Ένα Κουτάλι | Νικόλας Α. Πολυκανδριώτης

Στην εσωτερική
πλευρά του κουταλιού
εικονιζόμαστε ανάποδα
βλέπουμε δηλαδή
το μέτωπο του κεφαλιού μας
να ξεφυτρώνει από το χερούλι
να συνεχίζει ο λαιμός
κι ο θώρακας
να χάνεται στην καμπύλη.
Εξωτερικά όλα δείχνουν κανονικά:
βλέπουμε απλώς
το είδωλο του προσώπου μας.
Επειδή όμως
η εξωτερική πλευρά είναι κυρτή
άλλα στοιχεία του προσώπου
τονίζονται κι άλλα
παραλείπονται περισσότερο.
Αναλόγως δηλαδή με το που
θα φέρουμε το κουτάλι
σε ποιο σημείο
κάτοψη, άποψη, όψη
και τα λοιπά κ.τ.λ.
Η πλευρά που το κουτάλι θυμίζει σχήμα στέρεου γεφυριού
δε κρατάει τίποτα.
Η ουσία κρατιέται
από την πλευρά που θυμίζει
σχήμα κρεμαστής γέφυρας.
Όσο βέβαια
κοιταζόμαστε στο κουτάλι
αυτό σκουριάζει
και η σούπα κρυώνει.
Τελευταία διαπίστωση και βουτάμε:
κι από τις δυο πλευρές
θυμίζουμε γελοιογραφία.