‘Το στρίψιμο της βίδας΄ γράφτηκε το 1898 από τον Henry James, ο οποίος εκτός από την αυτοβιογραφία του, τα θεατρικά έργα και διηγήματα έγραψε περίπου είκοσι μυθιστορήματα ξεκινώντας το 1875 με το ‘Ρόντρικ Χάντσον’.
Από τότε οι αναγνώστες του βιβλίου χωρίστηκαν σε δύο κατηγορίες: αυτούς που μυήθηκαν στο υπερφυσικό του ύφος ικανοποιώντας την ανάγκη τους για την αναζήτηση ενός άλυτου μυστηρίου και αυτούς που το αντίκρισαν σαν ένα διήγημα με περιττές σκηνές σύγχυσης και ενός μη ικανοποιητικού τέλους. Όπως και να έχει, ο τίτλος που φέρει δίκαια, είναι μια πρόκληση για ένα ανάγνωσμα που θα κλονίσει από λίγο εώς πολύ τα νεύρα σας.
Από τις πρώτες κιόλας σελίδες ακολουθούμε μια νεαρή γκουβερνάντα στην αποστολή της να αναλάβει την ανατροφή δύο αδελφών σε ένα απομονωμένο εξοχικό κάστρο στα προάστια της Αγγλίας. Ήδη το περιβάλλον αρχίζει να φαντάζει εχθρικό.
Η πρωταγωνίστρια μας ευχαριστιέται να διδάσκει στα παιδιά μαθήματα και μουσική και μένει έκπληκτη από την ευστροφία τους. Καθώς περνάνε οι μέρες προσαρμόζεται στο παγερό περιβάλλον του κάστρου και πλέον θεωρεί κύριο καθήκον της όχι μόνο προς το θείο των παιδιών αλλά θα λέγαμε και προς τον κόσμο τον ίδιο την ανατροφή αυτών των δύο ‘πριγκιπόπουλων’.
Όλα φαίνονται να κυλούν αρμονικά εώς ότου η βοηθός της στην έπαυλη, η Κ.Γκρόουζ της εμφανίζει ένα γράμμα από το σχολείο από το οποίο απέβαλλαν τον Μάιλς. Παρατηρούμε από μια ‘γωνιά’ τις γυναίκες να μένουν εμβρόντητες διαβάζοντας τους λόγους για τους οποίους ο Μάιλς απεβλήθη. Ο πρώτος γρύφος μόλις ξεκίνησε να ‘στρίβει’ το μυαλό μας, αφού φυσικά σ’όλη την διάρκεια του βιβλίου πολλές φορές βλέπουμε τις δύο γυναίκες να μένουν δύσπιστες μπρος σ’αυτή την κατηγορία προς τον Μάιλς, αλλά χωρίς να μαθαίνουμε ποτέ το λόγο.
Μετά από αυτό το γεγονός η ατμόσφαιρα του βιβλίου αρχίζει να γίνεται πιο βαριά και σκοτεινή και η πρωταγωνίστριά μας όλο και πιο καχύποπτη. Φαντάσματα από το παρελθόν και οπτασίες οδηγούν την γκουβερνάντα σε οπτικές συγχύσεις , και ύστερα, μέρα με τη μέρα τη βλέπουμε να προσπαθεί να φιλτράρει γεγονότα, συμβάντα και πρόσωπα με τη λογική της, που ολοένα λιγοστεύει. Η επιρροή της καλά’ καμουφλαρισμένης’μοχθηρίας αυτού του κάστρου έρχεται σε τόση μεγάλη αντίθεση με τα καλοσυνάτα και πανέμορφα πρόσωπα αυτών των δυό παιδιών-αγγέλων.
Την παρακολουθούμε να αμφισβητεί την ίδια της την κρίση και την αντίληψη των γεγονότων, του μυαλού της και ακόμη και των ίδιων της των αισθήσεων. Την βλέπουμε να τρομάζει από μια αντρική φιγούρα στο παράθυρο και έπειτα να αναιρεί την λογική της προσπαθώντας να διαφυλάξει το πρώτιστο καθήκον της( την ασφάλεια και ανατροφή των παιδιών)οδηγούμενη σε νευρικό κλονισμό.
Τα παιδιά με την υπερφυσική τους ομορφιά και καλοσύνη μας κερδίζουν κάθε φορά. Και κάθε φορά που είμαστε σίγουροι πως η πρωταγωνίστριά μας, είναι ξεκάθαρη για αυτά που βλέπει, αισθάνεται και μας περιγράφει, τα ‘αγγελικά’ τους πρόσωπα μας χαμογελούν επιβεβαιώνοντας πως δεν υπάρχει κανένα στοιχειό στο πλατύσκαλο της σκάλας και κανένας απολύτως λόγος ανησυχίας.
Η αντίληψη του χρόνου ‘μας παρατάει’ πολλές φορές και οι στιγμές γίνονται διάπλατα
δωμάτια γεμάτα φαντάσματα που έρχονται για εκδίκηση, για να βλάψουν τα αξιολάτρευτα
παιδιά, για να μιλήσουν μαζί τους. Έτσι τα όρια μεταξύ λογικής και παρανόησης λεπταίνουν και συνεχώς ξεπερνιούνται οδηγώντας τον αναγνώστη σε ένα στοιχειωμένο λαβύρινθο.Το βιβλίο έχει μεταφερθεί και στην μεγάλη οθόνη πολλές φορές.
Όλα φαίνονται να κυλούν αρμονικά εώς ότου η βοηθός της στην έπαυλη, η Κ.Γκρόουζ της εμφανίζει ένα γράμμα από το σχολείο από το οποίο απέβαλλαν τον Μάιλς. Παρατηρούμε από μια ‘γωνιά’ τις γυναίκες να μένουν εμβρόντητες διαβάζοντας τους λόγους για τους οποίους ο Μάιλς απεβλήθη. Ο πρώτος γρύφος μόλις ξεκίνησε να ‘στρίβει’ το μυαλό μας, αφού φυσικά σ’όλη την διάρκεια του βιβλίου πολλές φορές βλέπουμε τις δύο γυναίκες να μένουν δύσπιστες μπρος σ’αυτή την κατηγορία προς τον Μάιλς, αλλά χωρίς να μαθαίνουμε ποτέ το λόγο.
Μετά από αυτό το γεγονός η ατμόσφαιρα του βιβλίου αρχίζει να γίνεται πιο βαριά και σκοτεινή και η πρωταγωνίστριά μας όλο και πιο καχύποπτη. Φαντάσματα από το παρελθόν και οπτασίες οδηγούν την γκουβερνάντα σε οπτικές συγχύσεις , και ύστερα, μέρα με τη μέρα τη βλέπουμε να προσπαθεί να φιλτράρει γεγονότα, συμβάντα και πρόσωπα με τη λογική της, που ολοένα λιγοστεύει. Η επιρροή της καλά’ καμουφλαρισμένης’μοχθηρίας αυτού του κάστρου έρχεται σε τόση μεγάλη αντίθεση με τα καλοσυνάτα και πανέμορφα πρόσωπα αυτών των δυό παιδιών-αγγέλων.
Τα παιδιά με την υπερφυσική τους ομορφιά και καλοσύνη μας κερδίζουν κάθε φορά. Και κάθε φορά που είμαστε σίγουροι πως η πρωταγωνίστριά μας, είναι ξεκάθαρη για αυτά που βλέπει, αισθάνεται και μας περιγράφει, τα ‘αγγελικά’ τους πρόσωπα μας χαμογελούν επιβεβαιώνοντας πως δεν υπάρχει κανένα στοιχειό στο πλατύσκαλο της σκάλας και κανένας απολύτως λόγος ανησυχίας.
δωμάτια γεμάτα φαντάσματα που έρχονται για εκδίκηση, για να βλάψουν τα αξιολάτρευτα
παιδιά, για να μιλήσουν μαζί τους. Έτσι τα όρια μεταξύ λογικής και παρανόησης λεπταίνουν και συνεχώς ξεπερνιούνται οδηγώντας τον αναγνώστη σε ένα στοιχειωμένο λαβύρινθο.Το βιβλίο έχει μεταφερθεί και στην μεγάλη οθόνη πολλές φορές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου