Ταξιδεύω τον εαυτό μου στα παλιά.
Τον πλανεύω ανάμεσα στις μνήμες και τον αφήνω να αποκοιμηθεί.
Ύστερα του κλέβω λίγη απ'τη μπόλικη ευτυχία του.
Τον μπερδεύω με τις σκοτεινές πλευρές της ψυχής του και τον αναγκάζω να τις ζήσει.
Μετά,και πολύ απότομα,τον ξερνάω έξω.
Να μπορέσει όλος ο κόσμος να τον θαυμάσει!
Όλος ο κόσμος που του μοιάζει πολύ.
Μισός.Χωρίς ευτυχία.
Το ποίημα αυτό είναι από την ποιητική συλλογή "Κάτι κόκκινο", το οποίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ars Poetica!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου