Απογευματινός Περίπατος | Γιώργος Ρήγας

Απόγευμα. Στο φόντο ένα αστικό τοπίο δίπλα στη θάλασσα,λίγα λεπτά πριν το ηλιοβασίλεμα.Η βουή της διπλανής λεωφόρου δεν εμποδίζει, δεν σ'ενόχλησε ποτέ.

-Μετά τη στροφή του δρόμου θυμήσου να σηκώσεις το βλέμμα στον ορίζοντα.-

Είναι λες κι ένας τέτοιος περίπατος σου χρωστά μια συνάντηση -ποιος ξέρει γιατί;- μ'ένα αγαπημένο πρόσωπο.Όχι από εκείνα που σε συντροφεύουν στην καθημερινότητα και μοιράζονται μαζί σου το γέλιο τους κι ίσως ν'ακούνε τα προβλήματά σου.Όχι.

-Έφτασες στη στροφή,τώρα η δύση ξεπλένει και τις τελευταίες υποσχέσεις σου-

Δεν είναι εκείνος ο φίλος που σμίγετε το γέλιο σας σχεδόν κάθε βράδυ με τα ανόητα-κι όμως παρηγορητικά-αστεία σας.Ούτε ο ξεχασμένος εκείνος έρωτας (αλήθεια,υπήρξε ποτέ έρωτας;)που σου χαμογελά ακόμη σε μια τυχαία συνάντηση στο δρόμο.

Δεν είναι συγγενής,όχι .Δε φαίνεται να μοιράζεστε το ίδιο αίμα.

Είναι εκείνο το πρόσωπο που γνωρίζεις από χρόνια,ακόμη κι αν χρωστάτε ο ένας στον άλλον την πρώτη σας χειραψία που δεν έγινε ποτέ. Κι όμως, δες! Αντικρίζετε ο ένας τον άλλον με την ηρεμία αυτή δύο ανθρώπων που γνωρίζονται από αιώνες.

Είναι εκείνο το πρόσωπο που σε κάθε του απουσία κάνει την παρουσία του πιο ηχηρή. Κι αν γυρίσεις το βλέμμα σου προς τον ουρανό στον ορίζοντα, μέσα σ'εκείνο το λυρικό άλικο του ηλιοβασιλέματος, θα τον δεις.

Ένας απογευματινός περίπατος χρωστάει μια τέτοια συνάντηση...