Τα δεκατετράστιχα | Κωστής Παλαμάς

Ο πύρος λίβας αγεροδρομούσε

          προχτές ορμητικά στο λόφο απάνου,

          σε είχε ματιάσει, κατά σε χυμούσε,
          λάγνος πόθος αφρικάνου σουλτάνου.

Κι αναγάλλιαζες κι ως να σε μεθούσε
          το φιλί και το χάιδεμα του πλάνου,
          αμαδρυάδα σου η νιότη και ας ανθούσε,
          λύγαε στα χέρια άνεμου σιλβάνου.
Ξέσκεπη στην ολονύχτια ερημιά,
          κυματίζανε σκόρπια τα μαλλιά σου,
          μπράτσα σου, πόδια, τα στηθόλαιμά σου
τα τάραζε αγριοπούλια η τρικυμιά.
          Κι εγώ ασκητής, ω αντίχριστη, μπροστά σου,
          του πειρασμού σταλμένη επιθυμιά...

Τα δεκατετράστιχα (1919, Ζ' 326)