#WEREMEMBER 2020 - Δεν θ΄αρνηθώ, δεν θα ξεχάσω το Ολοκαύτωμα | Το Ολοκαύτωμα, «ως αφόρητη πλήξη» | Γιώργος Λιόλιος

Γράφει ο Γιώργος Λιόλιος

                              

                 ΄Εργο του Σταύρου Αποστόλου

  

Το Ολοκαύτωμα, «ως αφόρητη πλήξη»

Ο όρος «Ολοκαύτωμα» μου προκαλεί μια αφόρητη πλήξη… Πέρα από το ότι είναι ένας ατυχής όρος που επικράτησε ωστόσο βιβλιογραφικά για να περιγράψει το ανείπωτο στην ιστορία του ανθρωπίνου είδους, είναι επίσης και κοινότυπος… Χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάθε απίθανη χυδαία κατάσταση, ποδοσφαιρικά, σεξουαλικά, πολιτικά…

Εν τούτοις, ο όρος αναφέρεται σε ένα απερίγραπτο γεγονός της σύγχρονης ιστορίας του ανθρώπου: στο γεγονός της εξόντωσης ανθρώπου από άνθρωπο με τέλεια μεθοδολογία και με βιο-μηχανική σύλληψη και λογική.

Μιας και κατακλύζεται το ειδησεογραφικό κονβόι τις μέρες αυτές από το πλήθος των εκδηλώσεων και την πρεμούρα «να μην λείπει κανείς», σκέφτομαι τα «πέτρινα χρόνια» της μνήμης-λήθης των προηγούμενων δεκαετιών, πριν το Ολοκαύτωμα γίνει «γωνιακό μαγαζί». Και μαζί με μένα μειδιούν και οι τόνοι αρχείων στο σπίτι μου – αυτοί που μου συστήθηκαν ονομαστικά από τις στάχτες των ονομάτων τους: Μπενρουμπή, Άντζελ, Καλντερόν, Μορδοχάι, Αζαριά, Άλβο, Ασσέρ, Γαβριέλ, Δανιέλ, Εσκεναζή, Κοέν, Καμχή…. Τετρακόσια εξήντα ονόματα της Βέροιας, και άλλα τόσα της Φλώρινας, τετρακόσιες εξήντα ψυχές και άλλες τόσες…, δίχως σάρκα να θάψει κανείς.

Οι νεκροί δεν θέλουν παραστάσεις μνήμης. Ζουν στο κουκούλι των μυστικών δακρύων. Σε μια Ευρώπη που αρνείται να μάθει και στην οποία ο αντισημιτισμός ξιφουλκεί με δημόσιες δηλώσεις κι εκδηλώσεις και βανδαλισμούς, οι πολιτικές ηγεσίες, που αρνούνται να ξεριζώσουν το «τέρας» από τους κόρφους τους, «βανδαλίζουν» τους νεκρούς με πομπώδεις δηλώσεις κι εκδηλώσεις, ποζάροντας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ερήμην της βούλησης των νεκρών. Η μνήμη είναι μια υπόθεση που πονάει… Αν δεν πονάς, πήγαινε στο σπίτι σου καλύτερα.

Ο Γιώργος Λιόλιος γεννήθηκε και ζει στη Βέροια όπου εργάζεται ως δικηγόρος. Σπούδασε δημοσιογραφία στη Θεσσαλονίκη και νομικά  στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και στο L.M.U. München. Από τις εκδόσεις Ευρασία κυκλοφορούν τα βιβλία του Ίχνη Εβραϊκής Παρουσίας στη Σίφνο (2007), Σκιές της πόλης-Αναπαράσταση του διωγμού των Εβραίων της Βέροιας  (2009) και Η Σίφνος του Νίκου Μουτσόπουλου – Η ποίηση στην αρχιτεκτονική (2012) και από τις εκδόσεις του Φοίνικα η νουβέλα του «Ο αλλόκοτος κόσμος του Γιόνας Τρέσνι» (2017). Το τελευταίο του βιβλίο που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Εφορείας Αρχαιοτήτων Ημαθίας, είναι "Η Βέροια των περαστικών".