Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016

To χειρότερο ήταν που σε πίστεψα | Πράξια Αρέστη

Σ' έβγαλα απ' τη ζωή μου και ηρέμησα. Βρίσκω και πάλι σιγά σιγά τον εαυτό μου, αυτόν που θυσίασα για να σε κρατήσω κοντά μου. Μου λείπεις δε λέω. Μου λείπουν οι καλές μας στιγμές. Αυτές οι λίγες. Μου λείπουν τα αστεία και το άγγιγμά σου. Το χαμόγελό και το γοητευτικό τουπέ σου και άλλα πολλά που πια δεν έχουν σημασία. 

Και στην τελική δε με ενόχλησαν τόσο, ούτε τα άσχημα λόγια που είπες, ούτε οι φθηνές δικαιολογίες και τα φταιξίματα που μου έριξες για να φύγεις χωρίς τύψεις, ούτε όλα τα χρόνια αυτά που πέρασα να σε αγαπώ ή τα βράδια που έκλαιγα. Το χειρότερο από όλα αυτά είναι το ότι πίστεψα σε σένα. 

Παραδέχομαι ότι φάνηκα αφελής και ηλίθια. Παραδέχομαι ότι σε άφησα να με παγιδεύσεις μέσα στα ψέματά και στο αθώο σου βλέμμα και ότι με έπεισες να παρακούσω το ένστικτό μου. Σε υπερασπιστικά στους φίλους μου και τα έβαλα μαζί τους για σένα, όπως τα έβαλα και με τον εαυτό μου. Τόσο ψηλά σε είχα και ήλθες και τα γκρέμισες όλα μια μέρα επειδή φοβήθηκες. 

Τα έχω βλέπεις με τον εαυτό μου περισσότερο και όχι με σένα. Εσύ είσαι αυτός που είσαι και όσο κι αν εθελοτυφλούσα και ευχόμουν ν' αλλάξεις, δεν φταις εσύ που δεν μπορείς. Μέχρι εκεί μπορείς ν' αγαπήσεις, μέχρι εκεί μπορείς να δώσεις και μέχρι εκεί μπορείς να φτάσεις για έναν έρωτα. Ήσουν πάντα δειλός, εγωιστής και άπιστος. Αυτά τα γνώριζα και πήρα το ρίσκο μου. 

Όμως, κάποια στιγμή σε πίστεψα κι αυτό με κάνει να νιώθω τόσο μικρή. Μόνο εσύ κατάφερες να με ξεγελάσεις και μόνο εσύ κατάφερες να με πληγώσεις τόσο. Αν δε σε αγαπούσα, δε θα σε άφηνα να με διαλύσεις. Όμως, πάντα είχες τον τρόπο σου. Αυτό που άφησα τον εαυτό μου να πιστέψει σε σένα και σε μας, με εκνευρίζει και μου προκαλεί μίσος για σένα και μένα. Σε δικαιολογούσα για τα αδικαιολόγητα, σε συγχωρούσα για τα ασυγχώρητα, γιατί πίστευα ότι κάτω από την επιφάνεια υπάρχει καρδιά. Δεν υπήρχε τίποτα τελικά. Με πέταξες κι εμένα όπως πέταξες κι άλλες τόσες. 

Κάποια στιγμή θα τα ξαναβρώ με τον εαυτό μου που φάνηκε τόσο ηλίθιος. Μαζί σου, όμως, ποτέ ξανά. Ίσως κάποια στιγμή σε συγχωρέσω αλλά κι αυτό θα το κάνω για μένα. Για σένα τίποτα πια. Τίποτα...






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου