Κυριακή 19 Απριλίου 2020

Καμία Τέχνη



Τα λυπημένα μάτια του με κοιτάνε, με κοιτάνε που έρχομαι και φεύγω.
Και έπειτα που φεύγω και ξανάρχομαι.
Έξω συνήθως βρέχει και είναι σκοτεινά.
Έχει κρύο και θυμάμαι,
θυμάμαι πώς είναι όταν λείπει.
Ύστερα του γράφω και σκορπίζω τις σελίδες στους ανέμους.
Και κάποτε -το ξέρω- θα φτάσουν στα χέρια του.
"Πες μου ότι θα γράψεις.."
Αυτά ήταν τα λόγια του
και αυτή είναι η σελίδα μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου