#weremember 2020 | Δεν θ΄αρνηθώ, Δεν θα ξεχάσω το Ολοκαύτωμα | Τιποτάλλο | Μαρίνα Καρτελιά

Της Μαρίνας Καρτελιά.

Φωτ. Shalekhet- Fallen Leaves, Εβραϊκό Μουσείο Βερολίνου (αρχείο).

Σκέφτομαι μέρες τι να γράψω. Πώς να διαλέξω τις λέξεις, μην ανοίξει κι άλλη τρύπα στο Τραύμα. Φτάνουν τόσες. Φτάνουν τόσες φορές που τα θύματα πέθαναν κι ύστερα πέθαναν πάλι. Σκοτώθηκαν μια στα στρατόπεδα, μια στα μαγαζιά, και μια γυρίζοντας. Ξανά και ξανά. Και κάθε μέρα που περνά σκοτώνονται πάλι και πάλι, όσο η συνείδησή μας δεν τους αγκαλιάζει, όσο δεν εμπεδώνει το Ολοκαύτωμα.

Κι ύστερα, σήμερα, με την πρώτη γουλιά του καφέ, μου ήρθε η σκέψη που έκανε κλικ. Αυτό θα ήθελα να πω, αυτή είναι η παρακαταθήκη μου για φέτος. Αυτός και ο σκοπός που γίνονται όλα. Αυτός είναι ο στόχος.

Στη σημερινή συγκυρία, έχεις ένα σωρό να σκεφτείς. Τα παιδιά, τις σπουδές τους, τα παπούτσια που όλο τους μικραίνουν και θέλουν καινούργια, τα δάνεια, τις ρυθμίσεις, τη βενζίνη, τον ΕΝΦΙΑ, τη γιαγιά που αρχίζει να το χάνει, την τράπεζα, τη ΔΕΗ, τα λεφτά για καρτοκινητό,

΄Ομως....

Αν θες να καταλάβεις, αν θες κάτι να κάνεις για το Ολοκαύτωμα, για να εμπεδώσεις την Ημέρα Μνήμης και το λόγο που γίνεται, σκέψου ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ.

Για μια στιγμή στις 27 Γενάρη, ή άλλη μέρα, ή κάποιο απόγευμα με βροχή, ή ένα μεσημέρι στη θάλασσα, μη σκεφτείς παρά ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ. Το Ολοκαύτωμα.

Για μια μονάχα στιγμή, ένα νανοσεκοντ, βγάλτα ΟΛΑ απ΄το μυαλό σου. ΄Ολα όσα στοιχειώνουν την καθημερινότητά σου. ΄Ολα όσα σε απασχολούν και σ΄αγχώνουν. ΄Ολες τις όμορφες στιγμές, τις έννοιες, τις αμφιβολίες σου και σκέψου μόνο αυτό.
΄Αδειασε το μυαλό σου σε παρακαλώ.

Σκέψου μόνο το Ολοκαύτωμα. Τα βαγόνια, την πείνα, τον εξευτελισμό. Το κίτρινο αστέρι, τη διαπόμπευση, το μακρύ ταξίδι, την αποφορά. Σκέψου αυτό, τα καμένα βιβλία, τους απαγορευμένους περιπάτους, το σπίτι που δεν θα ξαναδεί ποτέ. Το μαγαζί γυαλιά καρφιά, σκέψου μονάχα αυτό, τις βέρες που έφυγαν απ΄τα δάχτυλα, τα παπούτσια που δεν ξαναφορέθηκαν, τους χορούς που δεν ξαναχορεύτηκαν. Σκέψου μόνο αυτό.

Την εξαχρείωση, την απίσχναση, το γυρισμό σε τόπους που τίποτε δεν είναι όπως το άφησες. Το γυρισμό σε ανθρώπους που πίστεψαν πως τρελλάθηκες. Τα ουρλιαχτά που φεύγουνε τις νύχτες χωρίς ήχο. Σκέψου μόνο αυτό.

Για μια στιγμή γίνε ένας ή μία απ΄αυτούς που χάθηκαν ή ένας - ή μία - απ΄αυτούς που γύρισαν. Για μια στιγμή γίνε ένα απ΄τα παιδιά που μεγάλωσαν σε οικογένειες που ξεκληρίστηκαν και δεν ξέχασαν ποτέ.
Για μια στιγμή σκέψου μόνο αυτό. Μόνο το Ολοκαύτωμα.

Τίποτε άλλο.

ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ.