Μαζεύτηκαν οι δρόμοι για να πούνε ιστορίες.
Να μιλήσουν για τα βήματα,
Που βαράνε το τσιμέντο.
Πόσα λόγια είχαν ακούσει τα πλακάκια.
Τα έκαναν να ραγίζουν,
Και να γεμίζουν βαθιές λακκούβες.
Έγερναν στα δέντρα τα κλαδιά,
Κι έριχναν για δάκρυα τα φύλλα.
Έβλεπαν τους ανθρώπους να λαχταράνε έναν προορισμό,
Κι έπεφταν τα κτήρια για να τον δείξουν.
Έκρυβαν πολλά των δρόμων οι ιστορίες.
Ήχους της πόλης δυνατούς,
Με κρυμμένες φασαρίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου