Θ-έρως | Μιχάλης Ριζόπουλος

Στάσου για λίγο,στάσου και αγνάντεψε τη γής πως καρποφορεί, σα στέκεσαι σιμά μου,
Ως τους καρπούς της ψυχής, που πέφτουν ώριμοι πια σα να σε καρτερούσανε καιρό.
Στάσου και βάστηξε και εμένα, γιατί ο χρόνος άρπαξε απ τις σπίθες μας και άλλαξε ταχύτητα
Στο ταξίδι του ξαφνικά, με ένα σου βλέμμα. Ψιθύρισα στα πουλιά να μην αποδημήσουν φέτος,
Γιατί είναι πια ζεστά, και δεν θα κρυώνουμε τα βράδια μας μονάχοι. Η πλάσις όλη ημέρεψε, στάθηκε κ εκείνη μαζί με μας, να κλέψει δυο σταγόνες του έρωτά μας,στα κρυφά, δεν το άντεξε βλέπεις να νιώθει τόσο έρωτα σε δυό ψυχές, και όλες τις άλλες άδειες.