«Ένα καλό βιβλίο για µένα είναι µια σειρά ιστορίες που µπλέκονται µεταξύ τους», έλεγε η Αλίκη Γεωργούλη χρόνια πριν αρχίσει να γράφει η ίδια το δικό της βιβλίο. Όσο το έγραφε, ρωτούσε συγγενείς και φίλους αν ήταν καλό, αν «άξιζε τίποτα» ή µήπως σ’ όλους φαινόταν τόσο όµορφο επειδή την ξέραµε και την αγαπούσαµε.
Το βιβλίο ΕΙΝΑΙ όµορφο, όπως ήταν κι η Αλίκη. Είναι ιστορίες που µπλέκονται µεταξύ τους και αφηγούνται όχι τόσο τη ζωή της, όσο περιστατικά που έχουν πλάκα, ενδιαφέρον, συγκινήσεις και εικόνες από άλλες εποχές, κι ακόµα απ’ την εποχή που ζούµε. Τα πρόσωπα που ήξερε κι αγαπούσε περνάνε µέσ’ απ’ τις σελίδες λέγοντας τις δικές τους ιστορίες. Ο Τσαρούχης, ο Κατράκης, ηθοποιοί, καλλιτέχνες, φίλοι λένε τις ατάκες τους και φεύγουν για να δώσουν τη θέση τους σε άλλους που συνεχίζουν απλά, φυσικά, όπως ακριβώς µιλάνε οι άνθρωποι µεταξύ τους, όταν δεν έχουν πολλά πράγµατα να κρύψουν.
Όπως δηλαδή συµβαίνει στην κανονική ζωή. Το «Από τον Λένιν… στον Βερσάτσε» είναι ένα καλό βιβλίο σαν µια καλή ζωή.
Βιογραφικό:
Η Αλίκη Γεωργούλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931 και µεγάλωσε στην Πλατεία Αγάµων (σηµερινή Πλατεία Αµερικής), την εποχή που οι πλατείες της Αθήνας έµοιαζαν µ’ εξοχές. Αποφάσισε νωρίς να γίνει ηθοποιός. Αφού απορρίφθηκε από τις εξετάσεις του Εθνικού και της Σχολής του Κουν, έγινε η πρώτη µαθήτρια του Ροντήρη στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών κι άρχισε αµέσως να παίζει στο θέατρο, διαλέγοντας πάντα αυτό που λέµε «ποιοτικά έργα» και καλούς ρόλους.
Στη διάρκεια της Επταετίας δεν δούλεψε σαν ηθοποιός – δεν µπορούσε να δουλέψει λόγω των προοδευτικών (αριστερών) της πεποιθήσεων. Πέρασε την Επταετία µεγαλώνοντας το γιο της και κάνοντας µεταφράσεις θεατρικών έργων ή δουλεύοντας στην Εταιρεία Σπουδών της Σχολής Μωραΐτη.
Το 1981 άνοιξε µόνη της το Θέατρο ΑΠΟΘΗΚΗ στου Ψυρρή, στην πιο «ντεµοντέ» τότε περιοχή της πόλης. Το Θέατρο ΑΠΟΘΗΚΗ ευδοκίµησε σ’ όλη τη δεκαετία του ’80, κι η Αλίκη κατάφερε να το κρατήσει ζωντανό µέχρι το τέλος.
Πέθανε το 1995, στις αρχές του καλοκαιριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου