ευλαβής σε ομολογώ κρυσταλλίδα μου
μέσα σ' όλες τις εορτασμένες κοιλάδες
είσαι η αστροποίκιλτη κι εγώ ο μάγος
είσαι η λίθος η τιμιότερη κι εγώ πανδαμάτωρ
σπανιότατο άρπισμα των Μουσών κι εγώ θηριοτρόφος
είσαι το νούφαρο της φεγγαροποσίας κι εγώ σκυμμένος σου φαύνος
εισχωρώ μεθοκόπος στα νυχτοτόπια
τρωτός όσο οι λαοί της άνοιξης που ξεφωλιάζουν αναίσχυντοι
θα σου μιλήσω για την εχέμυθη ακόμη παντοδυναμία μου
πως ξέρω να αποκοιμιέμαι για χιλιάδες μήνες στο αειθαλές λοφάκι της ρώγας εύφλεκτος όσο το σκόρπιο χρυσάφι
αδέσποτος σαν τη γύρη του στήθους
που ξέρει διαλεχτά να μαντεύει τα ζεύγη των παθών
ρίχνοντας πάνω σου την τράπουλα το γαλαξία χωρίς να σε πληγώνει κανένα άστρο
κι αν πλησιάσεις θα βρεις τα κρησφύγετα όλα ξεκλείδωτα
θα βρεις στα σπάργανα τον πάπυρο του αυτοκρατορικού σου ονόματος
να τον καίει κάποιος εξωτικός κατεργάρης
χορεύοντας γύρω από φαντασμένες παιδούλες
και γλιστρώντας θα σε ανατριχιάσει το στριμωγμένο κόασμα της γης
στα σπλάχνα σου μικροί αυλικοί που μαρτυρούν τον αιθέρα
με ακτινωτά φωνήεντα κάθε φορά που σε επικαλούμαι
με το παράστημα μου αλάξευτο και θρασύτατο
ικανό ν’ αντλεί νεροποντές κρασιού απ' τη γλώσσα σου
ικανότατο σου λέω να σκεβρώνει τα βέβηλα κλείθρα
πλαγίως να σε κατακυριέψει η ωδή
μ' ευσπλαχνία στο βούρκωμα των ματιών σου
 |
| Artwork : Mark Chagall |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου