Πιστεύω, στις φτωχές μανάδες του κόσμου,
Δημιουργούς αξιέπαινων κι άφθαρτων ανθρώπων,
και πηγή αστείρευτης αγάπης.
Στα πυκνά και μακρινά μαύρα σοκάκια,
στις εκτυφλωτικές λάμπες των ενδόμυχών μας ανακρίσεων
και στη βραδινή δροσιά του μπαλκονιού.
Πιστεύω, στ' ανεπαίσθητα φιλιά μέσα στην νύχτα
και στα τρυφερά μάτια της αγαπημένης μου στο κρεβάτι,
στην αγάπη μου για Εκείνη που ομορφαίνει τον κόσμο
και στα όνειρα που έχω κάνει για να ζήσω μαζί της.
Πιστεύω, στην ακλόνητη αίσθηση πως ανθρωπιά υπάρχει·
Και πως πίσω απ'τις μάσκες δύο μάτια κοιτούν,
- με αγάπη.
Πιο βαθιά απ'τη θλίψη, πιο μακριά απ'τον πόνο,
σ' έναν κόσμο δίχως τέλος
και στη ζωή που μόνο μία μας χαρίζεται.
Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου