Βιβλιοκριτική | Ερωτικά γράμματα από τη Μονμάρτη - Νικολά Μπαρρό | Νινέτα Πλυτά

Ένα πολύ συγκινητικό βιβλίο για την αγάπη, την αγάπη για τη ζωή αλλά και την αγάπη που μπορεί να νικήσει το θάνατο. Είναι το δεύτερο βιβλίο του Νικολά Μπαρρό που διαβάζω και μου προκάλεσε εξίσου έντονα συναισθήματα με το πρώτο.
Η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από έναν νεαρό συγγραφέα που πενθεί τη γυναίκα του. Πριν την αποχωριστεί, της δίνει την υπόσχεση ότι θα της γράψει τριάντα τρία γράμματα, όσα και τα χρόνια της ζωής της. Τα γράμματα αυτά θα οδηγήσουν σε ένα "παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού" με κάποιον άγνωστο να αντικαθιστά τα γράμματα με αντικείμενα και με έπαθλο το μεγαλύτερο βραβείο που μπορεί να κερδίσει κανείς! Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ιστορία που θίγει επίπονα θέματα: τον ερχομό ενός θανάτου τον οποίο αναμένουμε και ενδεχομένως παρακαλούμε να έρθει αλλά πάλι μας παραλύει, τα αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα της ανακούφισης και της λύπης, τον πόνο της απώλειας και τις συνέπειες που αυτός μπορεί να έχει αν αφεθούμε, την ανάγκη μας να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε, την ανάγκη μας να ζούμε όχι ξεχνώντας αλλά αποδεχόμενοι την πραγματικότητα. Θίγοντας τα παραπάνω θέματα, ο συγγραφέας μας επισημαίνει ότι "η αυτολύπηση δεν είναι λύση", ότι "το πένθος είναι μια μορφή αγάπης που θρέφει ολοένα περισσότερη δυστυχία" και ότι "οι νεκροί πάντα πρέπει να κρατούν ένα δωμάτιο στη μνήμη μας. Εκεί μπορούμε να τους επισκεπτόμαστε, όμως είναι σημαντικό να τους αφήνουμε μέσα σε αυτό το δωμάτιο, κι όταν φεύγουμε από αυτό να κλείνουμε την πόρτα πίσω μας". Μια ιστορία, η ανάγνωση της οποίας, στην αρχή, αν υπάρχουν παρόμοια βιώματα, μπορεί να γίνει επίπονη καθώς χτυπάει ευαίσθητες χορδές. Η συνειδητοποίηση όμως ότι τέτοια συναισθήματα είναι (δυστυχώς) τόσο συνηθισμένα και ανθρώπινα, απαλύνει τον πόνο. Έπειτα, ο Νικολά Μπαρρό και η ρομαντική γραφή του, κάνουν τα μαγικά τους. Ο αναγνώστης καταπιάνεται με το μυστήριο, βιώνει μαζί με τον ήρωα τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματά του και στο τέλος χαίρεται με τη χαρά του.

Ομολογώ ότι κατάλαβα αρκετά νωρίς ποιος ήταν ο μυστηριώδης αποστολέας των αντικειμένων. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία αφού δεν πρόκειται για αστυνομικό μυθιστόρημα αλλά για μια ρομαντική και περιπετειώδη ιστορία που έχει σκοπό να υπενθυμίσει ότι μπορεί "όταν φεύγει ένας άνθρωπος, να νιώθεις ξαφνικά ότι περιστοιχίζεσαι από κομπάρσους" αλλά ότι ''η ζωή συνεχίζεται'' και ότι "η αγάπη είναι η απάντηση σε όλα μας τα ερωτήματα".