Υπάρχουν ώρες που λησμονώ
χαμένη στην λήθη του λευκού,
υπνοβατώ
Κρέμασε με από εκείνο εκεί το καρφί
έκθεμα να γίνω
για τις μελλοντικές γενιές
Φρόντιζε μου την φωτιά
και στήσε μου έναν ανδριάντα
Θα υπάρχω στην σκακιέρα
πιόνι αιώνια,
στο μαύρο ταγμένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου