Πρόσκαιρο love-story
με ποιητή του δρόμου
συμπυκνώνει τα ανομήματά μου.
Πάνω που νόμιζες
πως έχω καθαρό μητρώο,
σκαρώνω άλλον ένα φόνο
την ώρα που σε μπουκώνω με αντιψυχωσικά
για να το παίζουμε καλύτερα
«ερωτευμένοι σχιζοφρενείς»
και να αυξάνεται η ηδονή μου,
απ΄ το ατέρμονο παιχνίδι της μίμησης
που συμμετέχεις εν αγνοία σου.
Κανιβαλίζω την εικόνα σου
για να μου μοιάζεις κι άλλο
όταν γυρνάω σπίτι
αποκαμωμένη,
γεμάτη αφόρητες πληγές του έξω κόσμου
και κρύβομαι στα χαρτιά μου να διαβάσω.
Δαγκώνω τις ανοιχτές σου αγκάλες
όταν ανυποψίαστος γυρεύεις ένα χάδι
για να μπορώ να σε περιθάλψω αργότερα
με λατρεία,
όταν με επισκέπτεσαι με το ιατρικό ιστορικό σου
και είμαστε πια ένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου