Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2020

Σελιδοδείκτης | 17η Διεθνής ΄Εκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης | Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΝΤΕΞΕ | Μαρίνα Καρτελιά

Γράφει η Μαρίνα Καρτελιά


Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΝΤΕΞΕ




(κι αντέχει και θ΄αντέχει)


17η Διεθνής ΄Εκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης 2020


Στον απόηχο της 17ης ΔΕΘΒ που πότε άρχισε πότε τέλειωσε, δεν το κατάλαβα, σκεφτόμουν αυτό το κείμενο, χτες το βράδυ, βλέποντας τον απολογισμό κι αναλογιζόμενη αυτή τη διοργάνωση και τι γεύση μου άφησε.

Για δέκα μέρες περίπου έζησα το ρυθμό της και την ατμόσφαιρα,  - και τα έζησα κυρίως από το κινητό για να μην πω εξολοκλήρου, που σημαίνει ότι χρειάστηκα τεχνολογικά ελάχιστα για να το ευχαριστηθώ όπως πρεπει  - κάτι που είχα βιώσει πέρσι δια ζώσης στην πόλη που ποτέ δεν κοιμάται ούτως ή άλλως, αλλά στους ρυθμούς της ΔΕΘ φοράει τα καλύτερα. 

Φέτος όμως, έβαλε κυριολεκτικά τα γυαλιά. Σε όλους. Στους δύσπιστους του διαδικτύου, στους διστακτικούς επισκέπτες τέτοιων εκδηλώσεων, στους δυσκίνητους μηχανισμούς του λεγόμενου "κέντρου" αποφάσεων που τόσα χρόνια δεν μπορεί να λύσει τις αγκυλώσεις του.

Η Θεσσαλονίκη φέτος διέπρεψε. Σε κάθε επίπεδο δυνατής εξέλιξης της ΔΕΘΒ έδωσε ρέστα. Στην δύσκολη συγκυρία, μετά από μια αναβολή, που μας έκανε όλους να ανεβάζουμε φωτογραφίες από το Μάιο του 19, και να νοσταλγούμε τα μελλούμενα που δεν πιστεύαμε ειλικρινά ότι θα έρθουν. Και ήρθαν στο καλύτερο δυνατό σενάριο για την εποχή.

Στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας της, μέσα στην πανδημία, με δεκάδες πολίτες της ανάμεσα στους πάσχοντες και στα θύματα, η Θεσσαλονίκη μας έμαθε να κάνουμε τα πράγματα αλλιώς. Με ένα Υπουργείο στην ουσία ανύπαρκτο, σχεδόν σε αυτόματο πιλότο, δεν ξέρω τι μηχανισμούς, εθελοντικούς ή του άρθρου 121 του Συντάγματος περί πατριωτισμου (αληθινού, όχι ντεμέκ) η Θεσσαλονίκη έτρεξε ένα πρότζεκτ που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ με τον καλύτερο τρόπο.

Κράτησε τους θεματικούς πυλώνες του πυρήνα της και τους άπλωσε διαδικτυακά, τους οργάνωσε με τον καλύτερο τρόπο.  Κι ας βγήκε το πρόγραμμα τελευταία στιγμή, κι ας είχε σήμα της αυτά τα παράξενα ανθρωπάκια, κι ας είχε ατέλειες και ελλείψεις σε σημεία. Οι άνθρωποί της, διοργανωτές και συντελεστές, και συμμετέχοντες, εκδότες, συγγραφείς, επιστήμονες, και αναγνώστες, συντονίστηκαν στον παλμό της και μας κράτησαν και μας ζωντανούς. Με το βιβλίο και με το πολιτιστικό αποτύπωμα που αυτό φέρει στην ουσία του.

Η ουσία. Ναι, αυτό υπηρετήθηκε σ΄αυτό το Διεθνές Φεστιβάλ που απ΄ο,τι ακουγόταν άλλες χρονιές, αντιμετωπίστηκε πολλάκις με σνομπισμό από πολλούς, σαν τοπικό γεγονός από άλλους, ως πανηγύρι από κάποιους λίγους. ΄Ομως ήταν το πιο μεγάλο πολιτιστικό γεγονος απ΄την αρχή της πανδημίας κι αυτό το έκανε η Θεσσαλονίκη. Απαλλαγμένη απο την υποτιμητική ταμπέλα της συμπρωτεύουσας που τόσα χρόνια επιθυμούν να της κολλήσουν κάποιοι για να την υποτιμήσουν, έγινε πρωτεύουσα. Δηλαδή μπροστάρισσα.

Κι απέδειξε ότι στα δύσκολα μπορεί. Τα καταφέρνει. ΄Οτι μπορούμε ολοι. Κατάστρωσε και εκπονησε ένα ιστορικό προηγούμενο εκατοντάδων, περίπου 700 δράσεων, ανέδειξε το βιβλίο πολιτιστικό πρωταγωνιστή, έκανε ενδιαφέρουσες συζητήσεις και συνάφειες όσο ποτέ μεχρι τώρα, συνέδεσε την έννοια του βιβλίου ως ιαματικό στοιχείο της πανδημίας στην κοινωνία, έδωσε την ευκαιρία σε χιλιάδες κόσμο, μην πω και εκατομμύρια, να παραστούν, να παρακολουθήσουν, να διαδράσουν. Να γνωρίσουν τους συγγραφείς, που πολλοί απ΄αυτούς λόγω κοστους δεν συμμετείχαν, αλλά τώρα είχαν την ευκολία να το κάνουν από το σπίτι τους.

Η Θεσσαλονίκη, ταλαιπωρημένη και αψηφισμένη από τις κεντρικές αρτηρίες σε κάθε ανθρωπίνως ικανό επίπεδο, έδωσε και πάλι το αίμα της για μια μεγάλη υπόθεση σε στιγμή που της ήταν πολύτιμη κάθε ανάσα. ΄Εγινε ο αναπνευστήρας του πολιτισμού στη χώρα και έδειξε στην διεθνή κοινοτητα πως είναι ικανή και γι΄άλλα πράγματα εκτός από θλιβερές πρωτιές η Ελλάδα.

Η καρδιά μας χτύπησε δυνατά πολλές στιγμές και τώρα είμαστε σίγουροι ότι το ζήσαμε. ΄Εχουμε εκτός από τη φυσική μας μνήμη από τη 17η ΔΕΘΒ και την ηλεκτρονική πλέον, αφού όπως είπαν στο χτεσινό απολογισμό μπορούμε να δούμε και να ξαναδούμε, να απολαύσουμε όσα δεν προλάβαμε.

Κυρίως να βαδίσουμε χωρίς φόβο, σε καινούργια συναρπαστικά μονοπάτια. Με αρχή το σινεμά στο Φεστιβάλ, τώρα στο βιβλίο, αύριο γιατί όχι στη μουσική, στο θέατρο. Και τα ποτάκια και τα πηγαδάκια με τους φίλους θα μας περιμένουν εύχομαι του χρόνου. Που θα είμαστε πιο σοφοί, πιο κατασταλαγμένοι για το διττό τρόπο των πραγμάτων που η πόλη μας δίδαξε.

Τον τρόπο της Θεσσαλονίκης. Που ξέρει ν΄αντέχει όταν όλα γύρω μας πείθουν για το αντίθετο. Και να μας μαθαίνει κι εμάς να κάνουμε καινούργια πράγματα με καινούργιο τρόπο.

Ευχαριστώ Θεσσαλονίκη μου.


Υ.Γ.  Στις αμέσως επόμενες μέρες θα γράψω τη λίστα με τα βιβλία που αγόρασα από τις βόλτες μου στα "περίπτερα" της φετινής 17ης ΔΕΘΒ.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου