Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

Kάτι μικρό | Αμαλία Διακάκη

Πάρτε με μακρυά από τα κτίρια.
Εγώ αυτά δεν τα ζήτησα.
Άδειασε το τασάκι και άφησε το γράμμα κάτω από την πόρτα.
Δεν περιμένω κανέναν.
Πρέπει να φύγω.
Δεν έχω χρόνο.
Η γη... τρέχει.
Μου είπαν πολλές δεκαετίες πριν ότι ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση.
Δεν ξέρω αν το πίστεψα ή αν ακόμη και αυτό το αμφισβήτησα.
Έμοιαζαν σίγουροι.
Ίσως με έπεισαν αργότερα οι άλλοι. 
Τώρα τους πνίγω.
Τους πνίγω με αγάπη.
Θα δεις. Τώρα θα είναι καλύτερα.
Μη μιλάς.
Μόνο τρέξε.
Θα μας προλάβουν.
Μη. Θα μας ρίξουν.
Θα σου κόψουν τα πόδια και μετά θα τα φάνε.
Τρέφονται από το αίμα σου.
Όχι. Μη μισείς.
Πάντα να αγαπάς.
Μόνο έτσι θα φτάσεις κάποτε στο σπίτι σου.
Είναι ο μόνος δρόμος.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου