Γουρούνι που μεγάλωσε με αετούς μπορεί και να πετάξει.
Αετός που γεννήθηκε στη λάσπη , θα' χει πάντα τα φτερά του κολλημένα με την κόλλα του πάτου.
Είμαι σε σάλπιγγα, πέφτω. Γίνομαι ζυγωτό και σχηματίζω ελπίδες.
Αφρατεύω στο υπογάστριο και φουσκώνω της μαμάς μου την κοιλιά και τα στήθια του μπαμπά μου.
Καρτερικά σχηματίζω την οργανική μου υπόσταση.
Καρτερικά κι αυτοί σχεδιάζουν για μένα να μην έχουν σχεδιασμένο τίποτα και ποτέ.
Η καλύτερη δηλαδή ανατροφή.
Κι εκεί που βλέπω το φως και κάνω τα πρώτα μου φωνητικά παραληρήματα ,
Πέφτει μια βόμβα και τα πόδια μου που καρτερικά ψήλωνα και πάχαινα στο ενδομήτριο σκορπίζονται ασύνδετα πλέον κάτω από συντρίμμια.
Της μάνας μου το κεφάλι που δεν πρόλαβα να δω βγήκε απ' το κτήριο ασυνόδευτο απ' το υπόλοιπο σώμα. Κι ο πατέρας μου σύρθηκε σ' ένα φορτηγό με λαδί χρώμα- που απ' ό,τι έμαθα είναι χρώμα που δικαιολογεί το θάνατο.
Δεν πέθανα εγώ. Δεν πέθαναν 3 ατομά όπως λένε οι ειδήσεις, σαν σε παραμυθι για να μη λείπει ο ένας στον άλλον.
ΠΕΘΑΝΑΤΕ ΟΛΟΙ.
Αετός που γεννήθηκε στη λάσπη , θα' χει πάντα τα φτερά του κολλημένα με την κόλλα του πάτου.
Είμαι σε σάλπιγγα, πέφτω. Γίνομαι ζυγωτό και σχηματίζω ελπίδες.
Αφρατεύω στο υπογάστριο και φουσκώνω της μαμάς μου την κοιλιά και τα στήθια του μπαμπά μου.
Καρτερικά σχηματίζω την οργανική μου υπόσταση.
Καρτερικά κι αυτοί σχεδιάζουν για μένα να μην έχουν σχεδιασμένο τίποτα και ποτέ.
Η καλύτερη δηλαδή ανατροφή.
Κι εκεί που βλέπω το φως και κάνω τα πρώτα μου φωνητικά παραληρήματα ,
Πέφτει μια βόμβα και τα πόδια μου που καρτερικά ψήλωνα και πάχαινα στο ενδομήτριο σκορπίζονται ασύνδετα πλέον κάτω από συντρίμμια.
Της μάνας μου το κεφάλι που δεν πρόλαβα να δω βγήκε απ' το κτήριο ασυνόδευτο απ' το υπόλοιπο σώμα. Κι ο πατέρας μου σύρθηκε σ' ένα φορτηγό με λαδί χρώμα- που απ' ό,τι έμαθα είναι χρώμα που δικαιολογεί το θάνατο.
Δεν πέθανα εγώ. Δεν πέθαναν 3 ατομά όπως λένε οι ειδήσεις, σαν σε παραμυθι για να μη λείπει ο ένας στον άλλον.
ΠΕΘΑΝΑΤΕ ΟΛΟΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου