Λατρεύω εκείνες τις παραλίες,
Που τις πιάνει η άκρη του ματιού,
Την ώρα που το μηχανάκι τρέχει με εβδομήντα.
Βαράς το σταντ στη μέση του δρόμου,
Και κατεβαίνεις ένα μονοπάτι όλο χώμα και πέτρα,
Με τις σαγιονάρες του περιπτέρου.
Γεμίζει αλάτι το κορμί στις μικρές βουτιές,
Κι ύστερα κουρνιάζεις σε μια ξεχασμένη σκιά,
Κάτω από ένα τυχαίο δέντρο.
Σπάνια αίσθηση γαμώτο.
Αλλά αυτό θέλω μαζί σου.
Να τραβάω μικρές τζούρες ελευθερίας,
Στα κρυφά νησιά του Αιγαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου