Το νερό από τη δομή του πνίγεται | Κωνσταντία Φαγαδάκη

Πηγή ρέουσα,
ανώφελη κι αφελής.
Επί ματαίω
διερχόμενη
ενσυναίσθηση
στο χωροχρόνο.
Η ευαισθησία του νερού
που ξεγλιστράει
ανάμεσα στη σκληρότητα
των πετρών.

Εξατμίζεται και καθαγιάζεται
πάνω σε βασιλικό.

Ο ήχος του
μια φωνή,
που μεταφράζεται
απλοϊκά
βουή.