Ταξίδι πάνω από τα σύννεφα | Κωνσταντίνα Ζάβαρη

Σε έναν κόσμο που ο έρως έχει χαθεί

Και όλοι κοιτάζονται με πλάνα μάτια συμφερόντων

Εσύ να μείνεις ανέγγιχτος

Να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι

Πάνω στο πεζούλι που καθόσουν χθες

Πως ο γαλάζιος αγέρας θα φυσήξει

Και θα πετάξεις για κόσμους αλλοτινούς

Τα εύρωστα νεύρα του ύψους

Θα σε ταξιδέψουν σε κόσμους

Που η κλωστή στα φύλλα της καρδιάς

Θα φέρνει ανατρίχιασμα στη ρίζα

Να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι

Πως το πέταγμα των φτερών

Θα σε φτάσει στα βάθη του ουρανού

Και τα απαλά χέρια του θεού

Θα σε ωθήσουν στο μαξιλάρι του παιδιού

Που θα ήθελες να ήσουν

Και στο διάβα του πηγαιμού

Ξοπίσω μην κοιτάξεις

Είναι αγνή η ψυχή αυτουνού

Που τον δρόμο του έρωτα θέλει να χαράξει

1.