Παρασκευή 21 Ιουνίου 2019

Το όνομά μου | Έλλη Πράντζου



Πώς θες να με ονομάσεις κόσμε; Δε σου 'κανα τη χάρη να σου μοιάσω και με μίσησες. Τώρα από τι θέλω να ξεφύγω; Από εκείνα που επιβάλλονται ή από εκείνα που φοβάμαι; Πώς θες να με ονομάσεις κόσμε; Το όνομά μου δεν το άγγιξε κανείς πραγματικά. Κάτι ιδιότητες άκουγα πάντα να κοτσάρουν στους ανθρώπους κι όλα παστρικά στις συνειδήσεις των βολεψάκηδων. Όπως και να με πεις η μαντεψιά σου θα 'ναι λάθος. Δεν περιγράφουν οι ταμπέλες την ψυχή. Αυτό που θα σε διαλύσει είναι το συναίσθημα των παρανοϊκών που κάποια στιγμή θ' αρπάξουν τη ζωή από τα κέρατα σαν καταραμένοι διάβολοι έκπτωτοι σε ξένους παραδείσους. Πώς θες να με ονομάσεις κόσμε; Πάρε αλλιώς τη στροφή της κατηφόρας σου και γύρνα στο μηδέν της ύπαρξής σου. Ύστερα μπορεί να ξαναμιλήσουμε για ονόματα και κάτι καρδιές-βόμβες που θεριεύουν στο στέρνο του υποκόσμου. Ξέρεις ίσως κάποτε αν δεν αυτοκαταστραφείς για το καλό των παιδιών σου να τις σκάσουμε στα χέρια σου εμείς, οι ανώνυμοι φτωχοδιάβολοι στον επίγειο χυδαίο παράδεισό σου. Πώς θες να με ονομάσεις κόσμε; Ό,τι και να πεις θα είναι λίγο. Κι αυτό θα σε φάει. Το λίγο σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου