Κάποιες γυναίκες είναι σαν έργα τέχνης ή μάλλον είναι έργα τέχνης. Ξεπερνούν την εποχή τους και κινούνται έξω απ’ τον χρόνο. Δεν προκαλούν μόνο τον θαυμασμό (που εύκολα κουράζει τον νου και τις αισθήσεις), αλλά γίνονται άξιες να πιστεύεις σε αυτές απόλυτα. Στην προσωπικότητά τους, ο άντρας βρίσκει ένα δικό του κομμάτι, αλώβητο από ό,τι φθείρει κι αλλοτριώνει την ομορφιά. Υπάρχει στην εικόνα τους κάτι συνεχές και ασυναγώνιστο, πέρα από χυδαίες ηδονές, μικροαστικές συμβατικότητες, ελευθεριάζουσες κοινοτοπίες, και αισθηματικές ωραιολογίες.
Αυτές οι γυναίκες είναι ένα καλλιτέχνημα. Στο περίγραμμά του απεικονίζονται αντίθετα στοιχεία , τα όποια όμως δένουν αρμονικά και ωραία, μεταξύ τους. Ανεξίτηλη ζωγραφιά στις προθήκες του έρωτα. Η παρουσία τους γίνεται η αρχέγονη πηγή που αγιάζει με το νάμα της: τις λέξεις, το αίμα και την ψυχή. Καλλιεργούν με στοχασμούς (και αγκαλιές) την έρημο του έρωτα.
Η ωραιότητά τους δημιουργεί κάτι μοναδικό στην καρδιά του άνδρα. Η ανάγκη χάνει τη νομοτέλειά της και γίνεται αδυναμία, η αδυναμία επιζητά τη βοήθεια, η βοήθεια δημιουργεί πολίτευμα, το πολίτευμα της καθολικής αγάπης. Οι πράξεις χάνουν την ισχύ τους και η αστοχία, η επανάληψή τους καλύπτεται απ’ την αγαπητική σχέση, τ’ αληθινά φιλιά. Η δικαιοσύνη του σύμπαντος ανήκει σε αυτές τις γυναίκες. Γι’ αυτό δεν μπορείς να ξεφύγεις -ποτέ- από μια τέτοια γυναίκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου