Το μαύρο καράβι του Μπρεχτ | Λαδο Παστέλ

/χωροχρονική ανωμαλία/

-

είμαι

είσαι 

είναι 

είμαστε 

είστε 

είναι 

-

/χωροχρονικές ανωμαλίες /

μαύρες οπές 

που ρουφούν ακόμη και τον ανυπόστατο χρόνο .

-

-και είναι εκεί που εμφανίζεται το αναπόδραστο χώρου και δράματος-

-

Ζω στο παρελθόν 

κοιτώντας τα ήδη αυτοκτονημένα άστρα .

ο απόηχος της έκρηξης τους κάνει το κεφάλι μου να βουίζει .

-

/μυρίζει χάος ,καπνός και αστρόσκονη/

-

λείπεις 

-

Όταν ποτέ βλέπω ένα αστέρι 

-παρελθοντικό και αόριστο-

να βουτά στη θάλασσα , 

τότε είναι που εύχομαι 

/εύχομαι /

εμείς οι δύο να 'μαστε παιδιά του ίδιου αυτοκτονημένου άστρου .

-

Κι αυτό με κάνει να ελπίζω 

/ελπίζω /

πως χάριν στο αναπόδραστο 

είμαστε καταδικασμένοι 

/καταδικασμένοι /

-δεν ξέρω σε ποιά καταδίκη ελπίζω- 

μάλλον να εκραγούμε μαζί .

-

Και είναι αυτές οι φορές ,

που ξέροντας ότι ζούμε στο παρελθόν ,

ενδόμυχα,  

-έχοντας ζαλιστεί απ' τα πολλά τσιγάρα-

του ζητάμε να μας στοιχειώνει .

-

Κι αυτό μας κάνει να ελπίζουμε 

/να ελπίζουμε /

πως τα λάθη μας δεν μετράνε 

γιατί 

είμαι 

είσαι 

είναι

είμαστε 

είστε 

και είναι 

/καταδικασμένοι /

-

καταδικασμένοι να εκραγούμε μαζί .