Δεν είναι πως δεν με έχει κουράσει η ζωή
που μας έχουν χτίσει·
δεν είναι πως δεν καταλαβαίνω τη φυλακή
και πως ζω μέσα σε πλέγματα
ελεύθερης βούλησης και σκέψης.
Μη νομίζεις πως δεν ξέρω μία αλήθεια·
τη λέω στον εαυτό μου κάθε μέρα
μήπως και καταφέρω
να τον κάνω να την πιστέψει.
Μα ο εαυτός δεν πιστεύει αλήθειες·
πλέον, ξέρει πως δεν υπάρχει μόνο μία.
Κι εγώ προσπαθώ να αγαπήσω τη φυλακή,
μα ο εαυτός δε με αφήνει·
με τραβάει και μου λέει
ότι αυτό που ζω δεν είναι σωστό
και δεν πρέπει να το ζω.
Κι εγώ τον ακούω
και καταναλώνω άπειρα όνειρα
για να τον κάνω να σωπάσει·
μα την επόμενη μέρα είναι πάλι εδώ.
Μη νομίζεις πως δεν ξέρω μία αλήθεια·
όμως ακόμη κι αυτή αρχίζει να με προδίδει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου