Καιρό έχετε να με διαβάσετε. Όχι πως τάχα σας ξέχασα. Όχι πως τάχα δε γράφω. Απλά να, το τελευταίο διάστημα γράφω ανακυκλώσιμα σκουπίδια. Λέξεις που περιστρέφονται γύρω από σκέψεις και αυτοαναιρούνται, όταν πάνε να γραφούν. Θαρρείς πως δε γουστάρω τα αποκρουστικά κείμενα. Μου αρέσει να πλέκω εγκώμια και να εξυμνώ πράγματα και καταστάσεις. Εκείνα που με εξοργίζουν ή απορρίπτω πάντα προσπαθώ να τα αποβάλλω στην τουαλέτα. Πάω, τα ξερνάω, κι ύστερα τραβάω το καζανάκι με δύναμη. Πάντα δύο φορές μέχρι να είμαι σίγουρος ότι έχουν πάει κάτω. Όπως δηλαδή πρέπει να κάνουμε όλοι μας.
Αλλά να, είναι που απόψε λείπει εκείνη και με ζώνουν οι σκέψεις μου. Καιρό έχω να σας μιλήσω για εκείνη. Θαρρείς πως ζήσαμε τον απόλυτο έρωτα. Θαρρείς πως τα απόλυτα, είναι ουτοπικά, πως τάχα σε τρώνε για να τραφούν, όπως και οι απόλυτοι άνθρωποι, όπως τάχα έκανε και εκείνη. Θαρρείς πως πίστευα ότι το σπίτι θα έδειχνε άδειο, πως θα φρίκαρα στην απουσία της. Αλλά υποθέτω πως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Άλλαξα σεντόνια, έπλυνα πιάτα. Έκανα γενική στο σπίτι μέχρι να ξεκουμπιστεί το άρωμά της. Και δεν είναι πως τάχα την απορρίπτω. Είναι πως η ανασφάλειά της, είχε πλημμυρίσει το χώρο. Τι βρώμα και δαύτη. Η βρώμα της ανασφάλειας.
Πρώτα με έβαλε να σβήσω κάθε λογής γυναίκα – ακόμα και φίλες – που είχα στο προφίλ μου. Ύστερα, με έβαλε να τραβήξω μπλοκ στην πρώην μου. Στη συνέχεια έφερε την οδοντόβουρτσά της στο σπίτι. Μετά άρχισε να ζηλεύει που έβγαινα με κολλητούς. Μου είπε να ξυρίζομαι κόντρα, γιατί οι φίλες της το εγκρίνουν και να φοράω σακάκια, λέει, γιατί «τι θα πει ο κόσμος έτσι λέτσος που κυκλοφορώ;». Μετά λογόκρινε τα κείμενά μου. Και τέλος, έφερε ολόκληρη βαλίτσα στο σπίτι και ένα σκύλο.
Και γούσταρα. Αλήθεια γούσταρα που κάποια ενδιαφέρθηκε τόσο πολύ. Γούσταρα που δεν ήταν η Λένα που πίστευε ότι θα με εξαγόραζε με τα λεφτά της. Γούσταρα πολύ περισσότερο που τούτη το έπαιζε που και που αντράκι, που έκανε πως πατάει και λίγο πόδι, που πούλαγε μια ωραία ιδεολογία, ένα γαμάτο συναίσθημα. Γούσταρα πολύ περισσότερο που όλη αυτή την πίεση την έβλεπα ενδιαφέρον. Τουλάχιστον ζήλευε κάπως. Όχι σα τη Λένα. Τι τα θες; Άλλη μια γκόμενα που επέλεξε να ζήσει στη σκιά μου.
Κι εγώ ο μαλάκας την πίστεψα. Πίστεψα πως τάχα με γούσταρε γι’ αυτό που είμαι και όχι για τα φράγκα. Αν εθελοτυφλούσα; Όχι, όχι ποτέ. Είναι που η Λένα δεν είχε διαβάσει ποτέ μήτε λέξη από όσα είχα γράψει. Είναι που καμιά τους ποτέ πριν δεν με είχε κάνει να πιστέψω τόσο σε μένα. Είναι που καμιά τους ποτέ πριν δεν φέρθηκε τόσο σκάρτα. Το ήξερα. Προφανώς και το ήξερα. Τα είπε και ο φίλος Σ. Μη μου πεις παπαριές του τύπου δεν ήξερα. Το μικρό φαινόταν από την αρχή σκάρτο. Απλά γούσταρα. Οπότε δε παραπονιέμαι. Αλλά να, είναι το γαμώτο που μου έμεινε μετέωρο ρε φίλε. Δεν είμαι ωραίος γκόμενος; Δεν είμαι επιτυχημένος; Τι σκατά μου λείπει και με ήθελε για τα λεφτά; Τσακ. Να ‘τες οι ανασφάλειες της μία προς μία να ξεπετάγονται και να γαμάνε και το δικό μου είναι. Όχι κοριτσάκι, όχι. Και γαμάτος είμαι. Και επιτυχημένος είμαι. Και γι’ αυτό και δε θα χτίσεις πάνω μου. Γιατί ξέρω τι είμαι ρε μωρό. Πάνε ρίξε λίγη κολόνια σανέλ νο. 5 από εκείνες που σου πήρα μπας και ξεβρωμίσεις ανασφάλεια. Ή γύρνα στον πρώην που σε γέμισε ανασφάλειες να του τις ξεπληρώσεις. Εγώ τελείωσα με την πάρτη σου. Εγώ άδειασα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου