνο που μου χάρισε η ποιητική συλλογή «Καρδιοθραύστες» είναι κάτι που το συναντάς πλέον σπάνια ∙το πρίσμα του ήθους κάτω από το οποίο όλα αναλύονται και ζυγίζονται. Ποίηση ελεύθερη, γραμμένη με αγάπη με ζωή με πάθος με τόλμη μας αφήνει το χάδι της ζεστασιάς και της θαλπωρής

Η Κάλλια Βαβουλιώτη δεν μας προσφέρει απλά μια ποιητική συλλογή, αλλά μια ποιητική συλλογή γεμάτη από την διήγηση μιας καρδιάς που έσπασε-όπως γράφει και η ίδια σε ένα ποίημα της - από την υπερβολική χρήση και αυτό από μόνο του είναι το κόσμημα της που την τοποθετεί απέναντι από την μετριότητα. Είναι ένα οδοιπορικό που μέσα από διλήμματα και υπερβάσεις ανοίγεται σε λιμάνια αφοσίωσης αλλά και ελευθερίας που θα αναζητήσουμε να ξαναδιαβάσουμε αρκετές φορές . Πλέκει με τον δικό της μοναδικό τρόπο έννοιες που αν και αντιφατικές τις τοποθετεί δίπλα δίπλα σε έναν συναισθηματικό χορό. Στέκομαι στο παρακάτω ποίημα .

με τίτλο: «Εσύ» 

"Έφυγα και γύρισα…. Περιπλανήθηκα.

Η απουσία μου Για εσένα

Αρρώστια.

Μα μη θαρρείς Πως κι εγώ

Μακριά δεν πέθαινα. Κι αν δεν ήσουν

Στ’ αλήθεια έρωτας Θα σε αποκαλούσα Μάνα.

Τόση αγάπη."

 

 

Ένα ποίημα … ποταμός συναισθημάτων που φέρνει το ύδωρ της Αγάπης.

Ένα ποτάμι που χαράζει την φλόγα της διαδρομής του Έρωτα τόσο βαθιά για να γνωρίσει την κορύφωση του στην ιερή ταύτιση της Μάνας -Αγάπης ∙ μια αστείρευτη πηγή δοτικότητας και προσφοράς στον οδοιπόρο της ζωής . Και πως να μην σταθείς Εδώ σε αυτό που δια- βλέπεται να ριζώνει και όμως μοιραία αποκόπτεται από το ζεύγος στο όριο των λέξεων Έρωτα – Αγάπης.

Με λίγα λόγια η ποιήτρια διερευνά τα πάντα γύρω της και όταν εστιάζει το βλέμμα της πάνω σου ξέρεις ότι ο στόχος της είναι να συναντήσει τον άλλον μέσα στο βάθος της καρδιάς του.

Ποίηση γραμμένη με αγάπη με ζωή με πάθος με τόλμη γεμάτη ραγίσματα και καθρεφτίσματα. Όλα αντανακλάσεις της ίδιας μέσα μας.

Λυτρωνόμαστε από την δοκιμαστική πορεία και από το χαμόγελο της που αφήνουν οι διαδρομές. Η ίδια μια γλυκιά παρέα ένας αχνιστός καφές …ετσι μας διηγείται Αληθινή, Απλή και Απέριττη μια ανθρώπινη καρδιά γεμάτη ζωή!.

 

 *

Η Κωνσταντία Φαγαδάκη είναι σπούδασε Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
Η ανήσυχη και καλλιτεχνική της ιδιοσυγκρασία την οδηγεί να εκφράζεται
μέσα από την ποίηση και τη ζωγραφική.
Εργάζεται στο δημόσιο τομέα και ζει με την οικογένειά της στην Αθήνα.