Τουλάχιστον θα βαρεθώ να χάνομαι στα μάτια σου,
Θα βλέπω δρόμους ανοικτούς και θα πηγαίνω ξένη.
Θα συντηρώ μονόλογους με αδράχτι και ανέμη…
Τουλάχιστον θα χω καρδιά ελεύθερη και σκέψη που σωπαίνει,
Θα γράψω αυτό το κείμενο που πάντα μισό μένει…
Όταν φύγεις,
Θα έχω πόρτες ανοικτές και φρούτο που γλυκαίνει,
Θα προσδοκώ ανάσταση χωρίς φιλί και μέλι.
Όταν φύγεις,
Τουλάχιστον αγάπη μου θα προδοθώ χαμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου