Συναντήσαμε την Εύα Καραδημήτρη, συγγραφέα του βιβλίου «Το ποτάμι με τα μαύρα βότσαλα» και της θέσαμε κάποια ερωτήματα για το βιβλίο της, το οποίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές και θα μπορείτε να προμηθευτείτε από την εκδήλωση Όψεις του Φανταστικού 2016, οι οποίες διεξάγονται το ερχόμενο Σάββατο 14 Μαΐου, από τις 13.00 το μεσημέρι, στην Αθηναίων Πολιτεία (Ακάμαντος 1 και Απ. Παύλου 33, Θησείο)
Η Εύα Καραδημήτρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Σπούδασε ειδικός προσχολικής αγωγής για ΑΜΕΑ. Εργάστηκε ως παιδαγωγός σε παιδικούς σταθμούς και απασχολήθηκε σε κατασκηνώσεις και ιδρύματα ειδικής αγωγής στην Αττική. Έχει ιδιαίτερη αδυναμία στα ζώα, στη φύση και στα παιδιά. «Το ποτάμι με τα μαύρα βότσαλα» είναι η πρώτη της συγγραφική απόπειρα, αλλά από παιδί, στην ηλικία των δέκα ετών, είχε ήδη φτιάξει τη δική της ποιητική συλλογή, κόμιξ και τραγούδια. Η καλλιτεχνική της φύση ήταν αρκετά έντονη με έφεση στο τραγούδι και τη ζωγραφική.
Ας δούμε όμως και τι μας είπε η ίδια αναλυτικά...
Το όμορφο ταξίδι στο παιχνίδι των γραμμάτων και δη των βιβλίων πως ξεκίνησε;
Η αλήθεια είναι πώς ποτέ δε περίμενα ότι η συγγραφή θα γινόταν αναγκαίο κομμάτι της ζωής μου,ήρθε σε μια παράξενη εποχή για μένα οπού τα πάντα ήταν ρευστά και έψαχνα τρόπους έκφρασης και διαφυγής μακριά από τα στερεότυπα και την απολιθωμένη κοινωνία που βουλιάζει ιδιαίτερα τους νέους στην απραξία και την αποχαύνωση. Μέσα από τη συγγραφή δημιουργείς το κόσμο που εσύ θέλεις,τον ήρωα που θέλεις να γίνεις και του προσάπτεις μια δυναμική υπόσταση που μέσα από τη φαντασία εξελίσσονται τα πιο τρελά όνειρα σου. Ένιωθα απόλυτα δημιουργική μέσα από αυτό , ήταν ένα κομμάτι ψυχοθεραπείας για μένα όπου αυτό ήταν ακριβώς που ήθελα να προσφέρω στον αναγνώστη,να γαληνέψω και να αγγίξω τη ψυχή του όσο πιο πολύ μπορώ,Αυτό για μένα ήταν και είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στη δημιουργία ενός έργου,να λειτουργήσει δηλαδή ψυχοθεραπευτικά ένα ανάγνωσμα.
Επιρροές και εμπνεύσεις, που έφεραν «Το ποτάμι με τα μαύρα βότσαλα»;
Η όλη ιδέα του βιβλίου ξεκίνησε από προσωπικά βιώματα τα οποία συνέλεξα,καταχώρησα και κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι έχω να πω αρκετά και να προσφέρω τις δικές μου σκέψεις ως προς το εσωτερικό βάθος της ανθρώπινης ψυχής, με την ελπίδα ότι θα υπάρχει ανταπόκριση από το αναγνωστικό κοινό. Από μια λοιπόν εσωτερική λαχτάρα και ανάγκη να μιλήσω για την μεγαλύτερη ενέργεια στο σύμπαν την αγάπη...την αγάπη όμως ως προς τον εαυτό μας!Όλα ξεκινάνε από ‘κεί,η αγάπη είναι δόνηση και την εκπέμπουμε στους γύρω μας,λαμβάνουμε αγάπη μόνο όταν μπορέσουμε να πλημμυρίσουμε τον εαυτό μας με αυτό το μοναδικό συναίσθημα. Αρκετοί άνθρωποι λειτουργούνε αντίστροφα σε αυτό, επιζητούν από τους άλλους να τους αγαπήσουν για να νιώσουν την αγάπη...ψάχνουν το άλλο τους μισό χωρίς να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να είναι ολόκληροι οι ίδιοι, για να έρθει κάτι ολόκληρο στη ζωή τους και όχι πάλι κάτι...μισό.
«Το ποτάμι με τα μαύρα βότσαλα», είναι το πρώτο σου μυθιστόρημα… Πώς
ένιωσες όταν το είδες τυπωμένο;
Η χαρά μου ήταν τεράστια,ήταν ένα όνειρο που κι αυτό πραγματοποιήθηκε και είμαι ευγνώμων γι’αυτό!Το πίστευα,το αγάπησα και το πόνεσα από τη πρώτη σελίδα που έγραφα μέχρι τη τελευταία.
Η συγκίνηση μου υπάρχει ακόμη και τώρα και κάθε φορά που το κοιτάω και ξεφυλλίζω τις σελίδες του αισθάνομαι ικανοποίηση και απέραντη ευτυχία γιατί γνωρίζω πως αυτό είναι μόνο η αρχή ενός υπέροχου ταξιδιού με αρκετούς,ευτυχώς συνταξιδιώτες.
Παρελθόν, παρόν και μέλλον… Φως και σκοτάδι…Και μία επιλογή. Υπάρχει σωτηρία για εμάς τους σκοτεινούς τύπους, τις σκοτεινές ψυχές; Τι πιστεύεις;
Θεωρώ πώς μέσα στη ψυχή μας, σκοτάδι και φως συνυπάρχουν,το ένα χωρίς το άλλο δε κάνει,δε μπορεί να ζήσει. Κάποιοι έχουν καταφέρει και εξισορροπούν αυτές τις δύο δυνάμεις,άλλοι βρίσκονται σε μια αιώνια μάχη με τον ίδιο τους τον εαυτό και άλλοι πάλι προβάλλουν συνειδητά το φως μα κάποιοι το σκοτάδι. Άγγελοι και δαίμονες σε ένα υλικό κόσμο που εμείς δημιουργούμε,και προβάλλουμε την ίδια μας τη ζωή μέσα από τον πραγματικό εαυτό μας. Σωτηρία πάντα υπάρχει φθάνει να το θέλει κανείς...πολλοί είναι αυτοί που θα έκαναν τα πάντα για να κερδίσουν επάξια τα ‘φτερά’ τους και άλλοι πάλι που θα τα ξέσκιζαν από πάνω τους μόνο και μόνο για να κουρνιάσουνε στην άβυσσο!Με λίγα λόγια η τελική επιλογή είναι πάντα δική μας,έχουμε τη πολυτέλεια της επιλογής αν θέλουμε να δημιουργήσουμε μια κόλαση η να καταστρέψουμε έναν παράδεισο,είτε το βιώνουμε στο τώρα ,είτε το παρελθόν επανέρχεται στο προσκήνιο,είτε με τις σκέψεις που έχεις για το μέλλον.
Η συνεργασία με τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές» πώς ξεκίνησε; Μίλησε μας για αυτό.
Η αλήθεια είναι ότι τελειώνοντας το βιβλίο μου οδηγήθηκα ως προς την αναζήτηση εκδοτικού οίκου,πραγματικά οι ‘Συμπαντικές διαδρομές’ ήρθαν μπροστά στα μάτια μου από το πουθενά,μέσα από τη σελίδα τους στο διαδίκτυο καθώς σαν νέα συγγραφέας έψαχνα να δω τι πραγματικά με συμφέρει.Από τη πρώτη στιγμή ήρθα σε επαφή μαζί τους ενημερώθηκα ως προς τη δράση τους και ενδιαφέρθηκα να συνεργαστώ μαζί τους.Πραγματικά ήταν κοντά μου από την αρχή και με βοήθησαν σε αυτό το νέο μου ξεκίνημα με πράξεις μέχρι και ως προς τη προβολή και προώθηση του βιβλίου μου και τους ευχαριστώ γι’αυτό!
Πώς είναι να είσαι συγγραφέας του «φανταστικού» στην Ελλάδα;
Νιώθω περήφανη και τολμηρή παράλληλα, διότι είναι λίγο παρεξηγημένο το συγκεκριμένο είδος στη Ελλάδα αν και στο εξωτερικό τέτοιου είδους κείμενα ξεχωρίζουν και κάνουν θραύση,εδώ ακόμη είμαστε λίγο πίσω αν και τα τελευταία χρόνια αξιόλογες προσπάθειες έχουν γίνει απο Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού αλλά και απο τη μεριά του αναγνωστικού κοινού που ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο γι’αυτό το μοναδικό είδος. Πιστεύω οτι έχει πολλά να προσφέρει στον υποψιασμένο αναγνώστη,αφού ουσιαστικά μέσω απο αυτό διαβάζει τη πραγματικότητα με έναν άλλο τρόπο διαθλασμένο χωρίς να είναι παραμορφωτικός!Θέλει τόλμη,θάρρος και αστείρευτη φαντασία ώστε να μπορέσει να ικανοποιήσει και το πιο ανικανοποίητο κοινό.
Τι νομίζεις ότι λείπει από τα βιβλία σήμερα;
Δεν πιστεύω ότι λείπει κάτι σήμερα από τα βιβλία. Ευτυχώς η Ελληνική λογοτεχνία έχει αξιόλογους στο είδος της συγγραφείς με μεγάλη γκάμα θεμάτων και δε μιλάω μόνο για τους καταξιωμένους και επώνυμους, μα επίσης και για εξαιρετικούς νέους ανθρώπους που τα κείμενα τους είναι πραγματικά διαμάντια. Έχουμε τη τύχη στη χώρα μας να έχουμε αρκετά ταλέντα στη συγγραφή που δυστυχώς είναι στα αζήτητα λόγω της κρίσης, η λάθος επιλογή εκδοτικού. Ευτυχώς αρκετοί Έλληνες διαβάζουν βιβλία και αυτό είναι ελπιδοφόρο, είναι μια ενασχόληση που τελικά γίνεται συνήθεια,εθισμός,γι’αυτό προτείνω να κλείσουν τη τηλεόραση και να πάρουν στα χέρια τους ένα βιβλίο, στη τελική έχει πολλά
περισσότερα οφέλη ως προς τη ψυχική τους υγεία.
Συγγραφικά που σε βρίσκουμε τώρα;
Έχω ήδη ξεκινήσει και γράφω το επόμενο μου βιβλίο το οποίο θα είναι κάτι τελείως διαφορετικό από το πρώτο. Σα νέα συγγραφέας μ’αρέσει να πειραματίζομαι με αρκετά είδη λογοτεχνίας αφού προσπαθώ να βρώ τη προσωπική μου κλίση.Η ποίηση είναι μέσα στα επόμενα σχέδια μου.
Σε ευχαριστούμε για το χρόνο σου. Κλείνοντας… Υπάρχει κάποια αγαπημένη φράση που θα ήθελες να μοιραστείς με τους αναγνώστες;
Βεβαίως, "...γιατί ένα ποτάμι έχει δύναμη να πνίξει την έρημο,έχει ορμή και τόλμη όταν το θελήσει." μια αγαπημένη φράση από το βιβλίο μου που δηλώνει τη δύναμη που κρύβει ο καθένας μέσα του,τα πάντα είναι δυνατά να πραγματοποιηθούν,να πάρουν μορφή μόνο με την ίδια του τη σκέψη...όλα από’ κει δε ξεκινάνε εξάλλου;;,φθάνει να το θέλουμε…!!Σας ευχαριστώ κι εγώ!
Την συνέντευξη πραγματοποίησαν για το Pause, η Πάστα Φλώρα και η Έβα Γκρην
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου