Από μακριά χαμηλώνει τη λάμπα, μετακινεί τις καρέκλες
χωρίς να τις εγγίσει. Κουράζεται. Βγάζει το καπέλο του κι αερίζεται.
Ύστερα, με μια κίνηση συρτή, βγάζει τρία τραπουλόχαρτα
δίπλα απ’ τ’ αυτί του. Διαλύει ένα πράσινο, παυσίπονο αστέρι
σ’ ένα ποτήρι νερό, αναδεύοντάς το μ’ ένα ασημένιο κουταλάκι.
Πίνει το νερό και το κουτάλι. Γίνεται διάφανος.
Φαίνεται μες στο στήθος του να πλέει ένα χρυσόψαρο.
Ύστερα γέρνει κατάκοπος στον καναπέ και κλείνει τα μάτια του.
«Έχω ένα πουλί μες στο κεφάλι μου», λέει, «δεν μπορώ να το βγάλω».
Οι σκιές δυό μεγάλων φτερών γεμίζουν το δωμάτιο.
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Μαρτυρίες, σειρά πρώτη», Εκδόσεις Κέδρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου